Heimilisritið - 01.11.1951, Blaðsíða 32

„En hvað hann er lítill og
hjálparvana“, sagði Lois.
Og Helena Tarleton, sem bað-
aði barnið rjóð í kinnum, svar-
aði með rödd, er var full undr-
unar:
„Eftir eitt ár mun hann ganga,
detta og standa aftur upp — og
hlæja“.
Peter Livingston sat og drakk
te með' hfary, þegar þær komu
aftur. Helena Tarleton lagði
barnið varlega í faðm móðurinn-
ar, hikaði andartak — og laut
svo niður að Mary og kyssti
hana ósjálfrátt á kinnina. „Eg
þakka yður“, hvíslaði hún svo
lág-t, að Mary greindi ekki orð-
in.
Lestin kipptist ofurlítið til, og
fór svo loks hægt og rólega af
stað aftur.
„Við erum aftur komin á
ferð“, sagði híary og ljómaði af
gleði. „Eg er á leið til Johns. Eg
get alls ekki trúað, að öllu þessu
sé lokið núna, og að ég hafi litla
drenginn minn hér við hlið mér.
Eg ætla að láta hann heita í
höfuðið á yður“, sagði hún
hreykin við lækninn og greip
hendur hans. „Eg vildi óska að
drengurinn minn verði alveg eins
og þér — góður og indæll og
önnum kafinn við að gera öðr-
um gott. Mig hefur alltaf dreymt
um, að hann yrði þannig. Ekk-
ert ónauðsynlegt, eins og auðæfi
og völd, en ávallt um eitthvað,
sem stöðugt er hægt að hafa hjá
sér, eins og góðmennsku. Hvern-
ig á ég að útskýra það? Hvernig
á ég að finna orð til að lýsa því,
sem þér hafið gert fyrir mig og
John?“
„Hættið nú“, sagði Peter Liv-
ingston.
En hann gat ekki stöðvað
þann hamingju- og þakklætis-
Ijóma, sem skein úr augum henn-
ar, eða upprætt þá blessunar-
legu hlýju, er aftur hafði setzt
að í hjarta hans. Mary, þér haf-
ið gert svo mikið fyrir mig, sagði
hann við sjálfan sig. Hvar sem
ég er, og eins lengi og ég lifi,
munu ávallt vera aðrir eins og
þér, sem þarfnast mín. Það er
dásamlegt að vita, að einhver
þarf á manni að halda.
Kyrrð og þögn ríkti í klefan-
um. Lois Brown sat og starði
upp í loftið.
Ekki ónauðsjmlegir hlutir eins
og auðæfi og völd, liljómaði í
sál hennar, en aðeins það, sem
ávallt er hjá manni, eins og góð-
mennska. Allt stefnuleysi og
taugaæsingur var horfinn úr
andliti hennar, allar ráðaleysis-
hugsanirnar úr hjarta hennar.
Bláu augun í upplitsdjörfu
andlitinu voru skær og ljóm-
andi.
ÍNDIK
30
HEIMILISRITIi?