Læknablaðið - 01.12.1957, Side 15

L JE K X A B L A 0 1 0
109
myndunarinnar ckki gerður
óvirkur, og því ef til vill meiri
hætta á nýrri sar.-myndim.
Þess ber þó einnig að gæta, að
antrum heí’ur örvandi áhrif á
sýrumyndunina aðeins í sam-
handi við mállíðir, en þegar
maginn er <tæmdur og súr
magasafi frá corpuls rennur
niður í antrum, dregur að nýju
úr sýruframleiðslunni, að því
er virðist fyrir áhrif frá an-
trumslímhúðinni. Enn er ó-
rannsakað, hve mikla þýðingu
þetta Iiefur.
Eins og málum er komið í
dag, er það engum cfa bundið,
að miðhlutun magans er bezla
vopnið, sem við höfum, gegn
maga- og skeifugarnarsárinu
hjá þeim sjúklingum, sem lyf-
læknum ekki tekst að lækna.
Hins vegar er árangurinn af
þessum aðgerðum hvergi nærri
nógu góður. Að vísu hefur
skurðdauðinn farið svo mikið
minnkandi á seinni árum, að
mjög litið tillil þarf að taka
til hans. Eleslir sjúklingarnir
losna við öll óþægindi og ná
fullri heilsu en sá hópur er þó
of stór, sem hefur að stríða við
margvísieg óþægindi, og ein-
staka sjúklingur úr þeim hópi,
endurheimtir aldrei starfs-
krafta sína Og lendir í flokki
öryrlcj a.
Helztu fylgikvillar aðgerðar-
innar eru „dumping syndrom-
ið“, hlóðleysi, erfiðleikar að
halda holdum og hrjóstsviði.
„Dumping syndromið“ er al-
varlegasti fylgikvillinn vegna
jjess, hve algengt það er, hve
erfitt er að ráða bót á því, og
hve mikið það dregur úr
vinnugetu. Hlóðlevsi er einnig
allalgengt, en oftast er um að
ræða anaemia liypochromica,
sem auðvelt er að bæta úr með
járngjöf, og skiptir því minna
máli. Nú síðastliðin ár hefur
j)ó verið greint frá nokkrum
sjúklingum með anaemia per-
niciosa eftir miðhlutun. Er því
sjálfsagt að fvlgjast með blóð-
mvnd j)essara sjúklinga nokk-
ur ár eftir aðgerðina. Flestir
sjúklingar léttast við aðgerð-
ina og ná aldrei aftur fvrri
þvngd. Oft er þetta aðeins til
bóta, því að margir magasárs-
sjúklingar eru of feitir. í ein-
stökum tilfellum getur þetta
þó orðið verulega bagalegt og
erfitl að lagfæra.
Brjóstsviði veldur ósjaldan
allmiklum óþægindum. Helzt
virðist hann gera vart við sig
hjá þeim, sem eru alveg sýru-
lausir eftir aðgerðina, og
hverfur oft við sýrugjöf.
Mikið hefur verið ritað og
rætt um „dumping syndrom-
ið“, en mér vitanlega hefur
ekki fundizt neitt ráð til að
varast það, enda er orsökin
ekki kunn. Hins vegar virðist
svo, að þvi meiri hætta sé á
fylgikvillum, sem aðgerðin er
róttækari, en minni hætta á
þvi að nýtt sár myndist.