Læknablaðið - 15.10.1952, Blaðsíða 23

LÆKNABLAÐIÐ
35
hrings, komst hitinn þó yfir
39,0° i 3 þeirra, 2 höfðu hita í
2 sólarhringa, en enginn hinna
lengur en 6 sólarhringa. Ekki
varð vart við verulegt slén í
sjúklingunum, eftir að þeir
komust á fætur.
Eini fylgikvillinn, sem vart
vai’ð við, var pleuritis sicca, en
hann fannst aðeins i 1 sjúklingi,
og var þó sérstök gát höfð á
núningshljóðum frá brjóst-
himnu, þegar sjúklingarnir
voru skoðaðir. Þegar athugaðar
eru heimildir um tíðleika þessa
fylgikvilla, þá kemur í ljós, að
hans verður ekki jafnoft vart í
öllum farsóttum. — I Nordisk
lærebog i intern medicin frá
1945 er gefið til kynna, að hann
sé frekar sjaldgæfur, en í Cecil’s
Textbook of Medicine frá 1947
segir, að pleuritis sicca l'innist í
allt að 50% í sumum farsóttum.
Ef gáð er að í hinum helztu
ritum, sem fjalla um rannsóknir
á stingsóttar faröldum, þá sést
þetta um pleuritis sicca: Sylvesí
(Danmörk) fann hann í 2% í
93 sjúkl. Thjötta og Salvesen
(Noregur) í 7% af 44 sjúkl.
Josephson (Svíþjóð) í engum af
87 sjúkl., Kerppola (Finnland)
í 28% af 120 sjúkl. og Finn,
Weller og Morgan (U.S.A.) i
24,5% hjá 114 sjúklingum. Af
þessu má leiða, að pleuritis sicca
telst ekki til höfuðeinkenna
stingsóttar, í sumum farsóttum
verður þessa fylgikvilla veru-
lega vart, en í öðrum lítið eða
alls ekki.
1 okkar sjúklingum varð
hvorki vart við einkenni frá
taugakerfi né meltingarfærum.
Af skýrslum borgarlæknis
verður ekki séð, að vart hafi
orðið við poliomyelitis ant.
acuta eða meningitis aseptica á
því tímabili sem farsóttin náði
hámarki, þ. e. frá 1. apríl til 1.
ágúst, og gastro-entei’itis var
ekki áberandi.
1 15 sjúklingum var leilað
að virus, sem gæti sýkt nýfædda
músarunga. Þess konar virus
fannst í 9 þeirra. Það var haft
til marks um, að virus væri á
ferðinni, er mýsnar fengu ótví-
ræðar útlimalamanir og drápust
á eðlilegum tíma (3—10 dög-
um) eftir inndælingu, og ef
jafnframt fundust þær sér-
kennilegu vöðva- og lifrar-
skemmdir, sem lýst hefir verið.
Þetta tvennt fór alltaf saman.
Fjórum af þessum virusstofn-
um var dælt inn í heila á full-
orðnum músum, en þær sýktust
ekki svo sjáanlegt væri.
Allir þekktir eiginleikar þess-
ara virusstofna samræmast
þannig eiginleikum hinna svo-
nefndu Coxsackie virusa og við
ályktum þvi, að hér sé um Cox-
sackie virus að ræða, enda liafa
aðrir höfundar fært líkur fyrir
því, að stingsóttarfaraldrar hafi
orsakazt af þess konar virusi.
Líklegt er, að virus hafi fund-