Fréttatíminn - 25.10.2013, Side 21

20.–27. OKTÓBER
Krakkar á öllum aldri eru hvair til að vera með
og lesa skemmtilegar bækur og skólaefni.
100 vinningshafar verða dregnir út að Lestrarviku
lokinni og hljóta veglega vinninga. Auk þess munum
við daglega draga út nöfn heppinna þátakenda
og senda þeim skemmtilega bókavinninga.
Lestrarhestur Arion banka verður svo
valinn í lok vikunnar og hlýtur hann
iPad spjaldtölvu í verðlaun.
Nánari upplýsingar og skráning á
arionbanki.is/lestrarvika
GÓÐA SKEMMTUN!
LESUM
SAMAN
ÞAÐ ER ENN HÆGT AÐ SKRÁ SIG
ildarmyndinni Who the Fuck Is
Jackson Pollock? Þar kemur fram
að þessi kona sé búin að ...“
„Ekki segja of mikið! Þetta má
eiginlega ekki koma fram,“ grípur
Ólafía Hrönn skyndilega fram í.
„Jæja. List getur samt ekki
fundist eða þrifist við aðstæður
þar sem elítan á að ákveða hvað
sé list,“ heldur Pálmi áfram eftir
nýjum brautum. „Þetta er ekki
merkt. Það getur vel gerst að ein-
hver finni eitthvert Pollock-verk
á skransölu, sem einhver kona í
hjólhýsi kaupir fyrir þrjá dollara.
Ómerkt. Það er bara eins og það
sé óyfirstíganlegur þröskuldur
fyrir elítuna að viðurkenna að það
sé list. Að það sé ekta.“
„En ég er pínulítið sammála
þessu vegna þess að það er líka
verið að selja nafn þegar maður er
að kaupa myndlist,“ segir Ólafía
Hrönn. „Þetta snýst í rauninni
ekki bara um málverkið. Ég
meina, myndlistarmaður sem
deyr hann hækkar í verði. Það er
ekki bara verið að horfa á sjálfa
myndlistina. Í öllu stóra samheng-
inu snýst þetta um nafnið og hvað
búið er að ákveða á markaðnum.“
„Já, það eru dálítið peningarnir
sem ákveða þetta,“ tekur Pálmi
undir og nefnir sem dæmi að auð-
ugur listaverkasafnari þurfi ekki
annað en byrja að sanka að sér
verkum ákveðins listamanns til
þess að hann snarhækki í verði.
„Tökum til dæmis bara Stórval,“
grípur Ólafía Hrönn inn í. „Ég
meina þetta varð allt í einu trendí
stöff og þegar hann dó þá urðu
myndirnar hans bara fokdýrar. Og
mjög eftirsóttar. Ég gæti kannski
alveg málað svona mynd en það
er ekki málið. Þetta verður að
vera hann. Nafnið. Það er bara
þannig.“
Bannað að segja frá!
En aftur að leikritinu sjálfu.
Ólafía Hrönn leikur semsagt
konu sem telur sig eiga ósvikið en
ómerkt verk eftir Pollock í fórum
sínum. „Og til hennar er sendur
virtur listfræðingur frá Metropo-
litan Museum of Art. Hann er hátt
skrifaður hjá elítunni og mikill
fræðimaður og á að meta þetta
verk...“
„Ekki meta það, heldur segja
til um hvort þetta sé ...“ Skýtur
Ólafía Hrönn inn í.
„Jájá, meta hvort það sé Pol-
lock.“ heldur Pálmi áfram.
„En eins og Pálmi var að segja
þá er það svo yndislegt við verkið
að þarna koma saman mann-
eskjur sem geta varla verið ólíkari.
Þessar manneskjur verða að hittast
og samskipti þeirra eru náttúrlega
mjög skemmtileg út af því.“
„Já. Hann kemur svona og þykist
sjá það strax að...,“ byrjar Pálmi en
Ólafía Hrönn stoppar hann enn og
aftur.
„Ekki segja það! Mér finnst þurfa
að passa ofsalega að gefa ekki
upp...“
„Jájá. Þetta er dálítið spennandi
söguþráður...“ Bakkar Pálmi.
„Og fólk má til dæmis ekki vita
þetta. Veistu það, þetta er nefnilega
eins og að fylgjast með réttarhöld-
um, þetta leikrit. Það má koma
fram. Þú ert alltaf að skipta um
skoðun og sveiflast á milli þeirra.
Það er það sem er svo skemmti-
legt,“ segir Ólafía Hrönn.
„Já. Við sjáum svo fyrir rest að
þetta eru hvort tveggja náttúrlega
bara manneskjur sem eru þegar
upp er staðið ekkert svo ólíkar. Ég
veit eiginlega ekki hvað má segja,“
segir Pálmi og hlær. „Ég er svo
mikið að tala af mér hérna.“ Og
Ólafía Hrönn hlær með.
Einþáttungur um rjúpu
Spjallið berst um víðan völl eftir að
ljóst þykir að fátt megi segja um
innihald verksins og þá kemur með-
al annars á daginn að þau Pálmi og
Ólafía þrá bæði að komast á rjúpu
í haust.
Pálmi: „Þessi vinna er nú þannig
að maður kemst ekkert á þessar
Framhald á næstu opnu
Ólafía Hrönn og Pálmi Gestsson sitja
vel í hlutverkum ólíkra manneskja sem
takast á um gildi listarinnar og lífsins í
hjólhýsi sem persóna Ólafíu Hrannar býr
í. Hér máta þau sig við leikmyndina, að
vísu ekki komin í búninga sína og gervi.
Ljósmynd/Hari
viðtal 21 Helgin 25.-27. október 2013