Heimilisritið - 01.05.1955, Blaðsíða 36

frænku sinni að kaupa útvarps-
viðtæki.
Frú Harter, sem hafði komizt
-úr jafnvægi við tilhugsunina um
lyftuna, var ekkert hrifin af
þessari hugmynd. — Ég held ég
kæri mig ekkert um þessar ný-
tízku uppfinningar, sagði hún
vesældarlega. Þessar bylgjur,
skilurðu — þessar rafmagns-
bylgjur. Það getur verið að þær
:séu skaðlegar fyrir mig.
Charles var þolinmóður, ung-
ur maður og hafði mikla hæfi-
leika til að telja um fyrir fólki.
— Elsku, bezta frænka, sagði
hann, lof mér að skýra þetta fyr-
ir þér. Hann var brot af útvarps-
virkja og hann hélt yfir henni
langa ræðu, sem var svo þrung-
in tæknilegu orðflúri að gamla
konan, sem var að drukkna í
þessum orðaflaumi, varð að lok-
um að láta undan.
— Já, auðvitað, Charles, muldr- .
aði hún, — ef það er þitt álit —
— Elsku góða frænka mín,
sagði Charles himinlifandi. —
Útvarpstæki er einmitt- það,
sem þú þarft. Það gefur þér ekk-
ert næði til að hugsa dapurlegar
hugsanir og láta þér leiðast.
Lyftan var sett í húsið, og
skömmu síðar kom útvarpið,
.stórt vandað tæki með urmul af
stungum. Frú Harter sat 1 bak-
háa stólnum sínum og virti það
fyrir sér kurteislega, en þó með
nokkurri vantrú í svipnum, með-
an Charles sneri knöppunum og
hélt langa, tæknilega ræðu.
Henni þótti afar vænt um
Charles. í nokkur ár hafði hún
haft hjá sér eina frænku sína,
Miriam Harter. Hún hafði ætlað
sér að gera ungu stúlkuna að
einkaerfingja sínum, en Miriam
hafði ekki reynzt henni vel. Hún
var óstýrilát og reyndi ekki að
dylja leiðindi sín þegar hún var
í návist gömlu konunnar. Hún
var alltaf úti á „ralli“, eins og
frú Harter komst að orði, og loks
hafði hún tekið saman við ungan
mann, sem frú Harter féll alls
ekki 1 geð. Hún hafði sent Mir-
iam heim til foreldra sinna eins
og hverja aðra gallaða vöru.
Stuttu síðar hafði hún gifzt unga
manninum, og frú Harter sendi
henni kniplaða vasaklúta og aðr-
ar smágjafir á jólunum.
Þegar komið var á daginn að
frænkur voru henni ekki að
skapi, sneri hún athygli sinni að
frændunum. Henni hafði strax
fallið vel við Charles. Hann var
alltaf kurteis og hæverskur í
umgengni við gömlu konuna og
virtist hlusta með áhuga þegar
hún rakti fyrir honum æsku-
minningar sínar. Hann var alltaf
í góðu skapi og lýsti því yfir
mörgum sinnum á dag að gamla
;34
HEIMILISRITIÐ