Læknablaðið - 01.10.1925, Blaðsíða 31

LÆKNABLAÐIÐ
165
Mál þetta var til umræöu í Lf. Rvíkur 9. apríl 1923, sbr. Lbl. frá
þeim tíma. Var þá samþykt áskorun til Læknadeildar Háskólans, um aö
væntanlegur docent í pathol. anatomi kynni sér rækilega rannsókn á
innýflaormum í mönnum og skepnum. Ekki er kunnugt, aö hve miklu
leyti Læknadeildin hefir tekiö þetta til greina. En hér bíöur einmitt verk-
efni hinum væntanlega docent, er nú dvelur ytra, til ])ess að búa sig
undir starf sitt. G. Cl.
Framhaldsnám ísl. lækna erlendis. Á fundi Læknafél. Rvíkur, þ. 11.
maí s.l., var samþ. áskorun til ríkisstjórnarinnar um að fá því til vegar
komið, að ísl. kandídatar öðlist réttindi í Danmörku til þess að fá veiting
fyrir aðstoðarlæknaembættum á sjúkrahúsum þar í landi. Ríkisstjórnin
hefir tekið þetta til greina, og var Lögjafnaðarnefndinni falið að semja
um þetta við Dani á fundi íslenska og danska hluta nefndarinnar í sum-
ar, í Kaupmannahöfn. Lögjafnaðarnefndin samþykti tilmæli til dóms-
málaráðuneytisins danska um að umsóknir frá íslenskum kandidötum
yrðu teknar til greina, ef fært þætti; ekki var farið fram á, að íslend-
ingar hlytu beinlínis réttindi í þessu efni. G. Cl.
Fáein orð um brunameðferð. Eg felli mig vel við þá kenningu Rovsings,
að skoða nýbrent sár sem sæmilega aseptist eftir hitann eða eldinn,
svo að síst sé ástæða til að bursta það úr heitu sápuvatni o. s. frv., eins
og eg sá á mínum lærdómsárum (og eg man hve það særði tilfinningar
mínar). Hinsvegar held eg öruggara að nota pikrinsýru (1%) til aö
gegnumvæta umbúðirnar og bera þá upplausn á hörundið í kring, heldur
en að nota Rovsings lapisgresjur (eg hefi aldrei séð hennar kosti og yfir-
leitt er mér svo illa við lapis vegna blettanna í umbúðum og rekkjuvoð-
um, að eg nota hann aldrei, þar sem eg veit annað álíka gott).
Nú er það algengt að fólk komi með margra daga gömul, graftrarvess-
andi sár, með bólgu í holdinu í kring. Eg notaði framan af bórvatnsbakst-
ur eða þurrar umbúðir og sáldraði bórsýrumjöli á sárið, en eg er alveg
hættur því síðan eg læröi að meta kosti sol. subacetat. álum. 1%, sem er
eitthvert þarfasta þing hvers sáralæknis.
Það var þó aðallega annað, sem eg ætlaði að skrifa um. Eg las ný-
lega ritgerð eftir Willier próf. í Richmond (Journal of the Am. med.
Ass., Febr. 28. 1925), um nýja aðferð á hættulegu 3. stigi bruna. Eins og
kunnugt er, valda slík sár afarlangri vanheilsu fyrir langvinna suppura-
tion og örmyndun með kreppu um liðamót, ef þau ekki, eins og stundum
, vill til, koma til leiðar c h o c vegna eitrunar frá klofnum eggjahvítu-
efnum í holdinu. Honum hugkvæmdist að exstirpera brenda vefinn eða
ílá hann af, jafnvel þó hann væri allvíðtækur. Síðan lét hann sárið jafná
sig um tíma undir hreinum umbúðum og græddi það með Thiersch-pjötl-
um. Ekkert c h o c, engin contractu r.
Eg hygg að þetta sé stundum góð aðferð.
Stgr. Matth.
Enuresis nocturna.
Eg hugsa, að margir læknar hafi einhvern tíma orðið leiöir á sjúkl.
með e. n. Eg hefi gefist upp við flesta mína. Lyf eru gagnslaus. Satc
mun það vera, að venja megi sjúkl. af þessu, en til þess þarf sérstaká
kostgæfni og alúð sjúkl. sjálfs og aðstandenda hans. En þetta er ein-