Fréttatíminn - 26.10.2012, Blaðsíða 24

Kristján „gerði sér
ljóst frá byrjun að það
þýddi ekkert að gefast
upp. Það væri skylda
hans að heiðra minn-
ingu Dóru með því að
vera sjálfur sterkur
bakhjarl fyrir börnin
þeirra.“ (Makalaust líf,
síða 43).
sinn fyrir fjórtán árum. Hann
greindist með krabbamein og
sjö mánuðum síðar hafði hann
kvatt heiminn. Eftir sat hún,
ein með þrjár dætur, 4, 6 og 12
ára gamlar.
„Klukkutíma síðar er ég
komin heim og þá er bankað.
Stendur ekki Anna þar með
handritið að sögu sinni. Ég
byrja að lesa og gat ekki hætt
fyrr en ég var búin. Fór auðvit-
að mörgum sinnum að grenja.
En svo þegar ég ætlaði að finna
Önnu þá var ég ekki með síma-
númerið hennar og þurfti því
að hringja í þær allar í síma-
skránni.“
Nú er bókin tilbúin. Anna
kláraði hana með Guðfinnu og
séra Jónu Hrönn Bolladóttur
því þær stöllur vildu að bókin
yrði miklu stærri og hún er
stór. Þar er sorgarferlið kort-
lagt og talað við fjölda fólks
sem misst hefur maka sinn
auk þess sem Anna segir sína
átakanlegu og einlægu sögu.
Gaman að lifa
„Við Anna eigum það sam-
eiginlegt að hafa misst maka.
Ég náttúrlega orðin miklu eldri
þegar ég missi minn en báðar
þurftum við að læra að lifa með
sorginni. Ég er komin á þann
aldur að ég er ekkert hrædd
við dauðann,“ segir Guðfinna
en bætir við að það sé samt
erfitt að missa lífsförunautinn.
Henni þykir það í raun óásætt-
anlegt og ómögulegt.
Það breytir því samt ekki að
hvorki Anna né Guðfinna eru
í því sem þær í bókinni kalla
læstri sorg. „Okkur finnst gam-
an að lifa og við eigum góðar
stundir,“ segja þær sem nú
eru orðnar vinkonur og Anna
bendir á að dauðinn sé flestum
óraunverulegur.
„Þegar maður er ungur þá er
maður ekkert að hugsa um
dauðann eða krabbamein.
Kristján missti konu sína, Halldóru Benedikts-dóttir, fyrir rúmum tveimur árum. Þau
eiga þrjú börn, 10, 17 og 22 ára, sem búa hjá
föður sínum. Halldóra lést þegar hún féll niður í
jökulsprungu á Lang-
jökli laugardaginn 30.
janúar 2010. Kristján
og Halldóra giftu sig
1994 en höfðu þá verið
saman í sjö ár. Yngsti
sonur þeirra, Gunnar,
var með þeim á jöklin-
um þennan dag og datt
með móður sinni ofan
í sprunguna. Hann var
fluttur á gjörgæsludeild
með þyrlu Landhelgis-
gæslunnar en losnaði
þaðan tveim dögum
síðar. Þegar Dóra var
hífð upp úr sprungunni
hélt hún enn á vettlingi
Gunnars og fékk hún
að halda honum. Hjá
feðgunum og eldri systk-
inum tók við sorgar-
tímabil og Kristján segir
í bókinni Makalaust líf
að það hafi hjálpað sér
og börnunum að hafa
auðmýkt til að leita sér
hjálpar. Frásögn hans
er átakanleg og einlæg.
Kristján Gunnarsson
missti konu sína 2010
Framhald á næstu opnu
24 viðtal Helgin 26.-28. október 2012