Læknablaðið - 01.08.1965, Qupperneq 46

72
LÆKN ABLAÐIÐ
hverja aðra fásinnu, að þeir
þurfi sérfræðilegrar aðsloðar
við utan veggja spítalans. Við
gætum nefnt mýmörg dæmi um
þetla. Sumir spítalar vestra eru
þannig, að eingöngu sérfræð-
ingar stunda þar sjúklinga; á
öðrum stunda venjulegir heim-
ilislæknar sjúklingana, nema
hvort tveggja sé. Þar, sem marg-
ir læknar geta stundað sjukl-
inga á spítala, er vitanlega fyr-
ir það girt, að læknirinn fari
úl fyrir silt starfssvið. Lyflækn-
ir gerir ekki appendectomiu og
heimilislæknar ekki mastee-
tomiur. „Consultations“-skylda
er á spítölum og reglur til að
halda í heiðri orðstír spítalans,
en aðalatriðið er, að læknirinn
hefur aðgang að spítala, getur
rannsakað og stundað sjúkling
sinn þar, ef þess gerist þörf og
háðir óska.
4. Fjórða atriðið er, að á
flestum þeim spítöluni, sem við
höfum fregnir af, er ekki ráð-
ið ævilangt í stöður. Þetta er
ekki undantekningarlaust, cn
með þessu er mælt af Joint
Commission on Accreditation of
Hospitals, eins og ég kem nán-
ar að síðar. Amerikumönnum
finnst varasamt að skipa unga
menn — eða gamla -— í emh-
ælti ævilangt. Á þann hátt er
liægt að stinga liinum dugmesta
lækni svefn])orn, stöðva þróun
og sitja uppi með draghít, sem
engin leið er að losna við. Yafa-
laust þola einhverjir freistingar
embættissælunnar, en það sér
enginn fyrir.
Ilugsum okkur, að auglýst
væri föst staða í hormónafræði
við einhvern spítalann hér;
segjum svo, að ég sækti um og
fengi stöðuna og sæti í henni
næstu 30 ár. Ef til vill fengi ég
stöðuna vegna þess, að ég væri
hæfastur þeirra, er sóttu, ef til
vill vegna þess, að enginn ann-
ar sólti um hana. Hvort sem
heldur væri, sæti ég þar til góðs
eða ills, og engir sérfræðingar
í sömu grein, sem koma heim
næstu 30 árin, kæmust þar inn
fvrir dvr. En mig mundi í sann-
leika sagl ekki langa í slíka
stöðu, og mcr finnst, að eng-
an ætti að langa í slíka stöðu,
nema þann, sem væri óöruggur
um kunnáttu sína. Læknar
vestra fá vfirleitt aðgang og
starfsskilyrði á spitölum, í sam-
ræmi við menntun sína, til á-
kveðins tíma, venjulega eins árs
í senn.
Vinna þeir undir eftirliti ann-
arra lækna spítalans. Venjuleg-
ast kjósa læknarnir sjálfir nefnd
eða nefndir til ákveðins tíma, og
skulu þær fylgjast með starf-
inu og sjá um, að forsendur
sjúkdómsgreiningar og með-
ferðir séu gefnar, án ])ess þó
að þær blandi sér í eða segi
fvrir verkum. Þetta er sem sagt
eftirlit eða aðliald, sem lækn-
ar setja sjálfum sér lil þcss, að
ákveðnum skilyrðum sé full-
nægt, og er það jafnsjálfsagt og