Heimilisritið - 01.06.1953, Page 31

annað, sem ég var ekki upplagð-
ur til aS svara. ,,Þa5 verSur erf-
itt fyrir þig aS fá annaS starf,“
sagSi hann meSal annars.
Eftir nokkra stund kom skip-
stjórafrúin aftur, og ég dró mig í
hlé, þar eS ég hafSi enga löngun
til aS hlusta á einkamál þeirra.
En þaS var óþarfi.
Konan, sem hafSi gengiS sig
þreytta og auk þess espaS sjálfa
sig upp í hræSilegt skap, baS
skipstjóra aS hypja sig til helvítis
og halda kjafti. Hann reyndi aS
skjóta inn smá skýringum, og í
næstu andrá var hún komin inn
til mín og grenjaSi: „Hvernig
dirfist þú, gamli fábjáninn, aS
gera grín aS heiSarlegu fólki!“
,,Engan æsing,“ greip ég fram
í, ,,hva3 hef ég gert?“
Svo sagSi hún allt, sem ég vissi
og meira til, og þegar hún þurfti
aS þagna til aS anda, skaut ég
inn orSi.
',,Þér hafiS alveg misskiliS
þetta,“ sagSi ég. ,,Eg hef ekki
séS nokkurn króa, fyrr en ég sá
hann í fangi skipstjórans. ÞaS er
dagsatt. Og nú skuluS þér heyra :
Eg stóS á bryggjunni, þegar ári
laglegur kvenmaSur kom inn um
hliSiS og talaSi eitthvaS viS skip-
stjórann um barn. Er þaS ekki
satt, skipstjóri ?“
,,Jú, jú,“ sagSi hann, ,,en þú
skýrir þetta svo klaufalega . . .“
„Annar í einu,“ sagSi konan,
,,og haltu áfram,“ sagSi hún viS
mig.
,,Skipstjórinn fór og sótti kró-
ann og fékk stúlkunni, sem fleygSi
sér um hálsinn á honum og kyssti
hann. Svo fór hún.“
Skipstjórinn fékk skyndilega
eitthvaS í hálsinn og másaSi eins
og gömul gufuvél.
,,HvaS?“ æpti konan.
,,Spyrji5 hann sjálfan,“ sagSi
ég.
,,Er þetta satt ?“ æpti hún aft-
ur.
,,Ja, aS vissu leyti,“ sagSi skip-
stjóri ,,'en . . .“
,,Þú sagSir mér ekki frá því!“
hvæsti hún.
,,Nú,“ sagSi skipstjórinn og
hóstaSi, ,,mér fannst ekki taka
því aS nefna þaS, auk þess var
ég búinn aS gleyrna því, og þar
aS auki veit ég, hvernig þú ert...”
Þetta réS úrslitum. Skipstjóra-
frúin var ægileg ásýndum, og á-
sakanirnar og brigzlyrSin, sem
dundu á skipstjóranum, voru mörg
og ótrúleg. Hún hamaSist og
hvæsti svo þau gleymdu mér al-
veg, því nú var hún í essinu sínu,
og ég þekki kvenfólkiS. Vesalings
skipstjórinn. Eg kenndi í brjósti
um hann. Hann hefur víst feng-
iS aS heyra þetta á meSan hann
lifSi, hafi hún ekki fariS í gröf-
ina á undan honum. *
JÚNÍ, 1953
29