Heimilisritið - 01.09.1951, Blaðsíða 22

Hálíur, indverskur vindill lá
á gólfinu milli líksins og dýrsins.
Ilöfuðið var brotið, og það var
auðséð, að' dýrið hafði slegið
hann með hramminum, svo
hann hafði dáið samstundis.
Nú var okkur orðið ljóst, að
apinn hafði verið vaninn á að
brjótast inn í herbergi nr. 90
með því að stökkva úr trénu í
gluggann. Það kom á daginn, að'
þegar ofurstinn fyrir þremur ár-
um kom frá Tndlandi, hafði hann
búið um tíma í Rovalgistihús-
inu, og Malajinn hafði þá dval-
ið í nr. 90, og hafði þá fyrir
venju að iáta apann heimsækja
sig, svo apinn hafði þá þegar
vanizt á að fara út og inn um
gluggann og nota tréð.
Lítil askja með áburði fannst
hjá líki Malajans. Af honum’var
þessi einkennilegi þefur, sem ég
hafði fundið. Malajinn, eða ein-
hver meðsekur honum, hafði
notað hann til að smyrja á þá
hluti, sem hann vildi að apinn
tæki úr herberginu. Þetta bragð
hafði verið margæft uppi í loft-
herberginu, og þess vegna var
þefurinn þar.
Þegar apahræið var tekið
burt, kom í Ijós, að hann var
með kvenskó á fótunum. Það'
var auðsjáanlega varúðarráð-
stöfun, sem átti að koma í veg
fyrir, að apinn kæmi upp um
sig með sínum eigin fótsporum.
Trélíkanið hafði bersýnilega
verið notað sem æfingapersóna
handa apanum.
Þegar apinn kom inn í her-
bergi nr. 90, byrjaði hann á að
þefa af hlutunum, og tók þá, sem
rétta lyktin var af, til í sín tösk-
una, og jafnframt hafði hann
verið vaninn á að skeyta ekki
um veruna í rúminu, svo lengi
sem hún bærði ekki á sér, en
stökkva á hana og kyrkja hana
með spottanum, jafnskjótt og
hún hreyfði sig. Með því að
kippa í spotta, sem bundinn var
í krókana á öxliím og hnakka
líkansins í loftherberginu, gat
Malajinn látið það rísa upp eins
og mann, sem vaknar af svefni.
An efa hafði Malajinn átt ein-
hvern samsekan í gistihúsinu,
sem lét hann vita, hvenær eitt-
hvað verðmætt var að hafa, og
losaði hespurnar á glugganum,
svo apinn kæmist inn. Við gát-
um ekki hugsað okkur, hver
þessi samseki gæti verið, en
næsta morgunn var einnar af
þernunum saknað, hún hafði
farið með lestinni til London
um nóttina, og ekkert spurðist
til hennar framar.
Þegar ég kom til Harrogate
nokkrum mánuðum síðar, frétti
ég, að Derby ofursti hefði selt
húsið og öll villidýrin og flutzt
til lítils þorps í Devonshire.
ENDIB
20
HEIMILISRITIÐ