Heimilisritið - 01.11.1951, Blaðsíða 55

Já, hún Vivien Leigh
Sögukom eftir ROBERT WAITMAN
SPORVAGN kom akandi eft-
ir Victoria Enbanktment í
London í morgunsólskininu.
Inni í vagninum sátu þrír út-
lendingar út af fyrir sig — tveir
karlmenn og ein kona — og
hár, grannur og hokinn Eng-
lendingur, fremur ^oskinn, í
brúnum tweedjakka og flauels-
buxum.
Útlendingarnir þrír litu út
fyrir að vera Egyptar. Þeir
voru dökkir á brún og brá, rík-
mannlega klæddir og virtust
fremur stífir og hátíðlegir. Kon-
an sat þögul, með svart hárið
bundið í fléttu umhverfis höf-
uðið.
Englendingurinn talaði, og
röddin var róleg og skýr „... Og
á kvöldin getum við séð, hvort
það er fundur í Parlamentinu,
því þá er ljós í turninum yfir
Big Ben.“
Karlmennirnir tveir og konan
hölluðu sér fram til þess að
horfa upp til Big Ben.
„Hérna er Skotland Yard —
þarna, þar sem þið sjáið stórit
dyrnar. Þið hafið auðvitað.
heyrt getið um Scotland Yard?“-
Tveir hinna kinkuðu kolli, og.
sá þriðji svaraði: „Já.“
„Og hérna er minnismerki
yfir föllnu flugmennina,“ sagði
Englendingurinn. Þegar þau
fóru fram hjá því, bætti hann
við: „Eftir andartak komum.
við að Nál Kleopötru.“
Hann leit spenntur framan í
karlmennina tvo eins og hann
vonaðist eftir að sjá einhvern
vott af áhuga í köldum svip
þeirra.
„Eins og yður er ef til vill
kunnugt, var hún flutt til Lond-
on frá Alexandríu. Þetta er
annar af tveimur obeliskum,
Hinn er í París, held ég, eða
kannske í New York.“
Síðustu orðum sínum beindi
enski maðurinn að konunni.
Hún kinkaði kolli kurteislega
og brosti lítið eitt.
Sporvagninn var kominn að
Nál Kleopötru. „Þarna er hún!“
NÓVEMBER, 1951
53.