Fréttatíminn - 13.04.2012, Blaðsíða 22

H eimili Þóru og Svavars í Hafnarfirði er heimilislegt og hlýlegt. Hér hefur bókum, tón-
listardiskum og myndaalbúmum ekki
verið úthýst í þágu mínímaliskra tísku-
sveiflna, heldur fá að skipa virðingar-
sess í stofunni. Þóra og Svavar bjóða
upp á kaffi og pönnukökur að þjóð-
legum sið og segja móður Þóru hafa
komið færandi hendi með bakkelsið
fyrr um daginn.
„Við vorum viðbúin því að þetta yrði
rifjað upp,“ byrjar Þóra á að nefna. Þar
vísar hún til tuttugu ára gamals máls
þar sem Svavar fékk tveggja mánaða
skilorðsbundinn dóm fyrir líkamsárás.
Orðrómur um þetta gamla dómsmál
hefur verið hávær síðustu daga og
þeim Svavari og Þóru finnst því rétt
og sjálfsagt að gera grein fyrir því um
hvað málið snýst.
„Við vissum fyrirfram að ef það
fyndist ekkert misjafnt um okkur þá
yrðu hlutir ýktir eða eitthvað skáldað
upp,“ segir Svavar. „Við höfum lent í
því margoft áður. Við höfum jafnvel
heyrt sögur af okkar eigin skilnaði,
einnig sögur af tugmilljóna skuld í
erlendum húsnæðislánum þegar við
vorum ennþá að leigja húsnæði og
höfðum ekki tekið nein húsnæðis-
lán. Það eru alls konar sögur í gangi.
Uppáhaldið okkar er samt sagan um
að Þóra hafi látið ráða systur sína sem
umsjónarmann Útsvars og sú hafi
enga reynslu úr sjónvarpi. Eins mikið
og hún óskaði þess að eiga systur, þá á
hún bara fjóra bræður og Brynja Þor-
geirsdóttir hefur starfað í sjónvarpi í
tíu til fimmtán ár.“
Slagsmál eftir ball
Þegar Svavar var tuttugu og tveggja
ára lenti hann í slagsmálum eftir ball.
„Það upphófst rifrildi út af stelpu sem
endaði með því að ég slasaði jafnaldra
minn þannig að það brotnuðu í honum
tvær tennur. Þetta hefur hvílt á mér
alla tíð og ég sé mjög eftir þessu.“
Hann segist hafa verið svolítið
villtur unglingur. „Ég var lengi að
klára stúdentsprófið. Fór á sjó og vann
við löndun niðri á bryggju. Þessum
lífsstíl fylgdi að maður fór á sveitaböll
og sletti úr klaufunum um helgar. Á
þessum tíma lenti maður í ýmsu. Ég
keyrði of hratt og missti bílprófið um
tíma og svo gerðist það að maður lenti
í þessum örlagaríku slagsmálum.“
Slagurinn fyrir utan ballstaðinn
hafði eftirmál. Maðurinn sem Svavar
slasaði kærði hann og fékk Svavar
tveggja mánaða skilorðsbundinn dóm.
„Ég hélt það skilorð. Nokkrum árum
seinna lágu leiðir okkar, mín og þessa
drengs, saman. Við settumst niður og
ræddum þetta mál alveg ofan í kjölinn
og ég komst að því hversu einstaklega
góður drengur hann er. Ég geri mér
fulla grein fyrir því að það sem ég
gerði honum var verulega slæmt og
eftirsjá mín er einlæg. Þetta er líklega
það versta sem ég hef nokkurn tímann
gert nokkrum manni á ævi minni.
Sjaldan er ein báran stök því á
svipuðum tíma fór fyrirtæki tengt
fjölskyldu minni á hausinn, ég lenti í
ábyrgðum vegna þess og þar af leið-
andi í fjárhagskröggum. Það tók mig
nokkur ár að vinna mig út úr þeim.“
Þegar Svavar og umræddur maður
kynntust nokkrum árum eftir dóms-
málið kom í ljós að þeir áttu stóran hóp
af sameiginlegum vinum og kunn-
ingjum. „Við hittumst í matarboðum,
drukkum saman bjór og svoleiðis.
Hann var síðan í sinni vinnu og ég í
minni og við höfum ekki haft mikið
samband síðustu ár. Mér er verulega
hlýtt til hans og er honum þakklátur
fyrir hversu stórmannlega hann tók
afsökunum mínum fyrir áratug. Ég hef
hins vegar fengið af honum reglulegar
fréttir í gegnum sameiginlega vini á
RÚV. Þannig frétti ég af því að hann
væri orðinn alvarlega veikur. Það sem
hefur gert þetta verra er að einhverjir
hafa verið að tengja þetta saman.
Það er líka erfitt fyrir hann, í sínum
veikindum, að standa í að svara fyrir
slíkt. Við höfum fengið mjög truflandi,
nafnlaus bréf þar að lútandi. Við vitum
einnig til þess að fólk hafi verið að
dreifa mjög ýktum og röngum sögum
af þessu. En svona var þetta ömurlega
atvik sem ég sé gríðarlega eftir og hef
í raun fátt mér til málsbóta annað en
að ég var ungur og vitlaus og að þetta
gerðist eftir ball. Ég mat aðstæðurnar
þannig að ég taldi mér vera ógnað.
Þetta var dómgreindarskortur af
minni hálfu. Þetta er erfitt fyrir alla. Ef
ég gæti tekið þetta til baka þá myndi
ég gera það á svipstundu. Ábyrgðin
liggur algerlega á mínum herðum.“
Þóra grípur inn í: „Það er ekkert að
því að tala um þetta mál á meðan sagt
er satt og rétt frá. Að lenda í slags-
málum tvítugur og fá skilorðsbund-
inn dóm er alvarlegt mál fyrir þann
unga mann sem í því lendir. Það er
samt sem áður bara það sem gerðist.
Margir lenda í því að slást eftir ball.
En þegar ég fæ nafnlaust bréf um það
að menn liggi alvarlega veikir eftir
manninn minn… Auðvitað vissum við
að það yrðu alltaf einhverjar sögur en
þetta er ekki fallegt. Hin sagan, þessi
um meintan skilnað okkar Svavars,
kom upp í tengslum við sambandsslit
nöfnu minnar í Kastljósinu og hana var
auðvelt að leiðrétta. En þetta er miklu
verra. Vinir okkar hafa fengið símtöl
um þetta. Sagan sem þeim er sögð er
mjög ljót og í engu samræmi við það
sem gerðist.“
Svavar, hefurðu áhyggjur af því
að þetta mál muni leggja stein í götu
Þóru?
„Ég held að enginn kjósi Þóru út af
mér – og að enginn hætti við að kjósa
Þóru út af mér. Hún hefur það áber-
andi kosti að þetta skiptir engu máli.
Menn sjá líka í hendi sér að það er
langt síðan þetta gerðist,“ segir Svavar
ákveðinn. „Þegar ég var fréttamaður
á fréttastofu útvarps lærði ég þá
grunnreglu að maður er að vinna fyrir
hlustandann og engan annan. Sumir
vilja ekki trúa því að til sé eitthvað sem
Barneignir eiga ekki að útiloka konur
Þóra Arnórsdóttir forsetaframbjóðandi er á miklu flugi og hefur nú þegar safnað tilskildum fjölda
meðmælenda úr öllum landshlutum. Henni er því ekkert að vanbúnaði að bjóða sig fram til embættis
forseta Íslands. En fyrst þarf hún bara að eignast eitt lítið barn. Heiðdís Lilja ræddi við Þóru og mann
hennar, Svavar Halldórsson, um sýn þeirra á forsetaembættið, heimilislífið og gamalt líkamsárásarmál
úr fortíð Svavars. Ljósmyndir/Hari
Heiðdís Lilja
Magnúsdóttir
hlm@frettatiminn.is
heitir fagleg blaðamennska. Ótrúlega margir
halda að eitthvað búi að baki. Í þessari til-
raun til faglegrar blaðamennsku hef ég troð-
ið mönnum um tær. Ég veit að fréttir sem ég
hef skrifað eru yfirfarnar á lögfræðistofum
að beiðni þeirra sem um hefur verið fjallað.
Ég reyni ávallt að vera heiðarlegur og vanda
mig við að sinna mínu hlutverki. En auðvitað
líkar ekki öllum að um þeirra mál sé fjallað.
Maður verður bara að sætta sig við að
þessar sögur sem farið hafa á kreik eru eitt-
hvað sem fylgir því að stíga fram í sviðsljós-
ið. Sem betur fer er margt fólk sem þekkir
mann af góðu einu. Það skiptir mestu máli
og skilar sér á svona stundum. Meðal annars
í því að rúmlega þrjú hundruð manns hlupu
út um daginn og söfnuðu meðmælendum
fyrir okkur. Það voru bara vinir og ættingjar
og fólk sem við þekkjum.“
Hvað með þig, Þóra? Hefur þú einhvern
tímann komist í kast við lögin?
„Ég hef einu sinni verið tekin fyrir of
hraðan akstur. Það var árið 2001 eða 2002.
Ég held ég hafi verið á 108 km hraða norður í
landi,“ svarar Þóra að bragði og kímir.
„Ég þekki enga konu sem er samvisku-
samari en Þóra og held meira að segja að
hún hafi til dæmis aldrei borgað gíróseðil of
seint,“ skýtur Svavar inn í. „Stundum hef ég
mætt allt of seint með gíróseðlana út í banka
og komist þá að því að hún er löngu búin að
borga þá í heimabankanum.“
Snýst um að vinna í þágu þjóðarinnar
Af hverju þurfum við forseta? Hvað mælir
á móti því að leggja forsetaembættið niður?
„Í eina tíð var ég var þeirrar skoðunar að
það ætti að leggja forsetaembættið niður,“
upplýsir Þóra. „Þetta væri bara prjál og
peningaeyðsla. En þegar ég flutti út og
lærði alþjóðasamskipti og hagfræði, sá ég
tækifærin sem liggja í embættinu. Þau eru
tvenns konar: Forsetinn, í krafti síns emb-
ættis sem þjóðhöfðingi, hefur aðgang að fólki
og áhrif á fólk sem getur skipt miklu máli.
Hann getur komið á mikilvægum, persónu-
legum tengslum í þágu þjóðarinnar. Það
eitt og sér er eitthvað sem ekki er hægt að
gera með öðrum hætti. Einnig hef ég komist
á þá skoðun að það væri gott að hafa eins
konar sameiningartákn, þótt það sé kannski
Það upp-
hófst
rifrildi út
af stelpu
sem end-
aði með
því að ég
slasaði
jafnaldra
minn
þannig
að það
brotnuðu
í honum
tvær
tennur.
Svavar og Þóra
eru með stórt
heimili, mörg börn
og Þóra segir
ólíklegt að hún
verði djammandi
forseti ef hún
nær kjöri. Ef hún
er ekki að vinna
þá vill hún vera
heima hjá sér.
22 viðtal Helgin 13.-15. apríl 2012