Læknablaðið - 01.10.1966, Qupperneq 80

236
LÆKNABLAÐIÐ
lækna fyrir þeirra hönd og viðkomandi aðila af hálfu stjórnarvalda, og
leiddi hún því kjaramálin að mestu hjá sér. Tillögur nefndarinnar til
úrbóta á starfsaðstöðu, menntun og húsakosti voru teknar saman í lok
greinargerðarinnar og fara hér á eftir:
NIÐURSTAÐA.
Nefndinni var frá upphafi Ijóst, að starf hennar mundi verða mjög
víðtækt, ef gera ætti hverjum einstökum þætti verkefnisins rækileg
skil. Með tilliti til þess, að meirihluti lækna ríkisspítalanna hafði sagt
upp störfum, var hins vegar lögð á það áherzla, að hún skilaði áliti sem
fyrst. Nefndin hefur að sjálfsögðu orðið að haga starfi sínu eftir þess-
um aðstæðum, og niðurstöður hennar hljóta mjög að mótast af þeim.
Um skipulegan samanburð við nágrannalönd okkar á fyrirkomulagi
læknisþjónustu í sjúkrahúsum hefur þannig ekki getað orðið að ræða,
svo æskilegur og sjálísagður sem slíkur samanburður hefði þó verið.
Viðræður nefndarinnar við þá fjölmörgu aðila, sem að framan eru
nefndir, reyndust alltímafrekar, og þótt æskilegt hefði verið að ræða
betur við ýmsa þeirra og þó einkum að eiga viðræður við fleiri aðila
utan Landspítalans sjálfs, hefði slíkt ekki reynzt framkvæmanlegt án
þess að tefja með því endanlega greinargerð.
M. a. með hliðsjón af framanrituðu leikur vart vafi á því, að tillög-
ur nefndarinnar hefðu orðið fleiri og betur rökstuddar, ef tími hefði
ekki verið svo naumur. Nefndin hefur yfirleitt ekki mótað tillögur sín-
ar í smáatriðum, þar eð hún telur eðlilegra, að slíkt verði gert af þeim
aðilum, sem kunna að fá þær til frekari meðferðar. Telur hún, að í því
efni verði mikill stuðningur að fylgiskjölum með greinargerð þessari.
Verkefni nefndarinnar var að endurskoða skipun og fyrirkomulag
læknisþjónustu. á Landspítalanum, sérstaklega með tilliti til vand-
kvæða, sem upp væru komin hjá læknum og leiða mætti.af því, að
margir heíðu sagt upp starfi. Er nefndin spurðist fyrir um orsakir
uppsagnanna, kom fram í svörum lækna, að meginorsök þeirra var
óánægja með launakjör, en meðal annarra orsaka, sem tilgreindar voru,
má nefna óánægju með starfsaðstöðu vegna þrengsla á stofnunum og
ónógrar sérhæfðrar aðstoðar, stöðuskipan, vinnuálag', aðstöðu til vís-
indaiðkana og skipulags- og bygging'amál Landspítalans.
Er í Ijós kom, að óánægja með launakjör var meginorsök upp-
sagna, var það mál fengið í hendur samninganefnd ríkisstjórnarinnar
og Læknafélags Reykjavíkur. Kjaramálin hafa þó fléttazt mjög inn í
umræður nefndarinnar um skipun læknisþjónustunnar. M. a. hafa verið
rækilega ræddar tillögur um nýtt ráðningarkerfi, hið svokallaða eykta-
kerfi, þar sem gert er ráð fyrir, að spítalalæknar verði ekki opinberir
starfsmenn, heldur ráðnir samkvæmt samningi milli Læknafélags
Reykjavíkur og stjórnarnefndar ríkisspitalanna, en í tillögum þessum
fólust jafnframt ýmsar aðrar breytingar frá núverandi fyrirkomulagi.
Nefndin komst að þeirri niðurstöðu, að frá læknisfræðilegu sjónarmiði
geti vart verið agnúar á því að ráða lækna almennt til starfa eftir
eyktakerfi, en nefndin hefur þó ekki rætt kosti né galla kerfisins í sam-
bandi við vandræðaástand, sem skapazt getur við kjaradeilur. Þá telur
nefndin, að í sambandi við ráðningarfyrirkomulag verði að hafa í huga
sérstöðu Landspítalans sem kennsluspítala.
J