Læknablaðið - 01.10.1925, Blaðsíða 13

LÆKNABLAÐIÐ
147
H e 1 m s hefir, í samráði viS Walburn, reynt þetta manganlyf á sjúk-
lingum á Nakkebölle heilsuhæli, og lætur fremur vel yfir árangrinum.
Hann játar j)ó, aS reynslutíminn sé svo stuttur, aS ekki sé rétt aS slá
neinu föstu um árangurinn, en svo mikiS sé víst, aS meSferSin virSist
hættulaus og ójiægindalaus. Sjúklingarnir verSi aS eins snöggvast varir
viS blóSsókn til höfuSsins, j)egar eftir dælinguna (intravenöst). Annars
verki lyfiS örfandi á Jmnn hátt aS sjúklingarnir fái betri matarlyst og
borSi sérstaklega vel daginn sem Jieir fá lyfiS. Skamturinn var lítill, venjul.
5 cctm. af upplausninni 0,02 rnolar og biliS milli dælinganna var haft
3—6 dagar.
Mig langaSi til aS reyna þessa meSferS og Dr. Walbum var svo góSur
aS láta mér í té lyfiS til reynslu. Skamtarnir voru eins 0g áSur er um
getiS og lyfiS var gefiS 4., 5. eSa 7. hvern dag, intravenöst.
14 sjúklingar hafa fengiS þessa meSferS í vor og sumar. ÞaS voru aSal-
lega hitalausir sjúklingar meS hægfara berklaveiki. Einn fékk 20 dælur,
3 milli 10 og 20, en hinir fyrir neSan 10. Eg skal þegar geta jæss aS eg
varS ekki var viö aS neinn af sjúklingunum hefSi gagn af meöferöinni.
AS vísu kváöu 2 sjúklingar (sem lengst fengu lyfiö) sig eitthvaS hress-
ari meöan á meöferöinni stóS, en objektivt sást enginn bati, hvorki hjá
þessum sjúklingum né öörum. ÞaS liggur raunar nærri aö segja, aö meiri
hluti jæssara sjúklinga hafi fengiö of fáar dælur. Orsökin til þess aö meö-
íeröinni á þeim var hætt svo fljótt, var sú aS ýms ójiægileg tilfelli komu
á meSan á meöferSinni stóS. Þannig fengu 2 sjúklingar blóSspýting, einn
metrorrhagi (recidiv, haföi áöur fengiö radiotherapi meS góSum árangri),
tveir fengu brjósthimnubólgu og sumir kvörtuöu um máttleysi. Beinna
örfandi verkana og aukinnar matarlystar varS ekki vart. Flestir fengu aS
eins snöggvast þegar eftir dælurnar blóösókn til höfuösins og uröu rauS-
ir í andliti. Einn fékk þó svima og suSu fyrir eyrum í hvert sinn, er varöi
nokkrar klukkustundir.
Auövitaö er fjarri mér aö fullyröa, aö hin óþægilegu tilfelli (blæöingar
og brjósthimnubólga) standi í beinu sambandi viö meöferSina, og j)aS er
langt frá því aö þessar tilraunir séu nægilega yfirgripsmiklar til þess aS
leggja endanlegan dóm á lyfiS, og veriö getur, ab skamtarnir séu annaS-
hvort of litlir eöa of stórir. En eg verS aS játa aS jæssar bráöabirgöatil-
raunir hafa gert mig fremur vantrúaöan á gagnsemi lyfsins viö berkla-
' veiki.
Pneumothorax artificialis og aðrar handlæknisaðferðir.
Þaö er enginn efi á j)ví, aS pneumothoraxmeSfiéröijn hefir
ómetanlegt gildi fyrir suma sjúklinga og getur bjargaS lífi þeirra, en
þaS er aS eins tiltölulega lítill hluti sjúklinganna, sem hennar hefir not.
Eg geri ráS fyrir, aS læknum sé yfirleitt kunnugt um helstu indikatiónir
j)essárar meöferöar, sérstaklega að annaö lunga j)arf aS vera tiltölulega
gott (auövitaö ekki algerlega heilbrigt) en hitt (sem þrýsta á saman)
sé talsvert mikiS skemt. Mjög langt leiddir sjúklingar eSa sjúklingar
meö hraSfara berklaveiki hafa sjaldnast not af meöferðinni. Árangurinn
er oft sérstaklega góöur hjá sjúklingum meS hægfara berklaveiki en
meö kavernum sem hægt er aS þrýsta saman. Eg gæti sagt margar