Fréttatíminn - 13.04.2012, Síða 23

F
A
B
R
IK
A
N
OSTAVEISLA FRÁ MS
Stóri Dímon
Hvít- og blámygluostur. Þéttur ost-
ur þar sem myglan er einnig inni
í ostinum. Milt og rjómakennt bragð.
Langt eftirbragð. Ómissandi ostur
hjá öllum ostaaðdáendum. Einn
af stóru ostunum frá MS.
Fylltir ostar
Gullostur fylltur með rommlegnum rúsínum, þurrkuðum
apríkósum og sultuðum fíkjum. Síðan er sætu apríkósumauki
smurt yfir ostinn.
Stóri Dímon fylltur með fersku basil, grilluðu eggaldini og ofn-
eða sól-þurrkuðum tómötum. Pinnum með ferskum tómötum,
basil og steyptum ítölskum osti er síðan stungið ofan í ostinn.
Dala-brie með gráðaostafyllingu, þ.e. 2 msk. af stöppuðum
gráðaosti ásamt 2 msk. af mascarpone-osti. Skreytið ostinn
með pekanhnetum og hellið síðan hunangi yfir.
Ostasamlokur
·Með bræddum Óðalsosti, skinku, sætu sinnepi, basil og papriku.
·Með heitum camembert, hálfum rauðum vínberjum, fínsöxuðu
rósmaríni og svörtum pipar.
·Með Dala-Yrju, eggaldini og hráskinku, sýrðum rjóma og basil.
Ostasnittur
·Með salati, krydduðu mangó, stórri ostsneið, Dalahring,
tveimur risarækjum, límónu og kóríander
·Með sól- eða ofnþurrkuðum tómat, grillaðri papriku, ólífu,
basillaufi, hráskinku og sneið af Dalahring.
·Með salati, sneið af hvítum Kastala, grillaðri papriku og
grilluðu eggaldini.
Ostabakki
- à la franskur
Dalahringur, steyptur piparostur,
gráðaostur, kryddaður Havarti,
hvítur Kastali og Stóri Dímon.
Undirstaðan á þessum ostabakka
eru ferskir ávextir, gott og frekar
gróft brauð, hunang, hnetur, ávaxta-
mauk og portvín. Það er um að
gera að prófa sig áfram með hina
ýmsu osta og bragðsamsetningar.
svolítið væmið hugtak. Forsetinn er
eini þjóðkjörni embættismaðurinn.
Hann á að sameina þjóðina, vinna
að sameiningu þjóðarinnar inn á
við. Ég held að við eigum að halda
í forsetaembættið út af þessum
tveimur ástæðum.
En þá skiptir líka máli að emb-
ættið taki mið af því við erum bara
lítil þjóð. Við þurfum ekki bíla með
skyggðar rúður. Það er ósköp venju-
legt fólk sem gegnir embættinu
hverju sinni. Þetta snýst ekki um að
búa til kóngafólk.“
Einhverjir hafa reynt að hengja
pólitíska merkimiða á Þóru og telja
hana fulltrúa Samfylkingar og ESB-
sinna. Hverju svarar hún því?
„Þetta er nú svolítið í anda þess
tíðaranda sem við lifum að reynt
sé að setja alla í eitthvað box og
spyrða fólk saman við öfl sem því
koma ekkert við,“ svarar Þóra. „En
við erum ákveðin í að láta það ekki
trufla okkur. Forsetakosningar
eru ekki flokkspólitískar og þetta
framboð er ekki flokkspólitískt.
Þótt það megi auðvitað segja að
allar kosningar séu pólitískar á ein-
hvern hátt þá er þetta persónukjör.
Við Svavar höfum ekkert að fela í
pólitískri fortíð. Við vorum bæði
virk í pólitískum störfum í kringum
tvítugt. Ég var í Alþýðuflokknum,
sem var Evrópusinnaður flokkur,
og í framboði til Alþingiskosninga.
Ég var einnig í Grósku, samtökum
ungs fólks sem vildi sameina flokk-
ana á vinstri vængnum, og í Röskvu
í Háskólanum. Fór svo út í nám,
kom heim og hef verið í fjölmiðlum
síðan. Svavar var formaður Stefnis,
félags ungra sjálfstæðismanna
í Hafnarfirði og var á framboðs-
lista fyrir Sjálfstæðisflokkinn. En
allt þetta var fyrir óralöngu síðan,
rúmur þriðjungur ævi okkar hefur
liðið frá því að við vorum í pólitísku
vafstri og það er ekki það sem fram-
boðið snýst um. Ég er að reyna að
láta það ekki fara í taugarnar á mér
að fólk segist vita hvaða skoðanir
ég hafi á allskyns málum, án þess
að hafa hugmynd um það. Það er
dálítið merkilegt að dæma fólk
ævilangt fyrir það sem það sagði
um tvítugt.“
Á borðstofuborði frammi í holi
liggja bunkar af þéttskrifuðum
undirskriftalistum, til stuðnings
framboði Þóru. „Menn hafa verið
með einhverjar kenningar, heyri ég,
að meðmælendasöfnunin hafi verið
undirbúin mánuðum saman, kostað
háar fjárhæðir og verið framkvæmd
af kosningmaskínu einhverra
stjórnmálaflokka ,“ segir Svavar. En
við vorum fjögur sem skipulögðum
þetta; ég, Þóra og tveir vinir okkar,
maður og kona. Hvorugt þeirra hef-
ur verið í stjórnmálaflokki. Við sett-
umst niður með þetta Íslandskort,“
segir Svavar, tekur upp túristakort
af Íslandi og breiðir úr því.
„… sem verður rammað inn ein-
hvern tíma,“ segir Þóra, sposk á
svip.
„… og sögðum: Hérna og hérna
verðum við að vera,“ heldur Svavar
áfram og bendir á nokkra staði á
kortinu. „Við sóttum excel-skjal
og skrifuðum niður nokkur nöfn á
vinum og vandamönnum úti um allt
land. Svo settumst við niður með
gemsana okkar, hér í þessari stofu
og við eldhúsborðið, og hringdum
í fólk. Þetta voru til dæmis vinir
okkar og tengdaforeldrar systkina
okkar og nánast allir sögðu: Já, frá-
bært, ég er með. Þegar margir taka
höndum saman og fólk er svona já-
kvætt eins og það virðist vera gagn-
vart framboði Þóru þá gerast svona
kraftaverk eins og þessi undir-
skriftasöfnun á einum degi.
Þóra nefnir að sér finnist þessi
umræða örlítið dónaleg gagnvart
öllu því fólki sem hafi verið að vinna
að framboðinu á sínum forsendum.
„Þetta er mest utanflokkafólk sem
hugsar þetta ekki pólitískt. Við lát-
um þetta ekki trufla okkur. Það er
að vissu leyti mannlegt eðli að vilja
setja fólk í box og flokka það með
ákveðnum þætti. Ég held að í fyrsta
lagi sé það ekki hægt. Í öðru lagi að
sem betur fer þá skipti það ekki máli.“
Of ung fyrir embættið?
Þóra er 37 ára og talað hefur verið
um að íhaldssamir kjósendur muni
hugsanlega setja ungan aldur hennar
fyrir sig. Hún segist hafa hugsað þetta
líka.
„Á móti kemur að kjörgengisaldur-
inn er 35 ár. Ef það ætti nauðsynlega
að vera eldri manneskja í þessu emb-
ætti þá væri kjörgengisaldurinn hærri.
Margt eldra fólk hefur haft samband,
fagnað framboðinu og sagst vilja ungt
fólk. Kannski er það þörfin fyrir eitt-
hvað nýtt? Þörfin fyrir einhver þátta-
skil og að fara að horfa til framtíðar.
Aðalspurningin er hvort maður geti
sinnt embættinu með sóma, hversu
gamall sem maður er. Ég stend í þeirri
trú að ég geti þetta og að það skipti
ekki öllu máli hvað ég er gömul. Svo
er eins og einhver sagði, að ef menn
telja ungan aldur minn vera vandamál,
þá lagast það með tímanum. Ég veit
líka að margir hafa áhyggjur af því að
ég verði á launum í fjörutíu ár eftir að
kjörtímabilinu lyki. Þannig er það ekki
í dag. Þegar forseti lætur af störfum
fær hann sex mánaða biðlaun, gangi
hann ekki beint inn í annað starf. Svo
fer hann á eftirlaun við 67 ára aldur,
eins og aðrir ríkisstarfsmenn. Áður
fyrr var þetta þannig að forseti hélt
ákveðnu hlutfalli launa sinna en þessu
var breytt árið 2009. Fólk þarf því ekki
að hafa áhyggjur af því að ég verði
baggi á þjóðinni fram á gamals aldur!“
segir Þóra og brosir í kampinn.
Á borðinu liggur þriggja síðna,
handskrifað bréf sem barst Þóru í
frímerktu umslagi sama morgun og
viðtalið er tekið. „Ég fæ alltaf eitt
og eitt handskrifað bréf, yfirleitt frá
eldra fólki. Það er dálítið gaman,“
segir Þóra. „Bara það að fólk skuli
setjast niður og skrifa mér bréf, kaupa
frímerki og koma bréfinu í póst, hlýjar
mér um hjartaræturnar.“
„Svo fengum við símskeyti frá Pétri
Hafstein og konunni hans og Guðrún
Pétursdóttir safnaði meðmælendum.
Það vantaði eiginlega bara Guðrúnu
Agnarsdóttur – og Ólaf Ragnar!“ bætir
Svavar við og glottir.
Þóra, náirðu kjöri, muntu þá sem
ungur forseti vera virkur í samkvæm-
islífi borgarinnar?
Ég held að eng-
inn kjósi Þóru
út af mér – og
að enginn hætti
við að kjósa
Þóru út af mér.
viðtal 23 Helgin 13.-15. apríl 2012