Fréttatíminn - 30.11.2012, Side 24

Dúkadagar
Lín Design Laugavegi 176 Sími 533 2220 www.lindesign.is sendum frítt úr vefverslun á pósthús
25% afsláttur af öllum dúkum
Íslenskir
föstudag & laugardag
25 gerðir dúka; íslenskir jóladúkar,
sparidúkar, hversdagsdúkar,
dúkar fyrir öll tilefni.jólasveinadúkar
É
g held ég hafi fengið hálfgert taugaáfall, því ég sagði fátt næstu daga, sat yfir
honum frá tíu á morgnana til tíu á kvöldin og gat engum sagt frá hvað væri að
eiginmanni mínum. Það að bera vitneskjuna einn reyndist mjög erfitt...“
Þannig farast Ingibjörgu Gunnlaugsdóttur orð þegar hún segir sína sögu. Ingi-
björg varð ástfangin af eiginmanni sínum árið 1965, þá sautján ára, þau giftu
sig tveimur árum síðar og áttu gott líf. Þangað til daginn sem henni var sagt hvað væri
raunverulega að manni hennar, sem hafði verið veikur í nokkur ár.
„Ég er fædd og uppalin í Skerjafirðinum og eftir gagnfræðapróf fór ég að vinna
hjá KRON. Mig langaði að læra hárgreiðslu en vissi auðvitað að það væri vit-
urlegra að fara á húsmæðraskóla, orðin ástfangin og allt! Svo ég hélt austur
á Laugarvatn og fór þar í nám á Húsmæðraskólanum, lærði að steikja
hrygg og sjóða fisk og allt annað sem húsmóðir þarf að kunna. Sá sem ég
var svona skotin í var Grétar Ingimarsson frá Bíldudal sem síðar varð
eiginmaður minn i 25 ár. Grétar var sjö árum eldri en ég og ég var
alveg svakalega ástfangin. Þetta var veturinn 1965 og fram á vor
1966, og þá fórum við Grétar vestur á Bíldudal. Hann var pípulagn-
ingamaður og þetta átti bara að verða vinnuferð og smá frí en við
áttum eftir að ílendast þar. Við fengum bæði strax vinnu þar og
keyptum okkur hús. Sumarið eftir giftum við okkur og þegar
vinnan fór að minnka árið 1970, lá leiðin til Reykjavíkur.
Þá vorum við komin með tvö börn, Rósu Katrínu, sem er
fædd árið 1967 og er menntaður viðskiptalögfræðingur og
vinnur núna við umönnun á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
og er í námi í stjórnsýslu með vinnunni og Gunnlaug Ingivald
sem er fæddur 1970 og lauk leiðsögumannaprófi í vor og er nú í
þjálfun til að geta orðið björgunarsveitarmaður.
Í Reykjavík bjuggum við í fjögur ár. Þá lá leiðin á Bifröst þar
sem Grétar var húsvörður. Þar vorum við í eitt ár, því loforðið
um áframhaldandi starf var svikið. Það var yndislegur tími á
Bifröst. Þá héldum við í næsta kaupstað, Borgarnes, þar sem
Grétar fékk vinnu sem pípari og ég vann hjá Kaupfélaginu í
rúmt ár, en þá var honum boðið gott starf á Akureyri. Við
þangað, Grétar fór strax að vinna en ég fór á skrifstofur
Kaupfélagsins með meðmælabréf úr Borgarnesi og sótti
um starf. Starfsmannastjórinn sagðist því miður ekkert
hafa fyrir mig og ég spurði hvort það vantaði virkilega
ekki vana konu í verslun. Nei, þá voru meðmælin úr
Borgarnesi svo alltof góð að mér var boðið starf á
skrifstofu KEA!“
Fannst þetta vera dauðadómur
Þeim leið öllum vel á Akureyri og áttu von á að þar
yrðu þau alltaf. En lífið tók óvænta stefnu þegar
Grétar ákvað að fara í framhaldsnám til Danmerkur:
„Fram undan biðu okkar mjög góð ár. Við fluttum
norður í febrúar 1977 og bjuggum þar til ársins
1984, þegar Grétar ákvað að fara í framhaldsnám í
Danmörku. Hann ætlaði að læra um loftræstikerfi,
gasvarma og fleira. Hann fór á undan okkur út til
að koma íbúðinni í lag áður en við komum. Þremur
vikum eftir að við komum út, fór hann að veikj-
ast; fékk hálsbólgu og steypist allur út í rauðum
blettum. Svo gekk þetta yfir, en hann var alltaf að
steypast út í útbrotum af og til. Hann vildi samt
ekki fara til læknis fyrr en árið 1986 og það voru
teknar alls konar prufur sem ekkert kom út úr.
En auðvitað var ekki tekin HIV prufa, því það
var lítið talað um þann sjúkdóm árið 1986, enda
Hélt sannleikanum fyrir sig
Ingibjörg Gunnlaugs-
dóttir gat ekki einu
sinni sagt börnunum
sínum hvað í raun væri
að pabba þeirra. Hún
þagði í níu mánuði en
þá gat hún ekki lengur
borið áhyggjurnar ein.
Ingibjörg sagði Önnu
Kristine frá því hvernig
var að komast að því
að eiginmaðurinn væri
smitaður af HIV veirunni,
hvernig hann smitaðist
og hvernig hún tókst á
við það.
Framhald á næstu opnu
24 viðtal Helgin 30. nóvember-2. desember 2012