Fréttatíminn - 16.09.2011, Blaðsíða 26

É
g er alsæl í skólanum
en hausinn á mér er að
springa,“ segir leikkonan
Þórunn Lárusdóttir. Líf
hennar hefur tekið miklum
breytingum að undanförnu því hún
hættir brátt störfum hjá Þjóðleikhúsinu
og hóf nám við Háskólann í Reykjavík í
haust.
„Ég fékk þá flugu í höfuðið í vor að
mig langaði að stúdera sálfræði. Það
ætti ekki endilega að koma á óvart
því að vissu leyti eru sálfræði og leik-
list nátengdar. Í leikhúsinu er maður
endalaust að greina persónur og þeirra
hegðun og ég fann að mig langaði að
kafa dýpra. Þrátt fyrir að maður þurfi
oft og tíðum að leggja sig allan fram við
rannsóknarvinnu varðandi hlutverk,
fer það eftir leikverkinu sem maður er í
hversu djúpt þarf að kafa. Í sálfræðinni
er nálgunin önnur og í náminu er ég að
læra að verða vísindamaður,“ segir Þór-
unn og fullyrðir að námið hafi ekki vald-
ið henni vonbrigðum. „Ég er að læra
allt um rannsóknir og hvernig maður
getur farið að því að sanna eða afsanna
tilgátur og kenningar. Mér finnst það
mjög spennandi. Ég fékk dálítið sjokk
fyrst því ég taldi mig nokkuð sleipa í
ensku. Fannst bækurnar illskiljanlegar
þegar ég byrjaði að lesa en áttaði mig
þó fljótt á því að ég hafði bara takmark-
aðan enskan fagorðaforða í sálfræði og
þetta er allt að koma núna. Það fer mjög
mikill tími í lærdóm en þetta hefst allt
með góðu skipulagi. Ég er búin að fara á
hraðlestrarnámskeið og koma mér upp
leshópi með skemmtilegum og klárum
samnemendum. Það er mjög gaman og
hjálpar mikið að skilja þessi erfiðu hug-
tök sem maður er að temja sér að nota.
Það er mikið af upplýsingum að koma
inn og ég verð að segja að það er mjög
endurnærandi að komast í annað um-
hverfi og nota aðrar heilastöðvar en ég
hef verið að gera undanfarin ár.“
Var farin að hugsa um breytingar
Þórunn telur það mikilvægt fyrir starf-
andi listamenn að endurhlaða batteríin
af og til. „Það var kominn svolítill leiði í
mig,“ viðurkennir hún einlæg. „Ég var
búin að vera í Þjóðleikhúsinu í tólf ár og
er nánast fædd og uppalin þar.“ Móðir
Þórunnar er leikkonan Sigríður Þor-
valdsdóttir sem var fastráðin leikkona
við Þjóðleikhúsið alla sína starfsævi.
„Það að vera fastráðinn þýðir að sumu
leyti að leikhúsið á mann. Á meðan
maður er fastráðinn er maður hluti af
heild, hluti af leikhópi og gengur í þau
störf sem þarf að vinna. Ef maður er
ekki hamingjusamur í þeim hópi er
mikilvægt að losa sig. Ég var komin
á þann stað í Þjóðleikhúsinu að mér
fannst ég ekki fá þá listrænu fróun út
úr starfinu sem ég þarf og þess vegna
var ég farin að láta hugann reika.“ Í
þessum hugleiðingum komst Þórunn
að því að hana langaði í sálfræðinám.
„Þegar ég var búin að taka þá ákvörðun
og var að melta það með mér hvort ég
ætti að segja upp störfum í Þjóðleik-
húsinu – þá gerðist það magnaða að mér
var sagt upp. Það fylgdu því blendnar
tilfinningar. Ég var mjög reið, upplifði
höfnunartilfinningu, eins og eðlilegt er
við uppsögn, en var líka mjög fegin að
vera laus. Ég efldist enn frekar í þeirri
ákvörðun að svala sálfræðiþörfinni.“
Þórunn er þó enn að vinna í Þjóðleik-
húsinu því hún tekur um þessar mundir
þátt í sýningum á Ballinu á Bessastöð-
um eftir sögu Gerðar Kristnýjar og leik-
riti Ólafs Hauks Símonarsonar, Bjart
með köflum.
„Ég er alls ekki búin að kveðja leik-
listarheiminn þótt ég sé sest á skóla-
bekk og orðin lausráðin. Það er nátt-
úrlega alltaf sárt að fá uppsögn en mér
þykir vænt um Þjóðleikhúsið og sér-
staklega starfsfólkið. Það að fá uppsögn
þýðir venjulega að maður sé hættur að
vinna á vinnustaðnum, en í leikhúsinu
er margt skrýtið og öðruvísi en annars
staðar. Uppsögn í leikhúsinu þýðir ekki
að maður muni ekki starfa þar aftur
heldur starfa ég nú við húsið sem laus-
ráðinn leikari. Svo langar mig endi-
lega að vinna við önnur leikhús. Það
eru komin ansi mörg ár síðan ég var í
Borgarleikhúsinu og ég væri mikið til í
að vinna þar aftur. Ég hef verið heppin í
gegnum tíðina og unnið með frábærum
leikstjórum en það eru ennþá margir
sem mig langar mikið að prófa að vinna
með, bæði í leikhúsi og kvikmynda-
heiminum. Mig langar að leika meira í
kvikmyndum og sjónvarpi,“ segir hún
og bætir við: „Nú streyma til mín alls
kyns hugmyndir sem mig langar að
koma í verk. Þetta er ákveðið tækifæri
til að hefja nýjan kafla.“
Yoú ve got to love it
Þórunn segist vera með ýmislegt á
prjónunum. „Ég er í skólanum á daginn
en nýti kvöld og helgar til að skemmta
fólki sem veislustjóri eða skemmtikraft-
ur. Í því starfi nýtist enskukunnáttan oft
vel.“ Hún lærði leiklist í London við leik-
listarskólann Webber Douglas Academy
of Dramatic Art.
„Ég syng líka töluvert mikið þegar
ég kem fram og er gjarna með uppi-
stand en nú er ég að fara í samstarf við
Er í ánægjulegu sjokki
Þórunn Lárusdóttir
segist alls ekki vera
búin að kveðja
leiklistarheiminn
þótt hún sé sest á
skólabekk og læri
nú sálfræði af kappi
við Háskólann í
Reykjavík.
Ljósmynd/Hari
leikkonuna og leikstjórann Björk
Jakobsdóttur. Við verðum með
skemmtidagskrá með söng og
húmor og við stefnum á að hertaka
árshátíðamarkaðinn.“ Leikkonurnar
tvær hafa áður unnið saman í verki
Bjarkar, Sellófón, sem Þórunn Lár-
usdóttir lék í Iðnó og á Edinborg-
arhátíðinni í Skotlandi í fyrra.
„Við vinnum vel saman. Við erum
að setja saman einhvers konar revíu
sem við köllum „Perlur og vín,
söngur og grín”, þar sem við ætlum
að sprella dálítið og syngja.
Í Sellófón túlkaði Þórunn hina
hefðbundnu útivinnandi húsmóður
sem vantar fleiri klukkutíma í sólar-
hringinn. Þórunn á sjálf tvö lítil
börn, þau Kolbein Lárus og Kötlu,
Leikkonan Þórunn Lárusdóttir stendur nú á tímamótum en hún hóf nám
í sálfræði við Háskólann í Reykjavík í haust. Hún segir það mikilvægt að
endurhlaða batteríin af og til og fagnar nýjum kafla í lífinu.
Ég syng líka töluvert
mikið þegar ég kem fram
og er gjarna með uppi-
stand en nú er ég að fara
í samstarf við leikkonuna
og leikstjórann Björk
Jakobsdóttur. Við verðum
með skemmtidagskrá
með söng og húmor og
við stefnum á að hertaka
árshátíðamarkaðinn.
26 viðtal Helgin 16.-18. september 2011