Læknablaðið - 01.10.1966, Qupperneq 37

LÆKNABLAÐIÐ
205
andi gulur og með þvagþurrð (oliguria). Auk mikils gulblæðis sýndu
blóðrannsóknir nokkurt þvagblæði, og forefni voru í þvagi. Sj. batn-
aði síðan smám saman, og hann fór af spítalanum eftir 20 daga. Ellefu
árum síðar var þessi sj. lagður í spítala vegna ulcus gastrojejunale post
gastrectomiam. Hann hafði þá engin einkenni um lifrar- eða nýrna-
skemmdir.
Sj. IV. Sj. hafði setið að drykkju einum fimm dögum áður en hann
kom í spítalann. Honum varð þá á að drekka tetraklórmetan í misgrip-
um fyrir gin, þó líklega ekki meira en nemur gúlsopa. Sj. seldi upp
skömmu síðar og leitaði læknis næsta dag sökum uppsölu og hægða-
tregðu. Eftir komuna í spítalann var sj. enn um hríð með uppsölu,
þannig að natríum og klóríð þvarr mjög í blóði (sbr. 1. töflu). Húðin var
gul, og sj. var með þvagþurrð. Þvag var blóðlitað í byrjun dvalar á
spítalanum og í því voru forefni og stuðlar. Blóðrannsóknir sýndu
hækkað sökk, gulblæði og mikið þvagblæði. Sj. fór heim eftir um það
bil þrjár vikur. Honum leið þá sæmilega, er. var með hita og dálitla
hryglu fyrir brjósti.
Sj. V. Sj. er drykkjumaður. Hann kom drukkinn í spítalann, var
með uopköstum og hélt engu niðri. Lifrin var aum og mjög stór.
Sj. hafði gulu og þvagþurrð og var með kippum, sem talið var, að stafa
mvndu af ofmagni þvagefnis í líkamanum. Blóðrannsóknir sýndu hækk-
að sökk, gulblæði, þvagblæði og ofmagn kalíums. Forefni voru í þvagi,
einnig vottur af svkri og rauð blóðkorn. Hjartarit (standleiðslur frá út-
limum) sýndu háar, hvassar og tjaldlaga T-bvlgjur. Tveimur árum
síðar (sbr. á eftir) var sj. aftur lagður í sama spítala. Plasmakalíum var
bá innan eðlilegra marka. í hjartariti sáust engu að síður T-bvlgjur, er
voru næsta líkar þeim, er höfðu fundizt við fvrri dvöl si. á soítalanum.
Sj. skánaði smám saman, en hann var þó við heimför af soitalan-
um brevtulegur og úthaldslítill. Lifrin var talin eðlilegrar stærðar, er
sj. fé- heim.
í siúkraskýrslunni er sjúkdómsgreiningin veneficium tetrachlor-
m.p.t.hani undirstrikuð. Hvergi er bess þó getið, hvernig eitrunin hafi
at-Hkazt, og verður að ætla, að nánari skýring á því hafi gleymzt, er
siúkrasagan var skráð.
Sí. var laeður í sama soítala tveim árum síðar, svo sem áður s°vir.
Hann knm þá undir læknishendur sökum alcoholismus chronims. Blóð-
rannsóknir bentu til þess, að sj. væri með vægan blóðskort. Sökk var
hins vegar eðlilegt og einnig magn þvagefnis í blóði og ioterus index
var ekti svö hátt. að það mætti með vissu kallast sjúklegt. Stvður
hetta ming. að si. hafi verið með tetraklórmetaneitrun, þá er hann lá
í soítalanum hið fyrra sinnið.
Si. VI. ci. var drvkkiumaður as hafði verið ölvaður í tíu daga,
áður en han-' ''om í snítalann. Sterkar líkur bentu t.il bess. að maðurinn
hnfði í ölæði d’-nkkið tetraklórmetan (op iafnvel einnig tríklóretvlenV
Hann drakk einnig ódrvkkiarhæft áfengi. S''n sem brennslusDritt og
hárspíritus, auk venjulegs áfengis. Sj. var við komuna í spítalann gulur