Heimilisritið - 01.11.1952, Qupperneq 40

Hún gekk í blindni inn í dag-
stofuna og seig niður í sófann
með lokuð augu. Hún var svo ó-
trúlega magnlaus. Það væri gam-
an að vita, hvort mamma er enn-
þá að tala, hugsaði hún þreytt —
ekki af því henni væri ekki sama,
bvort Dick hringdi í kvöld eða
ekki. Ef hann hringir og heldur,
að hann geti hitt mig í kvöld,
má hann hugsa sig betur um. . . .
En hún gaut þó augunum á úr-
ið sitt. Vantaði kortér í átta. Hún
fékk tár í augun, en flýtti sér að
þurrka þau burt, þegar hún
heyrði fjölskylduna koma.
Carter kom inn með dagblað
undir handleggnum, lét á sig
gleraugun og leit á Súsönnu.
,,Hvað amar að þér í kvöld ?“
spurði hann hressilega.
,,Eg er bara þreytt,“ sagði Sús-
anna deyfðarlega.
,,Þreytt!“ sagði hann og
hlammaði sér niður í stól. ,,Eg
hefði gaman að vita, af hverju
þú ert þreytt!“
,,Lofaðu henni að eiga sig,“
sagði frú Carter.
Súsanna brosti þakksamlega
til móður sinnar. Hún er indæl,
hugsaði hún. Auðvitað skilur hún
ekkert, en hún er indæl.
Síminn hringdi.
,,Nú skal ég svara,“ sagði Sús-
anna lágt. Fæturnir skulfu undir
henni, þegar hún gekk fram í
skuggalegt anddyrið. Það er sjálf-
sagt ekki hann, sagði hún með
sjálfri sér, en ef það er hann, þá
er um að gera að vera kuldaleg
og dálítið yfirlætisleg.
Hún tók heyrnartólið með ó-
styrkri hendi og sagði skjálfrödd-
uð: ,,Halló?“
,,Er það Súsanna ?“ var spurt
dimmri rödd.
„Já?"
,,Það er Dick Sheldon. Hvað
segirðu gott?“
,,Ó, Dick . . . ég segi allt gott,
en þú.“
,,Allt ágætt. Þú, ég veit, að
það er orðið nokkuð framorðið,
en ertu nokkuð upptekin í
kvöld ?“
,,Ekki vitund.“
„Hvernig lízt þér á að ég komi
og sæki þig eftir svona hálf-
tíma ?“
,,Ágætlega.“
Það heyrðist lágt , ,bless á með-
an“ og svo var slitið.
Súsanna lagði heyrnartólið á
sinn stað og horfði dálítið undr-
andi á það. Var það þetta, sem
hún hafði beðið svo hræðilega
spennt eftir allan daginn ? Og þó
fólst svarið í gleðitilfinningunni,
sem gagntók hana svo, að henni
fannst hálsinn á sér herpast sam-
an.
Hún gekk með léttum, fjörleg-
um skrefum inn í stofuna aftur og
38
HEIMILISRITIÐ