Læknablaðið - 15.10.1952, Blaðsíða 9

LÆKNABLAÐIÐ
21
bólgueinkenni í lungum, brjósl-
himnu eða gollurshúsi. Ekki
finnast einkenni um stækkun á
lií'ur eða milta. I hlóði finnast
engar áberandi breytingar, aðr-
ar en þær, að sökk hækkar
stundum. Þvagrannsókn er eðli-
leg.
Nýlega hefir verið vakin
athygli á því að miklar líkur séu
til þess, að sjúkdómurinn geli
tekið á sig mynd, sem einkenn-
ist af bólgu í heilabimnum. Að
þessu atriði verður vikið síðar.
Fylgikvillar eru fáir og ekki
alvarlegir. Tiðastur þeirra er
pleuritis sicca. Núningshljóðin
lieyrast helzt meðan stmgurinn
er mestur og á því svæði, sem
hann er á. Þau eru oft hvikul
og getur því heppni ráðið hvort
þeirra verður vart. Oi’chitis,
pei’icarditis og herpes eru sjald-
gæfir fylgikvillar.
Þeir sjúkdómar, sem geta villt
við gi’eininguna, eru pleuritis af
öðrum uppruna, pneumoni,
bráðar bólgur í kviðai’holi,
occlusio art. coi’onai’iae coi’dis,
poliomyelitis ant. acnta apara-
lytica, meningitis aseptica og
hei’pes zoster á byrjunai’stigi.
Vefjarannsókn hefir ekki verið
gerð til þessa á sjúklingum, svo
að allt er óvíst unx það, hverjum
breytingum virus veldur í lík-
amanurn. Flestir hallast að
þeirri skoðun, að um vöðva-
sjúkdóm sé að ræða, en aðrir
að hið px’imera sé bólga í sei’ös-
um himnum. Einnig er allt ó-
ljóst um það, hvort sjúkdómur-
inn lætur eftir sig ónæmi eða
ekki. Sylvest segir fi’á sjúkl.
senx veiktist tvisvar með tveggja
ára íxiillibili.
Horfurnar eru góðar, og ekki
er kunnugt unx dauðsföll, önn-
ur en þau, senx þeir Schleisner
og Finsen segja frá. Sjúkling-
arnir verða albata, venjulega
eftir 4—8 daga. Þó gela vöðva-
eymsli haldizt í nokkrar vikur.
Endux’föll eru ekki tíð, en koma
fyrir.
Meðferðin er symptomatisk.
Sökum þess hve smitnæmið er
tiltölulega lítið og sjúkdómur-
inn er vægui’, þykir ekki ástæða
til þess að grípa til neinna sér-
stakra varúðarráðstafana af
hálfu heilbrigðisyfirvalda til
þess að hefta útbreiðslu hans.
Þess hefir verið getið, að
næri’i örugg vissa sé fengin fyr-
ir því, að oi’sök stingsóttar sé
fundin. Er hér um að ræða áður
óþekkt virus, eitt hinna srnæstu
sem þekkjast. Svo má segja að
tilviljun ein hafi ráðið því að
þetta virus fannst, því þeir
menn, sem fundu það, voru að
leita að allt öðru. Verður nú
sagt nokkuð frá þessai’i upp-
götvun.
Við hinar kerfisbundnu rann-
sóknir á polioixxyelitis anterior
acuta, hefir lengi vei’ið í’eynt að
finna tilraunadýr, hentugi’i en
í’hesus apa, sem hægt væri að
sýkja með poliomyelitis virus.