Heimilisritið - 01.05.1955, Blaðsíða 51

Getur liugsazt að nokk-
ur móðir skirrist við
að gefa sjúku barni
sínu eina lyfið, sem
gæti læknað pað?
Smásaga eftir
Kenneth Scott
Ég hringi,
verði ég lengi
,,Ég hef hrœSilega áhyggjur. Svona hár hiti boSar aldrei
gott, er þa&?“ spurSi Barbara.
RALPH BUCKLER snéri sér
að hjúkrunarkonu deildarinnar:
— Ungfrú Turner! Hún rétti úr
sér og var fljót til svars: — Já,
læknir.
— Ef Fielding hringir, þá seg-
ið, að ég hafi ekki gleymt hon-
um, heldur hafi ég farið í
sjúkravitjun.
— Já, læknir! Ungfrú Turner
kinkaði kolli og brosti. Hann
var svo einstakur maður, Buck-
ler læknir, og hann var svo
myndarlegur og fríður maður;
einnig stéttarbræður hans, lækn-
arnir, höfðu mætur á honum, og
margir öfunduðu hann af hæfi-
leikanum til að komast í sam-
band við sjúklingana. Hann var
kominn fast að fertugu og far-
inn að grána í vöngunum.
í rauninni sinnti hann engum
einkalæknisstörfum. Sjúkrahús-
starfið og háskólakennslan
kröfðust allra krafta hans, en
veikindatilfellið, sem hér var
um að ræða, var nokkuð óvenju-
legt. Á leiðinni út í bílinn sinn
varð honum hugsað til þess dags,
er Annie litla Cain fæddist —
það hafði verið mjög erfiður
dagur. Móðir hennar þjáðist af
nýmasjúkdómi og var mjög
máttfarin, og að lokum varð að
losa hana við fóstrið með keis-
araskurði. Fæðingin tókst, og
bæði móðir og barn sluppu lífs.
LJÓSMERKI sýndu rautt, og
hann varð að nema staðar. Hann
hitaði vélina betur, á meðan
hann beið. Hugsun hans dvald-
ist öll við liðinn tíma.
MAÍ, 1955
49