Fréttatíminn - 11.11.2011, Síða 22

É
g er fædd þann 14. nóvember árið 1979 í
Reykjavík en ólst upp í Hafnarfirði,“ segir
Arna Björk Sveinsdóttir jógakennari. „For-
eldrar mínir eru Edda Arnbjörnsdóttir
kennari og Sveinn Auðunn Jónsson, heitinn,
sem var símarafvirki, en hann lést þegar ég var nítján
ára. Ég ólst upp hjá mömmu en fór alltaf reglulega til
pabba og átti einstaklega gott samband við hann. Pabbi
eignaðist síðar aðra dóttur með seinni konu sinni, en
hún átti son fyrir sem pabbi gekk í föðurstað. Ég á því
bróður og systur pabba megin, en er eina barn mömmu.
Ef ég á að lýsa sjálfri mér myndi ég segja að ég sé sjálf-
stæður einfari, óþolinmóð, með stórt hjarta og hafi
mikla þörf fyrir frelsi.“
Móðurbróðir ber ábyrgð á jógaáhuganum
En hvers vegna byrjaði hún í jóga? „Það var bróðir
mömmu sem dró mig í einn jógatíma og eftir það
var ekki aftur snúið. Móðurbróðir
minn hefur iðkað innhverfa
íhugun og jóga í nokkur
ár og bjó meðal annars
í klaustri í einhvern
tíma. Þegar hann
flutti aftur til
Íslands byrj-
aði
hann
að tala
mig inn
á að byrja
í jóga en ég
sagðist vera
of „aktíf“ fyrir
svoleidis!“
En maður skyldi
aldrei segja aldrei?
„Nei, ég sló til einn
daginn – og hef verið
á jógamottunni síðan,“
segir Arna Björk skelli-
hlæjandi. „Það má í raun
segja að jógað hafi fund-
ið mig fremur en að ég
hafi fundið jógað. Þegar
ég byrjaði hjá Ingibjörgu
Stefánsdóttur í Jógastöð-
inni Yoga Shala, má segja
að ég hafi nánast f lutt
þar inn og gert stöðina
ad mínu öðru heimili. Ég
byrjaði strax á að mæta sex
sinnum í viku og stundum
tók ég tvo jógatíma í röð –
sem ég mæli þó alls ekki með
sem jógakennari! En það var
þó aldrei inni í myndinni að ég
ætlaði að gerast jógakennari.“
Fékk köllun
En lífið bar hana til Indlands,
þar sem Ingibjörg Stefánsdótt-
ir var að læra jóga. Arna hafði
gert samning við Ingibjörgu
um að sjá um þrif og aðra
hluti í Yoga Shala, með-
an Ingibjörg var á Ind-
landi.
„Í staðinn æfði ég frítt. Ingibjörg var með gestakenn-
ara sem kenndi tímana og sú kona átti von á barni, en
var gengin mjög stutt með. Einn daginn hringdi hún og
sagðist vera með svo mikla ógleði að hún sæi sér ekki
fært að kenna í tímanum. Ég og gestakennarinn náðum
ekki að finna annan kennara sem gat komið með svona
stuttum fyrirvara, svo hún spurði mig hvort ég treysti
mér ekki til að kenna þennan tíma. Ég hélt nú ekki! Það
var sko NEI með upphrópun! Engu að síður bærði sú
hugsun á sér innst inni hjá mér að ég ætti nú kannski
bara að slá til – ég gat ekki hugsað mér að aflýsa tím-
anum. Það endaði með því að ég tók að mér kennsluna
og þá kom einhver alveg sérstök tilfinning upp innra
með mér – tilfinning, sem kannski má alveg kalla að ég
hafi fundið mína „köllun“. Þetta var ólýsanlegt.
Þannig að Ingibjörg Stefánsdóttir og Yoga
Shala eru sannkallaðir örlagavaldar í lífi
mínu. Án Ingibjargar væri ég ekki að gera
það sem ég er að gera núna. Hún gaf
mér mörg frábær tækifæri og hjálpaði
mér að taka mín fyrstu skref sem
jógakennari.“
„I love India - but get me the
hell out from here!“
Arna hefur lært ótalmargt á þeim
stutta tíma sem liðinn er frá því hún
fór að starfa sem jógakennari. Til dæm-
is fer hún með reglulegu millibili til Ind-
lands til að læra hjá kennara sínum R.
Sharath Jois.
„Eftir rúmt ár í jóganu flutti ég til Svíþjóð-
ar og var að kenna þar en er núna alveg bú-
sett í Danmörku. Fyrst þegar ég flutti til Kaup-
mannahafnar leigði ég lítinn sal niðri í bæ
og safnaði Íslendingum saman þangað. Eftir
nokkra mánuði var mér svo boðið að kenna hjá
ashtangastudio en ég vildi fara til Mysore á Ind-
landi og læra hjá R. Sharath Jois. Ég vildi vera þar
sem ræturnar eru og læra þetta á hefðbundinn hátt. Ég
hef aldrei haft áhuga á að fara til dæmis til Bali í svona
tvö hundruð klukkutíma kennsluprógramm, heldur vil
ég dvelja í Indlandi í nokkra mánuði í senn og læra hjá
kennara mínum þar. Lífið á Indlandi er ástar/haturs-
samband. Ég man þegar einn kennaranna sagði við mig,
þegar hann var að lýsa Indlandi: „I love India – but get
me the hell out from here!“ Það getur reynt mikið á að
vera á Indlandi en samt finnst mér hvergi betra að vera.
Menningin, fólkið, byggingarnar, sagan og upplifunin
er svo mikil að það er ekki hægt að lýsa því. Ég bý alltaf
hjá sömu indversku fjölskyldunni minni. Þetta er Gupta
fjölskyldan. Þar er ég með herbergi inni á þeirra heimili
og tek þátt í hinu daglega lífi.“
Vann með stúlkum úr mansali
„Í annarri ferð minni til Indlands, sem var í fyrra, fór
ég að vinna fyrir Odanadi-samtökin í kvennaathvarfi
fyrir stelpur sem höfðu verið seldar mansali eða þurft að
selja sig í vændi. Ég var með átta stelpur í mínum hópi
frá aldrinum sextán ára upp í tuttugu og tveggja ára.
Ég kenndi þeim að lesa og skrifa ensku auk þess sem
við gerðum líka smá jógaæfingar. Þetta var mikil lífs-
reynsla og lít ég upp til þessara stelpna. Það var ótrúlegt
að sjá þær á hverjum degi, brosandi og glaðar með lífið
þrátt fyrir allar hörmungarnar sem þær hafa þurft að
fara í gegnum. Þær eru gangandi kraftaverk. Núna í ár
var ég svo að vinna fyrir Odanadi með að skipuleggja
sérstakan jógadag, sem kallast „yoga stop traffic“. Við
erum nokkuð stór hópur á Indlandi sem vinnum alltaf í
athvarfinu þegar við komum í jógakennsluna okkar. Við
erum allan ársins hring að safna peningum svo stelp-
urnar geti sótt sér læknisþjónustu, sótt skóla og slíkt,
sem þykir sjálfsagt í hinum vestræna heimi. Draumur-
inn er að opna einhvers konar útibú hér í Danmörku til
þess að safna peningum fyrir athvarfið.“
Þú ert fyrsti og eini Íslendingurinn sem hefur fengið
viðurkenningu til að kenna Ashtanga jóga – fólk hefur
hingað til þurft að stunda það og kenna í mörg ár eða
áratugi til að fá slíka viðurkenningu. Hvers vegna held-
urðu að þú hafir verið valin til að kenna? Arna Björk hik-
ar örlítið áður en hún svarar. „Án þess að ég vilji gera
mikið úr því, þá er það rétt að ég er fyrsti Íslendingurinn
til að hlotnast þessi heiður. Það er mjög misjafnt hversu
skjótt fólki er sýndur slíkur slíkur heiður. Sumir þurfa
nokkur ár, aðrir styttri tíma. Ég hef ekki hugmynd um
af hverju Sharath ákvað að veita mér blessun sína en ég
vona að það sé vegna þess að hann sjái hæfileika í mér
og hafi trú á að ég geti komið boðskapnum um ashtanga
yoga til skila til fólks. Ég mun gera mitt allra besta til
þess að sjá til þess að ashtanga yoga hefðin komist rétt
til skila. Þess vegna er það mér mikilvægast að geta
farið til Indlands á hverju ári í nokkra mánuði til þess
að læra.“
Frídagar á fullu og nýju tungli
Lífsmáti Örnu Bjarkar í Danmörku er frábrugðinn því
sem hún á að venjast hér heima:
„Lífið í Kaupmannahöfn er yndislegt, afslappað og ég
er að gera akkúrat það sem mig langar að gera, sem er
er að kenna jóga. Ég vakna um klukkan fjögur á morgn-
ana eða hálf fimm og geri æfingarnar mínar áður en ég
fer að kenna. Stundum kenni ég á morgnana og stund-
um síðdegis. Líf mitt snýst mjög mikið um jógað og það
sem því fylgir. Ég er mjög dugleg að sækja „workshop“
með kennurum sem koma til Danmerkur eða fer til
nágrannalandanna, sæki fyrirlestra og fleira, því það
er svo margt í boði hérna.“
Til að ná endum saman þarf Arna Björk að vinna auka-
vinnu meðfram jógakennslunni. „Þannig að ef ég hef
einhvern lausan tíma fyrir utan jógað, þá finn ég mér
aukavinnu! Síðasta aukavinna mín var á hráfæðiskaffi-
húsi þar sem ég lærði mjög mikið og kynntist mörgu
skemmtilegu fólki. Ég er hef verið grænmetisæta síð-
an ég var 12 ára; fyrst hætti ég að borða kjöt, svo fisk
og loks mjólkurvörur. Lífstíll minn er frekar einfaldur,
jógað hefur algjöran forgang og margir myndu kannski
segja að ég ætti vart líf utan þess. En ég lít ekki á það
sem vinnu að kenna jóga, þetta er það sem ég elska að
gera og það eru mikil forréttindi. Ég nýt mín til fulls og
mér finnst ég bara vera rétt að byrja. Ég á eftir að læra
svo mikið, bæði í sambandi við jógað og lífið sjálft. Í
ashtanga jóga eru ákveðnir dagar sem við köllum „frí-
daga”. Þetta eru laugardagar og á fullu og nýju tungli og
svo taka konur sér frí fyrsta einn til þrjá dagana meðan
þær hafa blæðingar.“
Allt getur gerst og allt getur breyst...
Það er nú ekki hægt að kveðja Örnu öðruvísi en óska
henni til hamingju með nýja starfið hjá Konunglega
óperuhúsinu!
„Já takk, það er rosalega flott og mikið tækifæri að fá
að kenna jóga þar. Hins vegar er ég bara rétt að byrja
en ég ætla að gera mitt besta, taka lítil skref í einu og
byggja upp gott jógaumhverfi þar. Allir þeir sem starfa
við Konunglegu óperuna mega koma í tímana og ég er
ekki í nokkrum vafa um að þeir muni njóta góðs af því.
Það getur verið svo misjafnt hvað hver og einn upplifir
þegar hann byrjar að stunda jóga, því það vinnur á svo
mörgum þáttum í andlegri og líkamlegri líðan, ef fólk
sinnir því af alúð. Mjög spennandi verður að fylgjast
með einstaklingunum innan óperunnar, sjá hvernig
þeir þróast eftir því sem þeir byggja upp sterka iðkun.“
Við spurningunni um framtíðaráformin andvarpar
hún.
„Úff, þetta er stór spurning! Ég er mjög „upptekin“ af
því að lifa í núinu. Hugsa ekki mikið um hvar ég verð
eftir fimm eða tíu ár. Ég veit fyrir víst að allt getur gerst
og allt getur breyst svo ég vil bara njóta þess til fulls að
vera að læra og kenna. Láta gott af mér leiða og eiga
þess kost að gera meira fyrir indversku stelpurnar mín-
ar hjá Odanadi samtökunum, Draumurinn er að geta
jafnvel búið í einhver ár á Indlandi... við sjáum hvað
verður! Namaste!“
...sem þýðir?
„Ég hneigi mig fyrir þér – þetta er þakklætis- og virð-
ingarorð.“
Það endaði
með því að
ég tók að
mér kennsl-
una og þá
kom einhver
alveg sér-
stök til-
finning upp
innra með
mér – til-
finning, sem
kannski má
alveg kalla
að ég hafi
fundið mína
„köllun“.
Þetta var
ólýsanlegt.
Íslenskur jógakennari við Konung-
legu óperuna í Kaupmannahöfn
Það er ekki á hverjum degi að íslenskum jógakennara býðst að kenna jóga við Konunglegu óperuna í
Kaupmannahöfn. En sá heiður hlotnaðist nýverið Örnu Björk Sveinsdóttur, sem er tæplega 33 ára. Hjá
henni mega allir sem starfa við Konunglegu óperuna æfa en sjálf fór Arna Björk ekki að stunda jóga fyrr
en fyrir nokkrum árum. Frami hennar hefur verið skjótur – þar fann hún sína köllun. Anna Kristine hafði
samband við Örnu Björk í Kaupmannahöfn og fékk að forvitnast um hagi og líf þessarar ungu konu.
Arna og Pallavi „Hún er heyrnalaus og ég byrjaði að kenna
henni táknmál ásamt annarri stelpu. Við kunnum samt
hvorugar táknmál þannig að við vorum í rauninni að læra
jafnóðum.
Anna
Kristine
ritstjorn@
frettatiminn.is
22 viðtal Helgin 11.-13. nóvember 2011