Læknablaðið - 01.08.1965, Síða 25

LÆKNABLAÐIÐ
53
því liægt að láta þá taka lyfið
inn árum saman, og þeir geta
stundað hina vandasömustu
vinnu þrátt fyrir það. Hefur
komið í ljós, að hjá sjúklingum
með hringhugasýki, sem fá litlii-
ummeðferð verður miklu
lengri tími á milli kasta, ef
þeir þá fá þau, og köstin verða
miklu mildari en áður.
Meðferð.
Það lithiumsalt, sem er hand-
liægast, er lithium-carbonat, og
eru þá notaðar töflur á 300 mg.
Venjulega er byrjað með tveim-
ur töflum þrisvar á dag og þess-
um skammti haldið áfram, ann-
aðhvort þangað til hati er orð-
inn ótvíræður eða klínisk ein-
kenni henda til byrjandi eitrun-
ar, eða þá, að serum lithiumkon-
centrationin er komin í eða yfir
2 m ækv/1. Þessu marki er
venjulega náð á sex til tíu dög-
um, og er þá lithiumskammtur-
inn minnkaður niður í hæfileg-
an viðhaldsskammt, oftast 3—4
töflur á dag.
Stundum er notuð fjölþætl
meðferð, t. d. fyrst gefið rafrot,
en síðan gefið lithium til að
revna að koma í veg fyrir nýtt
oflætiskast, en a.m.k. til að
lengja hilið milli kasta og gera
þau vægari.
Oft er líka auk lithiums gefið
samtimis largactil og trilafon
eða hvort tveggja til að draga úr
oflætinu í upphafi meðferðar,
en eftir 10—14 daga eru feno-
tiazin-lyfin smáminnkuð, eftir
því sem lækningaálirifa lithi-
ums fer að gæta, og þeim loks
hætt, en sjúklingurinn látinn
hafa hæfilegan viðhaldsskammt
af lithium a.m.k. eins lengi og
ætla hefði mátt, að oflælið hefði
staðið, en hjá þeim, sem áður
hafa fengið oflætisköst með
stuttu millibili eða langvarandi
köst, er haldið áfram að gefa
lithium árum saman.
Meginástæðan fyrir lithium-
gjöf eru oflætiskösthjásjúkling-
um með hringhugasýki, sem fá
tíð eða langvinn oflætisköst, og
hjá þeim sjúklingum, sem fá á
víxl oflæti og þunglyndi.
Áður en oflætissjúklingur er
settur á lithiummeðferð, er
nauðsvnlegt að gera nákvæma
líkamsskoðun, svo að hægt sé
að gera sér ljóst, hvort lithium-
meðferð sé hættulaus fyrir
sjúkling. Sérstaklega er milcil-
vægt, að nýrnastarfsemi sé í
lagi og sjúklingur þjáist hvorki
af háþrýstingi (hypertensio) né
hjartasjúkdómi, Addisonssjúk-
dómi né flogaveiki.
Eftir að sjúklingur hefur ver-
ið settur á lithiummeðferð, er
nauðsvnlegt að fylgjast vel með
honum, einkum fyrstu vikurn-
ar, taka vel eftir klíniskum ein-
kennum eitrunar og mæla lit-
hium í hlóði. Fái sjúklingur
einhverja umgangsveiki eða há-
an 'hita, verður líka að hætla
við lithium, vegna þess að hætta
er á, að natríum-jafnvægi lik-