Heimilisritið - 01.11.1952, Blaðsíða 20

ég fari aS hátta,“ sagði hún og
stóð á fætur.
Þegar móðir Betty fékk slæma
inflúensu, varð Betty að fara til
hennar á hverjum degi, og auÖ-
vitað hafði hún prjónana með sér.
Peter var læknir móður hennar,
en hann og Betty töluÖust lítið
við, fyrr en daginn, sem móðir
hennar var úr allri hættu, þá
spurði hann allt í einu:
,,Hvað gerir þú við allar þess-
ar peysur ? Þú ert ekki fyrr búin
með eina, en þú byrjar á annarri.
Maður skyldi næstum halda, að
þú seldir þær.“
,,ÞaS geri ég líka,“ sagði hún
brosandi. ,,Þú vilt máske, að ég
prjóni eina handa þér ? Ég verð
þó aS taka fram, að þær eru dýr-
« «
ar.
,,£g hef góðar tekjur, svo það
sakar ekki,“ sagði Peter.
Peter sótti peysuna sína . . . já,
það gátu ekki veriÖ margir dagar
síðan.
,,Þú angar eins og heill spít-
ali," sagði Betty, þegar hann
fór úr frakkanum.
,,Ég kveiki í sígarettu til að
eyða fýlunni. . . . Jæja, það var
peysan ? er hræddur um, að
ég verði spjátrungslegur í henni."
Hann hefði ekki getað sagt
meiri fjarstæðu.
,,ÞaS verður þú aldrei, Peter,"
sagði hún af sannfæringu — svo
mikilli sannfæringu, aS hún þorði
ekki að líta á hann.
Peter var nýfarinn, þegar Ro-
bert kom heim. Betty var í eld-
húsinu, þegar hún heyrði til hans
framrni í forstofunni. Henni
heyrðist hann óstöðugur í göngu-
lagi. Hann hafði þá víst drukkið.
1 næstu andrá stóð hann í dyrun-
um. Hún leit á hann.
,,Til hvers er Truscott læknir
að flækjast hingað ?“ spurSi
hann.
,,Hann kom eftir pakka," svar-
aði hún kæruleysislega.
,,HvaSa pakka ? Svona nokk-
uS getur þú sagt öðrum en mér.“
,,Það var peysa, sem ég prjón-
aði handa honum. Ég fékk hana
vel borgaða,“ sagði Betty.
Hún sá, að hann varð dökk-
rauður af reiöi: ,,Ég vil ekki hafa
það !“ hrópaði hann. „Heldurðu
ég kæri mig um, að það verSi al-
talað í borginni, að konan mín
prjóni ullarpeysur fyrir borgun !“
,,Þú sagðir þó ekkert, þegar ég
sagði þér, að ég prjónaði fyrir
Winters."
,,ÞaS er allt annað að prjóna
fyrir verzlun. Ég vil ekki sjá
Truscott hér oftar, skilurðuþað ?“
Hann tók fast urn úlnliðinn á
henni: ,,Og svo gæti ég bezt trú-
að, aS það væri lýgi. . . . Hann
kom ekki hingaÖ eftir peysu."
,,Mín vegna máttu trúa því,
18
HEIMILISRITIÐ