Heimilisritið - 01.11.1951, Qupperneq 59

Eyja ástarinnar
Heillandi róman eftir JUANITA SAVAGE
„Ættflokkur Doyles hefur mcira af
skotvopnum, og það er auðvitað hagn-
aður, sem vert er að meta,“ svaraði Hil-
ary. „En hinsvegar eru okkar menn
færari í návígi á bersvæði, þegar bar-
izt er eftir hinni góðu gömlu reglu,
maður gegn manni. Ég get ekki sagt,
að það sé ekki hætta á ferðum, Joan,“
bætti hann við alvarlegur í bragði, „og
ég vildi gefa mikið til að vita þig á ör-
uggum stað. Ég er á báðum áttum um,
hvað ég á að gera. Það er ef til vill
heimskulegt að leggja mikið upp úr
áliti villimannaættflokks á mér, þegar
líf þitt er í veði, og tap eigna minna hér
hefur ekki neina úrslitaþýðingu fyrir
mig. I seinni tíð hef ég verið óvenju
heppinn með perluveiðarnar og náð í
nokkrar perlur, sem munu vera nokkur
hundruð þúsunda virði. Slík verðmæti
gæti ég auðvitað tekið með mér —“
Hann þagnaði eins og hann væri að
hugsa sig um, en brosti svo við. „Það
er bezt við förum. Ég ætla að láta
flytja vjstir um borð í mótorbátinn og
búa hann til ferðar.“
„Nei, Hilary,“ tók Joan fram t' fyrir
honum ákveðnum tón. „Jafnvel þó að
um sé að ræða vilHmenn, þá vil ég ekki
að þeir hugsi til mannsins míns með
lítilsvirðingu. Það myndi alltaf varpa
skugga á sambúð okkár, ef þú fórnaðir
hciðri þínum mín vegna. Við verðum
hér, Hilary, og verjumst. Ég gæti held-
ur ekki hugsað mér, að svarti Doyle
yrði húsbóndi hér. Hann myndi springa
af monti og segja öllum, að við hefð-
um flúið af hræðslu við hann.“
„Joan, þú ert gimsteinn!“ sagði Hil-
ary, lagði armana um hana og kyssti
hana.
„Það er einmitt kona cins og þú, sem
ég vil eiga. Ég er hreyknari af þér en
nokkru sinni fyrr. Komdu inn með
mér, við skulum leggja á ráð um ófrið-
inn.“
Þau fóm aftur inn í setustofuna, og
Hilary tók fram kassa, sem í voru tveir
rifflar, ein hcrmannaskammbyssa og
þrjár skammbyssur.
„Þetta er allt og sumt, sem við eig-
um af skotvopnum, Joan,“ sagði hann.
„Ég veit að þú kannt bæði að fara með
riffil og skammbyssu og því ætla ég að
fá þér sitt af hvorri tegund í hendur,
ef til þess kæmi að- við þyrftum að
verja hendur okkar hér í húsinu. Sjálf-
ur geng ég með skammbyssu í vasan-
um og svo tek ég hinn riffilinn. Ég
hef kennt Kukii að nota skammbyssu,
og Ugi getur fengið eina, og þá sem
eftir er verð ég víst að láta höfðingjann
hafa, þó ég hugsi að hann muni gleyma
að nota hana, þegar til kastanna kent-
ur, og muni heldur nota hníf sinn eða
spjót. Það verður barizt hér í nágrenn-
NÓVEMBER, 1951
57