Læknablaðið - 01.04.1965, Qupperneq 53

LÆKNABLAÐIÐ
73
læknisstarfinu, eins og það væri
núna. Hann ræddi um fvrir-
komulag lækningastöðva í
smærri atriðum, einnig talaði
hann um staðsetningu stöðv-
anna í landinu; taldi í þessu
sambandi vegalengdir ekki
skipta höfuðmáli, heldur tor-
færur.
Ragnar Ásgeirsson tók til
máls. Hann taldi, að tillögurn-
ar væru góðar í eðli sínu, en
varla einhlítar. Hann áleit, að
þetta fyrirkomulag með lækn-
ingastöðvar myndi ekki leysa
vanda Vestfjarða vegna sam-
gönguvandræða; fjallvegir væru
ófærir mikinn hluta árs og um
flug væri ekki að ræða lang-
tímum saman. Hann minntist
á Fjórðungssjúkrahús Vest-
fjarða og taldi, að aðstöðu þess
mætti bæta á margan veg.
Arinbjörn Kolbeinsson tók til
máls. Hann taldi málið tvískipt,
annars vegar ráðstafanir til
hráðalnrgða, liins vegar ráðstaf-
anir til framhúðar. Hann áleit,
að margt í tillögum þeim, er
formaður nefndi, horfði til
hóta; hins vegar væri ýmislegt
í tillögum svæðafélaganna, sem
væri mjög athyglisvert sem
bráðabirgðalausn. Áleit hann
heppilegt að reyna hópvinnu
strax næsta vor á ákveðnu
landssvæði, t. d. Mið-Vestur-
landi. Áleit hann, að verðlauna
mætti lækna á einhvern hátt
fvrir setu í héraði.
Ólafur Björnsson taldi, að
hráðabirgðalausn væri nauðsyn-
leg strax; staðgenglar væru ekki
fáanlegir í héruðin.
Formaður, Óskar Þórðarson,
Arinbjörn Kolheinsson og Ólaf-
ur Björnsson tóku enn til máls
um þennan dagskrárlið, en síð-
an var eftirfarandi tillaga horin
undir atkvæði og samþykkt
samhljóða:
„Aðalfundur L.I., haldinn á
Isafirði dagana 25.—26. júlí
1961, lýsir ánægju sinni með
stefnu nefndar af hálfu heil-
hrigðisstjórnarinnar til að
kanna, hvað gera megi til að
hæta úr læknaskorti í dreifbýli.
Álitur fundurinn eðlilegt, að
stjórn L.í. leiti skriflegs álits
stjórna svæðafélaga L.I. víðs
vegar um land varðandi þær
breytingar, sem fyrirhugaðar
kunna að vera á fyrirkomu-
lagi læknisþjónustu í héruð-
um.“
Onnur tillaga var borin fram
um sama efni svohljóðandi:
„Aðalfundur L.Í., haldinn á
Isafirði 25.—26. júlí 1964, álvkt-
ar eftirfarandi varðandi lausn
á vandkvæðum læknisþjónustu
dreifbýlisins:
1. Mikilsvert er að verðlauna
lækna fyrir þjónustu í dreif-
býli, en þvinga lækna ekki
til þjónustu.
2. Nauðsynlegt er að auka veg
og virðingu þessarar þjón-
ustu, t. d. með því að gera
almennar lækningar að sér-