Læknablaðið - 01.11.1929, Síða 9

LÆKN ABLAÐIÐ
.159
þá alveg á sitt band, sem privat-lögreglu. Reistar eru risavaxnar írílækn-
ingastoíur, heilsuhæli, hressingarhæli; bráðum verÖur sagt viÖ læknana:
ViÖ gerum samning viÖ ykkur. Vi8 ábyrgjumst ykkur sæmilegar tekjur
eftir launastiga embættismanna ríkisins, og eftirlaunarétt; ennfremur fáum
við ykkur í hendur, auðvitaö á okkar kostnað, bestu og nýjustu rannsóknar-
tæki, Röntgengeisla, gagnverma, út-fjólubláa geisla o. s. frv.
Bandalag sjúkrasjóðanna hefur stríðið strax er það hefir komið öllu i
lag, þegar það hefir trygt sér, auk sinna gömlu bandamanna (verkalýðs-
félaganna), nýja, óhjákvæmilega bandamenn, einkum meðal hins mikla fjölda
atvinnulausra ungra lækna.
Miklum meirihluta þýskra lækna hrýs alvarlega hugur viö því, að vérÖa
embættismenn sjúkrasamlaganna, en ekki er gott að sjá, hvernig þeir fá
staðist gegn því; því mikill meirihluti þeirra lifir ekki lengur á öðru en
sambandsmeðlimum, og þeir eru gersamlega upp á þá komnir. Margir þýskir
læknar sjá bjargráðin í gagngerðum Ijreytingum, sem trvgðu, eða öllu held-
ur ákvörðuðu með lögum, frjálst læknisval. Dr. Lick er ekki trúaður á, að
eins og nú standa sakir, sé hægt að koma á þeirri endurbót; og hann sér
ekki nema eina leið út úr því öngþveiti, sem læknar og trygðir eru komnir i.
Það er: cmbœttismenska, ríkisvinna lœkna. Sjúkrasjóðslæknirinn yrði ríkis-
embættismaður, en ekki embættismaður sjóðsins. Lick sér ýmislegt hagræði
við þessa nýju stöðu lækna, og bendir á gallana.
Kostir efhbættisstöðunnar fyrir lœkninn.
1) Læknirinn hefir ekki lengur hag af sjúkdómnum, heldur af hreysti
trygðra; nú er svo, að því fleiri trygðir, sem taka fé út úr sjóðnum, þess
meir ábatast læknirinn um leið. Með föstum launum er það hagur læknisins,
að heilbrigði allra sé ágæt.
2) Þetta dregur verulega úr fjárhagsáhyggjum lækna.
3) Læknirinn fær nægan tíma til hvildar og til tekniskrar fullkomnunar.
4) Embættislæknir getur verið óháðari og óhlutdrægari gagnvart sjúk-
um. Ráðsmaður héraðssjóðs í Danzig hefir kallað læknana lögreglumenn
sjóösins. — Er ekki lögregluþjónn óháðari, ef liann er launaður af ríkinu,
en ef hann er fjárhagslega háður þeim, sem hann á að gæta?
5) Álit læknastéttarinnar eykst að nýju, því læknirinn býður trygðum, í
stað þess að hlýða þeim.
6) Talsvert dregur úr samkepni lækna á meðal.
7) Læknastéttin losnar við sífeldar deilur við sjúkrasamlögin, og getur
snúið sér að háleitari verkefnum.
Ókostir embœttismenskunnar fyrir lcekninn.
1) Úti er um starfsfrelsi stéttar vorrar. (Þetta frelsi er fyrir löngu horf-
ið. Margir starfsbræður, segir Lick, kjósa heldur að vera lögreglumenn rík-
isins, en lögreglumenn sjóðanna).
2) Skrifstofulífið er óskemtilegar horfur fyrir hvern lækni, sem elskar
starf sitt og sjúklinga.
3) Læknirinn verður að betla eftir stöðu.
4) Hæfileikar læknanna minka, er þeir eru þjóðnýttir.
5) Læknastéttin greinist í tvo flokka: Embættislækna og frjálsa lækna,