Bændablaðið - 22.08.2013, Blaðsíða 32

32 Bændablaðið | Fimmtudagur 22. ágúst 2013
Volkswagen Polo hefur verið
vinsæll smábíll til margra ára,
sérstaklega hjá yngri kynslóð-
inni. Fyrir skemmstu prufuók ég
einum slíkum með því hugarfari
að þessi bíll væri heilsársbíll jafnt
fyrir malbik sem malarakstur.
Nánast hljóðlaus vél
Polo bíllinn sem ég ók var með 1,4
MPI bensínvél, sjálskiptur með sjö
þrepa sjálfskiptingu og á að skila
85 hestöflum. Bílinn virkar frekar
lítill þegar horft er á hann og ég
gaf mér að hann væri þröngur að
innan. Þar hafði ég rangt fyrir mér
því að þegar inn í bílinn var komið
var fótapláss mjög gott, axlarpláss
mikið og farangursrými glettilega
stórt. Það eina sem truflaði mig var
ökumannssætið sem ég var ekki
sáttur við. Ég fékk raunar þrjá
menn til að prufa sætið sem allir
voru sáttir við það en einhverra
hluta vegna fann ég mig ekki í
sætinu. Strax og ég setti bílinn í
gang furðaði ég mig á því hversu
hljóðlát vélin var. Við fyrsta stopp
hélt ég að bíllinn væri útbúinn
eins og margir nútímabílar sem
drepa á vélinni þegar stoppað er.
Pólóinn var í gangi og það heyrðist
einfaldlega svona lítið í vélinni í
hægagangi.
Frábær miðstöð
Þegar lagt er af stað er bíllinn frekar
þungur fyrstu bíllengdina ef ekið er
í D, en ef gírstöngin er sett alla leið
niður í S þá er hann mun sprækari.
Sjö þrepa skiptingin er mjög þýð
og finnur maður varla þegar bíllinn
skiptir sér upp og niður. Fáum bílum
hef ég ekið þar sem miðstöðin er eins
fljót að hitna og byrja að blása heitu.
Það tók ekki nema á bilinu 500-1000
metra akstur að bíllinn næði fullum
hita sem kemur sér vel á köldum
vetrarmorgnum. 1400 rúmsentimetra
bensínvélin skilar ágætis hröðun úr
kyrrstöðu og þegar gefið er í út úr
beygjum. Bakkskynjararnir virka vel
á allt sem er ofar frá jörðu en 15
cm. Ég bakkaði að innkaupakörfu
sem skynjarinn nam vel en kantstein,
sem var innan við 15 cm hár, nam
skynjarinn ekki. Á möl heyrist lítið
malarhljóð undir miðjum bílnum,
en töluvert malarhljóð þegar grjótið
lemst í sílsana.
Skriðvörnin virkar vel í lausamöl
Skriðvörnin virkar mjög vel á möl
og sérstaklega þegar farið er niður
brekku (hef oft fundið fyrir mis-
mun á skriðvörnum í öðrum bílum
sérstaklega niður brekkur í möl og
hálku, helst á stuttum bílum sem eru
léttir að aftan). Um leið og bíllinn
byrjar að missa grip á afturhjólum
í lausamöl hægir Polo á vélinni og
bremsar sjálfur lítillega til að fá sem
fyrst grip fyrir afturhjólin. Hefði
viljað prófa þennan bíl í hálku til
að fá samanburð á lausamölinni þar
sem ég prófaði skriðvörnina.
Eyðslugrannur
Eyðslan hjá mér var 7,1 lítri á
hundraðið (engin langkeyrsla og oft
gefið vel í til prófunar á snerpu).
Að loknum þessum stutta akstri er
ég nokkuð sáttur með bílinn. Bara
tvö atriði sem ég fann að sem var
sætið og hliðarspeglarnir. Jákvæðu
punktarnir eru miklu fleiri, s.s.
lágvært vélarhljóð, góð miðstöð,
fótarými, baksýnisspegill, eyðsla,
lítið malarhljóð, alvöru varadekk.
Vélabásinn
Hjörtur L. Jónsson
Verð á prufubíl 3.070.000
Vél 1,4 MPI, bensín 85 hestöfl
Lengd 3.970 mm
Breidd: 1.901 mm
Hæð 1.462 mm
Verðbil á Polo 2,4-4,3 millj.
VW Polo með mjög góða skriðvörn
„Við höfum bætt við okkur enn
einni rós í hnappagatið og ég hef
trú á því að þetta sé það sem koma
skal,“ segir Páll Hjaltalín Árnason
sölustjóri hjá Búvís, en fyrirtækið
fékk á vormánuðum umboð fyrir
Dieci tæki sem m.a. eru mikið notuð
í landbúnaði. Hann segir að Dieci
bjóði upp á tæki af ýmsu tagi, allt
frá litlum sjálfkeyrandi hjólbörum
upp í eins tonna skotbómu lyftara.
Fyrstu skotbómulyftararnir sem
Búvís flytur inn eru nýlega komnir
til landsins og segir Páll að bændur
og verktakar hafi sýnt tækinu mikinn
áhuga. Lyftarinn heitir Dieci Agritech
og er í raun fjölnota tæki. Hann er
7,6 tonn, 130 hestöfl og með vario
skiptingu og skriðgír.

Skráð sem dráttarvél
Tækið er skráð sem dráttarvél og er
á 40KM drifi. Aftan á lyftaranum er
4 tonna þrítengi og aflúrtak. Einnig
skemmir ekki að sögn Páls að hann
lyftir 3,5 tonnum upp í 7 metra hæð.
„Þessi útfærsla er mjög vinsæl víða
í Evrópu og er ein vinsælasta vélin
frá Dieci. Þetta tæki hefur staðið úti
á hlaði hjá okkur í Búvís undanfarna
daga og vakið mikla athygli,“ segir
Páll.
Dieci er 50 ára fyrirtæki
Dieci er ítalskt fyrirtæki og hefur
verið starfandi frá árinu 1963 eða í
hálfa öld. Lengst af framleiddi fyrir-
tækið steypuhrærivélar og önnur
smærri tæki. Fyrsti skotbómulyftar-
inn frá fyrirtækinu leit dagsins ljós
árið 1983, sá fyrsti sinnar tegundar í
Evrópu. Upp frá því hefur Dieci fram-
leitt og selt fjöldann allan af slíkum
lyfturum.
Búvís er til húsa við
Grímseyjargötu á Akureyri en fyrir-
tækið hóf starfsemi í Sveinungsvík.
Það sérhæfir sig í sölu og þjónustu
búvéla og rekstrarvara til bænda og
verktaka.
hlj@bondi.is
Volkswagen Polo leynir á sér og er stærri að innan en utan! Myndir / HLJ
Ólíkt mörgum nýjum bílum í dag þá
kemur Polo með stóru varadekki.
Hliðarspeglarnir mættu vera stærri.
sýnt skotbómulyftaranum frá Dieci mikinn áhuga. Mynd / MÞÞ
Búvís með umboð fyrir Dieci
Skotbómulyftari sem lyftir
upp í 7 metra hæð
Frá síðasta búnaðarþingi hefur
verið í undirbúningi að hrinda
af stað átaki í öryggismálum
og vinnuvernd bænda og
umhverfisásýnd landbúnaðarins.
Starfshópur tilnefndur af stjórn BÍ
er að störfum og er stefnt að því
að verkefnið verði komið á fullt
skrið með haustinu. Markmiðið
verður m.a. að efla vinnuvernd
og bæta öryggismál í íslenskum
landbúnaði með skipulögðum
hætti. Starfshópinn skipa
eftirtaldir: Eiríkur Blöndal (BÍ),
Gunnhildur Gylfadóttir (BSE),
Guðmundur Hallgrímsson (BV),
Guðmundur Sigurðsson (BV),
Halla Eiríksdóttir (BSA), Sveinn
Sigurmundsson (BSSL), Hjörtur
Leonard Jónsson (BÍ) og Tjörvi
Bjarnason (BÍ).
Vinnuverndarlögin, lög nr.
46/1980 um aðbúnað, hollustuhætti
og öryggi á vinnustöðum voru
samþykkt árið 1980 en tóku gildi
1. janúar 1981. Lögin gilda um
vinnustaði í landi, þar með talin
landbúnaðarstörf. Breytingar voru
síðast gerðar á Vinnuverndarlögunum
árið 2005. Frá því að þessi lög tóku
gildi eiga allir vinnustaðir að gera
áhættumat á vinnustaðnum. Þó að
lögin séu yfir 30 ára gömul eru
margir sem ekki hafa hugmynd um
tilvist þeirra og hvað þá að það sé
skylda hvers býlis að gera áhættumat.
Frá því í nóvember 2012 hefur
undirritaður kynnt sér í hjáverkum
hvað bændur erlendis eru að gera
í öryggis- og vinnuverndarmálum.
Lög og reglur eru ólíkar
Margt mjög forvitnilegt er að lesa í
forvarnarskjölum og slysaskýrslum
frá bændasamfélögum (samtökum)
í Englandi, Írlandi, Ástralíu og
Bandaríkjunum. Sumt virðist fjar-
stæðukennt og ekki eiga erindi við
okkur Íslendinga. Víða eru reglur
erlendis bæði undarlegar og næstum
ótrúlegar en mun fleira er til eftir-
breytni og hægt að læra af. Séu tekin
nokkur dæmi úr þessum löndum þá
eru áherslur mismunandi. Í flestum
löndum eru forvarnir alfarið kostaðar
af ríkisfé og oftast í gegnum heil-
brigðisyfirvöld þó undantekningar
séu vissulega á því.
Bankinn lánar í Ameríku ef þú
ferð fyrst á námskeið
Í sumum fylkjum Bandaríkjanna
taka lánastofnanir virkan þátt í
forvörnum. Ef bóndi biður til dæmis
um lán til að stækka hlöðuna sína
fer hann á kostnað lánveitandans
á byggingarnámskeið. Þegar
bóndi kemur með prófskírteinið af
námskeiðinu í bankann er lánið veitt
(sama á við um kaup á nýrri dráttarvél,
þá fer bóndi á dráttarvélarnámskeið).
Strangar reglur í Ástralíu
Í Ástralíu er Vinnueftirlitið meðal
annars með vald til að gera tæki
upptæk ef þau eru ekki löguð eftir
nokkrar ítrekanir. Mjög strangar
reglur eru um vinnuvernd í Ástralíu
og verði slys er ekki óalgengt að
sá sem ber ábyrgð á slysinu fái háa
sekt fyrir að sýna ekki næga aðgæslu.
Umferðarökutæki verða að vera
í lagi og getur eigandi tækis verið
sektaður fyrir að framljósin vanti þó
að ökutækið hafi bakkað á.
England og Írland hafa náð
góðum árangri
Heilbrigðisyfirvöld kosta að mestu
forvarnir á Englandi og Írlandi.
Einnig eru félög innan bænda-
samfélagsins á Bretlandseyjum
sem ná vel til sinna manna. Ungir
bændur á Englandi stofnuðu fyrir
nokkrum árum félagsskap sem
heitir „Make the promise, come
home safe“. (Lofaðu að koma
heill heim). 29.000 bændur hafa
gengið í þennan félagsskap og á
síðasta ári var gerð samanburðar-
könnun á hvort sjáanlegur munur
væri á slysatíðni félagsmanna og
bænda sem stóðu utan við félagið.
Niðurstöðurnar komu á óvart því
tæplega 30% færri slys urðu hjá
félagsmönnum en hinum.
Á Írlandi hefur verið unnið mikið
í forvörnum gegn vinnuslysum
síðan um 1990. Gerðir hafa verið
einfaldir gátlistar fyrir landbúnað í
myndrænu formi með spurningum
til að krossa við. Þessir gátlistar
hafa verið uppfærðir reglulega og
gefið góða raun því best hafa Írar
náð tíðninni niður í 1.815 slys á
ári, en fyrir átak voru slys í írskum
landbúnaði að jafnaði um 5.000
á ári. Einnig hafa Írar lagt mikla
áherslu á bændur sem eru 65 ára og
eldri enda slasaði sá aldurshópur sig
oft við vinnu nálægt vinnuvélum og
tækjabúnaði.
Í Kanada er „Öryggisvika
bænda“
Í svokallaðri „Öryggisviku bænda“
í Kanada eru haldnir fyrirlestrar og
veitt fræðslu um öryggi og heilsu. Á
öryggisvikuna mega allir koma og
taka þátt en oftast eru þetta kosnir
fulltrúar frá bændasamfélögum
(svipað og fulltrúar íslenskra bænda
á búnaðarþingi). Á öryggisviku
gefst fyrirtækjum kostur á að kynna
nýjungar í öryggismálum, öryggis-
fatnað, námskeið og fleira.

/Hjörtur L. Jónsson
Öryggismál, heilsa bænda og vinnuumhverfi
Það þarf að bæta öryggismál í
íslenskum landbúnaði
Áhrifarík auglýsing sem beint er til
írskra bænda. Þar segir: "Ég var
heppinn. Ég dó ekki í vinnuslysi
eins og 22 írskir bændur í ár."