Heimilisritið - 01.05.1955, Blaðsíða 31

gráta. Hún tók utan um hana og
hallaði henni upp að sér.
„Æ, gráttu ekki,“ hvíslaði hún.
Svo sagði Lesley: „Kit, ég ósk-
aði þess að þú ynnir. Ég hef nef ni-
lega alltaf notfært mér karl-
mennina. Fyrst föður þinn, svo
hinn manninn, sem ég giftist.
Þeir og auður þeirra voru undir-
staða velmegunar minnar. En ég
varð ástfangin af Randall. Guð
má vita hvers vegna, ef til vill
vegna þess, að hann er þess ekki
verður. Ég held, að ég hefði getað
komið honum til að finnast hann
þarfnast mín, — hefðir þú ekki
komið heim. Þú ert ung, Kit. Þú
þarft að fá góða aðstöðu eins og
ég þurfti. Ég veit, að ég hef
verið þér slæm móðir, og þess
vegna barðist ég ekki um Rand-
all við þig. Randall vill kvæn-
ast þér. Þetta er þitt mikla tæki-
færi.“
Kit stóð upp og lokaði litla
skríninu.
„Viltu færa honum þetta og
reyna að fá hann til að þarfnast
þín aftur.“
„Kit, vertu nú ekki kjáni. Þú
skal ekki berjast við að vera
svona höfðinglynd mín vegna.“
,,Þú hefur aldrei verið ást-
fangin áður,“ sagði Kit. ,.Þú
gekkst úr leiknum mín vegna, nú
er komið að mér að draga upp
hvíta fánann.“
„Þetta er heimskulegt hjá þér,
Kit.“
„Lesley, ég er ófullveðja enn-
þá. Viltu gefa samþykki þitt til
þess að ég gifti mig?“
„Já, auðvitað, ef þú ætlar að
giftast Randall.“
Kit hló. „Nei, mig langar ekki
til að giftast Randall — en ég
ætla að giftast Jan Beverley i
fyrramálið. Ég vil fá samþykki
þitt til þess,“ sagði hún.
„Hvað heitir þessi ungi mað-
ur, sem er að dansa við hana
Kit?“ spurði Randall þetta sama
kvöld.
„Það er Jan Beverley,“ svar-
aði Lesley rólega. „Hann verð-
ur tengdasonur minn á morgun
Hann og Kit ganga í hjónabana
í fyrramálið."
„Lesley, þér eruð dæmalaus
manneskja. Næst komið þér lík-
lega með barna-barn.“
Hann tók um hönd hennar og
þrýsti hana fast. Hann þorði
ekki að líta á Kit, eins og hún
dansaði við Jan, seinlega, leti-
lega, en þó létt, — það var æsk-
an, sem dansaði að fullu og öllu
út úr lífi hans.
Næsta morgun fékk Lesle^
geysistóran blómvönd — frá
Randall. #
MAÍ, 1955
25