Læknablaðið - 01.04.1973, Qupperneq 75

LÆKNABLAÐIÐ
87
blessaður gerðu svo vel.“ Stúdentinn guf-
aði upp.
„Hva . . . ertu læknir?“ spurði sá þver-
slaufaði. Ég kinkaði kolli. „Nuú,“ sagði
hann með vonbrigðahreim.
Bíóstjórinn tilkynnti, að sjúkrabíllinn
væri kominn.
„Jæja, látum hann hér,“ sagði annar
sjúkraflutningamannanna og braut sundur
burðarstól.
,,Ég held við þurfum börur,“ sagði ég.
„Þetta er miklu auðveldara,“ sagði
sjúkrabílstjórinn.
„Börur," endurtók ég.
Það hnussaði í sjúkraflutningamannin-
um. Hann kom 60 hnoðum síðar aftur, og
við lögðum manninn á börurnar, hnoðuð-
um hann nokkur hnoð, blésum fáeina
blástra og bárum hann inn í sjúkrabílinn.
„Getur þú komið með?“, spurði sjúkra-
bílstjórinn. Það virtist ekki um annað að
ræða, svo að ég klifraði upp í bílinn.
„Hleypið mér inn,“ hrópaði kornung
stúlka á gangstéttinni. Ég opnaði dyrnar.
„Ég er hjúkrunarkona,“ sagði hún og
þreif í ermina á mér. „Út með þig.“
Ég hlýddi og fór út úr sjúkrabílnum.
„Það þarf að hnoða þennan mann,“
byrsti hjúkrunarkonan sig og byrjaði að
hnoða. Björgunarmaðurinn hélt áfram
munnblæstrinum eins og ekkert hefði í
skorizt.
(Á. K. þýddi úr þriggja ára gömlu
SunnudagsblaÖi Tímans í
London).
Eitt af því fyrsta, sem læknar verða að
læra, er að hætta að spyrja: „Hvernig er
heilsan?“, þegar þeir hitta kunningja eða
ættingja.
— <9 —
Ef þú telur þig hafa fengið kvef, skaltu
ekki kalla til góðan lækni. Kallaðu til þín
þrjá góða lækna — og spilaðu bridge.

Veikir læknar eru oft sjálfum sér verst-
ir og ótrúlega heimskir. Nýlegt dæmi sýn-
ir þetta ljóslega. Vitað var, að læknir einn
hefði vægan mitral leka. Fyrir nokkrum
vikum fékk hann hitapest, sem bersýni-
lega hefur hleypt af stað atrial fibrillation.
Með tilliti til fyrri sögu mætti ætla, að
jafnvel grænn læknastúdent hefði getað
greint, hvað um var að vera. Kunningi
okkar reyndi hins vegar að „taka púls-
inn“, en hann var svo veikur, að hann
fannst ekki. Hann var mjög horaður og gat
því fundið broddslátt hjartans. Taldist
honum hjartað slá 180 sinnum á mínútu,
en dró þá ályktun, að hann beinlínis fyndi
bæði fyrsta og annað hjartahljóð. Hann
deildi bví með tveimur og fékk út 90 á
mínútu, hvað hann var mun ánægðari með.
Honum fannst því engin ástæða til að gera
neitt í málinu, enda þótt honum liði eitt-
hvað undarlega. Hann varð enn sannfærð-
ari um, að hann væri við hestaheilsu,
þegar hann fór að þyngjast í fyrsta sinn
í mörg ár. Það var ekki fyrr en hann fékk
svæsna oliguri, að honum datt í hug, að
citthvað væri að. Hjartabilun hans hefur
nú lagast mikið á digitalismeðferð.
Lauslega þýtt úr Lancet.
— @ —
Neðanmálsgrein ársins birtist í tímarit-
inu Science:
„Ég þakka N.I.M.H. (styrkur nr. M.H.
13180) fyrir veitta aðstoð við rannsókn
þessa og ísraelsku lögreglunni fyrir að
leggja til hashish,"