Læknablaðið - 01.06.1955, Síða 39

L Æ K N A B L A Ð IÐ
63
síðan smá-horfið eða orðið við-
loðandi. Elektroencephalograf-
iskur bati fylgir venjulega í
kjölfar hins kliniska. Ef sjúkl.
er batnað kliniskt eftir minni
háttar höfuðtrauma og heila-
ritið er eðlilegt, er það gott teikn
um bata og gerir seinni afleið-
ingar ólíklegar. Heilaritið get-
ur staðsett subduralt hæmatom
eða ör sem sjúkl. hefir fengið,
sem er ekki augljóst frá klin-
iskum einkennum. Ef heilaritið
heldur áfram að vera óeðlilegt,
eftir að klin. bati er kominn,
gefur það bendingu um, að bat-
inn sé ekki fullkominn, og frek-
ari meðferðar eða varúðar sé
þörf. Hjá 40% þeirra, sem hafa
kvartanir ári eftir trauma
cerebri, finnst óeðlilegt heilarit.
Mælir það á móti því, að kvart-
anirnar séu eingöngu sálrænar,
post-ti’aumatisk neurosis.
1 sambandi við trauma cerebri
má geta þess, að margir hafa
óeðlilegt heilarit í lengri eða
skemmri tíma eftir elektroshock,
breytingar, sem ekki þurfa að
standa í beinu hlutfalli við, hve
mörg shock sj. hafa fengið.
Geðsjúkdómar.
Meginþýðing heilaritsins fyr-
ir geðsjúkdóma er fyrir vísinda-
legar rannsóknir og við grein-
ingu á geðsjúkdómum, þar sem
möguleiki gæti verið á vefræn-
um breytingum í heila. Líkurn-
ar fyrir því, að geðsjúkdómur
stafi ekki af vefrænum
skemmdum í taugakerfinu, ef
heilaritið er eðlilegt, eru 9 á
móti 1. Sé heilaritið hinsvegar
ekki eðlilegt, á það auðvitað að
verða lækninum aukin hvöt til
að leita að neurologiskum or-
sökum fyrir geðsjúkdóminum.
Ekki sjást neinar sérkenni-
legar breytingar á heilaritum
við geðsjúkdóma, en nokkur
statistisk fylgni er á milli breyt-
inga í heilariti og geðsjúkdóma
yfirleitt. Á milli 30 og 50%
geðveikra hafa óeðlilegt heilarit.
Eru það fyrst og fremst þeir,
sem hafa organiskan demens
(arteriosclerotiskan, paraly-
tiskan post-traumatiskan og
præ-senil). Hjá þeim finnst
frekar lítið óeðlilegt heilarit,
með dreifðum symmetriskum,
hægum, frekar lágum bylgjum
með tíðnina 3—7 á sek., einkum
frontalt Schizophren sjúkl.
hafa stundum bylgjur með tíðn-
inni 5—6 á sek., lágar, í tem-
poral regionunum, og þeir, sem
hafa verið lengi veikir, hafa
dreifðar, hægar, lágar bylgjur
frontalt. Hjá ca. % sj., sem hafa
katatoni, sjást breytingar svip-
aðar og sjást milli kasta hjá
epileptici, og það þarf mun
minna pentasol til að framkalla
þessar breytingar heldur en hjá
öðrum. Hjá manio-depressiv
sjúkl. er talið, að þeir, sem
einkum eru maniskir, hafi alfa-
rythma með tiltölulega meiri
tíðni en þeir, sem einkum eru