Fréttatíminn - 15.03.2013, Blaðsíða 44

Herra og frú Blátönn á ferð
F
Fátt hefur yngri sonur minn undrast
meira í seinni tíð en þegar ég greip
símann og myndaði tilfallandi atburð.
Hann stóð í þeirri meiningu að tækni-
hömlun föðurins væri á því stigi að slíkt
væri óhugsandi. Rétt er það hjá hinum
unga manni að seint verður sagt að ég
sé tæknilega sinnaður. Það er þó full-
mikið sagt að ég sé algerlega heftur á
þessu sviði. Það hallar í 30 ár sem ég
hef unnið blaðamannsstarfið á tölvu og
komist skammlaust frá því þótt að sönnu
sé sjaldan til mín leitað ef starfsfélagar
lenda í vanda. Enn á ég í fórum mínum
skjal um að ég hafa lokið námskeiðinu
Norsk Data 100. Svo hétu græjurnar sem
DV, þáverandi vinnustaður minn, tók
í þjónustu sína árið 1985, þegar blaðið
flutti í nýjar höfuðstöðvar við Þverholt.
Norsk Data tölvukerfið þurfti, að
þeirra tíma sið, heilt herbergi í kjallara
fyrir útstöðvar sem voru á hverju borði.
Herbergið var nánast eins og vélarrúm
í skipi enda fylgdi vélstjóri með, tækni-
stjóri sem sá um að halda þessu æðakerfi
fyrirtækisins gangandi. Margan sat ég
tæknifundinn þá sælu daga án þess að
skilja mikið hvað fram fór. Tímann notaði
ég gjarnan til að láta hugann reika um
eitthvað allt annað en fundarefnið, fannst
ég allt eins geta verið á fundi í Boeing
flugvélaverksmiðjunum. Verst var þegar
það henti að ég var beðinn að bóka fund-
ina. Það er ekki víst að tæknimennirnir
sem þá sátu hafi haft teljandi gagn af
fundargerðunum.
Af meðfæddri íhaldssemi er ég seinn
að tileinka mér tækninýjungar, bíð þar
til ég kemst ekki hjá því. Þannig var með
gsm-símann á sinni tíð. Ég var síðastur
allra í fjölskyldunni að taka það undra-
tæki í brúk. Eiginkona og börn höfðu
fyrir löngu fengið sér síma áður en ég
lét til leiðast. Krakkarnir gerðu svolítið
grín að pabbanum vegna þessa enda eru
afkvæmin öll, merkilegt nokk, tækni-
lega sinnuð og nýjungagjörn, ljósárum
á undan föðurnum. Þótt þau séu löngu
flutt að heiman fylgist ég með því hversu
ört þau skipta um síma og tölvur og alls
konar tæki sem öll eiga það sameigin-
legt að byrja á litlu i-i. Mín apparöt duga
lengur. Líklega hef ég ekki átt meira en
fjóra gsm-síma frá upphafi enda duga
þeir árum saman. Það var ekki fyrr en
á liðnu ári að eldri sonur minn kvað upp
þann dóm að koma þyrfti þeim gamla
inn í 21. öldina og lagði snjallsíma á mitt
borð. Mér er ekki alls varnað í viðureign
við tólið, hringi og svara, sendi og móttek
sms-boð, skoða tölvupóstinn og fer inn á
netið í græjunni – og tek á hana myndir,
eins og yngri sonurinn komst að sér til
undrunar. Það nægir.
En ekki verður allt séð fyrir
í tæknimálum. Við hjóna-
kornin endurnýjuðum
heimilisbílinn á liðnu
ári, sem ekki er í
frásögur færandi,
keyptum sömu
gerð og við áttum áður enda kunnum
við vel við þann bíl. Bifreiðar þróast hins
vegar eins og önnur apparöt og tölvu-
tæknin er orðin allsráðandi. Það þýðir því
lítið fyrir venjulegt fólk að opna vélarhús
bíla. Ekki að það breyti miklu í mínu til-
felli. Ég opnaði heldur ekki vélarhús bíla
meðan þeir voru einfaldari að allri gerð.
Starfsmaður bílaumboðsins spurði
hvort við vildum ekki að tæknimaður
sýndi okkur helsta búnað tækisins. Við
þáðum það. „Það er lyklalaust aðgengi
að bílnum,“ sagði sá góði maður um leið
og hann afhenti mér tvo hnappa, ígildi
lykla sem við hjónin gætum annað hvort
verið með í vasa eða tösku. Þá næmi bíll-
inn návist okkar svo lás færi af þegar við
nálguðumst ökutækið. Það stóð heima.
„Að sama skapi,“ sagði bíltæknimaður-
inn, „þarf ekki annað en að snerta hand-
fangið svo bíllinn læsist.“ Ég prófaði
þetta, strauk því blíðlega og það var eins
og við manninn mælt, lok, lok og læs.
Því næst spurði sérfræðingurinn hvort
við værum ekki með „Bluetooth“ í sím-
unum okkar. Við litum hvort á annað,
illa heima í blátönn þessari en réttum þó
fram símana. Vélstjórinn áttaði sig þegar
á því að í báðum væri blátönn að finna,
ýtti á ýmsa takka í mælaborðinu og sagði
að hér eftir gætum við haft símana í vas-
anum en svarað með því að ýta á takka
á stýrishjólinu. „Svo þarf aðeins að ýta á
hnapp til þess að setja bílinn í gang og á
sama hnapp til að stöðva vélina. Einfald-
ara getur það ekki verið.“
Ég settist undir stýri, ýtti á hnapp-
inn og bíllinn rauk í gang. Sem betur fer
var stýrið hringlaga og skiptistöngin á
sínum stað. Við renndum úr hlaði. Bíll-
inn fór vel með okkur, eins og sá fyrri og
við höfðum ekki lengi ekið þegar annar
sona okkar hringdi í móður sína. Ég ýtti
á stýrishnappinn og rödd hans hljómaði
um vagninn. Þegar hann hafði rætt við
hana um hríð kunni ég ekki við annað en
að tilkynna honum að ég heyrði samtalið
líka. „Hva...,“ sagði strákurinn, „gamla
settið bara komið inn í nútímann.“
Ég ók nýja bílnum á minn vinnustað.
Konan tók við honum í gangi og ók sína
leið. Ég var rétt sestur við tölvuna þegar
snallsíminn minn hringdi, þessi með blá-
tönninni. Á hinni línunni var eiginkonan.
„Hvað er með þennan bíl?“ sagði hún að-
eins á hærri nótunum, „ég drap á honum
með hnappnum, eins og maðurinn sagði
okkur, en hann fer alls ekki í gang aftur,
sama hversu oft ég ýti á þennan takka.“
Samstundis rann upp fyrir mér ljós.
Konan hafði, af því að bíllinn var í gangi,
ekið lyklalausu tækniundrinu í annað
bæjarfélag. Ég var hins vegar með báða
lyklana, eða þessi apparöt sem mað-
urinn lét mig hafa – í buxna-
vasanum.
Jafnvel vísan í Norsk
Data 100 diplómað
dugði ekki til varnar
fyrir teknískan af-
glapaháttinn.
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Krumma
Þroskandi og fallegar
vörur fyrir flotta krakka!
Gylfaflöt 7
112 Reykjavík
587-8700
www.krumma.is
Dreifingaraðilar:
Mál og Menning, Hagkaup & Móðurást.
Kapla kubbar 100 stk (8 litir)
Verð:10.900 kr.
Kapla kubbar 200 stk
(ólitaðir)
Tilboðsverð: 11.900 kr.
Leikborð 30% afsláttur!
Verð: 26.000 kr.
Tilboðsverð: 18.200 kr.
Gönguvagn
Verð: 11.990 kr.
44 viðhorf Helgin 15.-17. mars 2013