Læknablaðið - 01.04.1976, Qupperneq 23

LÆKNABLAÐIÐ
65
fallni aðilinn til að þekkja og vinza úr
þau börn, sem þróast afbrigðilega.
d) Svo virðist sem stefnumótun, skipu-
lagning og umsjá með framkvæmdum
ásamt samræmingu á framkvæmdum væri
bezt borgið í höndum þeirra, sem hafa
fyrirbyggjandi barnalækningar, ungbarna-
og smábarnaeftirlit að aðalstarfi.
Barnalæknar og sérmenntaðar heilsu-
verndarhjúkrunarkonur virðast réttu aðil-
arnir til þess, en þá að sjálfsögðu í nánu
samstarfi við heilbrigðisyfirvöld. Heimilis-
læknar eru samkvæmt eðli starfs síns of
margskiptir til að eiga einnig að hafa
vandann af forystunni.
Auk þess eru þeir ávailt knúnir til að
sinna ,,akut“ vandamálum á undan öðrum,
ef svo ber undir.“
Sex starfshópar störfuðu á ráðstefnunni
og skiluðu ítarlegum álitsgerðum. Allir
voru starfshóparnir hlynntir heilsugæzhi-
stöðvum.
STAÐLAÐ EININGARKERFI
Starfshópur 1 fjallaði um almenna lækn-
isþjónustu og hjúkrun í heilsugæzlu-
stöðvum, upplýsingasöfnun, gagnavörzlu,
sjúkraskrár, upplýsingamiðlun, tengsl
sjúkrahúsa cg heilsugæzlustöðva. Hópur-
inn bendir m. a. á, að varanlegt húsnæði
heilsugæzlustöðva ætti að byggja samkv.
stöðluðu einingakerfi, og samræmt um
land allt. Síðan er rætt um verkaskipt-
ingu, opnunartíma og þess háttar. ,,Hver
fjölskylda velur sér einn lækni stöðvar-
innar sem heimilisiækni . . . samband sjúkl-
ings og læknis helst með svipuðum hætti
og verið hefur, en ætti að verða eðlilegra
og gagnlegra, þar sem hver læknir hefur
færri sjúklinga að sjá um en áður, og auk
þess meiri aðstoð.“
Starfshópurinn telur að hefja eigi þegar
kennslu í heimilislækningum við Lækna-
deild Háskóla íslands. Þá virðist eðlilegt
sð stofna innlagningar- og forrannsóknar-
deildir við sjúkrahús, og verði þar aðal-
tengslin við heilsuverndarstöðvarnar og
náin samvinna þar á milli. Hópurinn gerir
einnig tillögur um staðlað dagálakerfi,
en segir að um tengsl við rannsóknastofur
sé vart að ræða fyrr en öll rannsókna-
aðstaða verði endurskipulögð og stórbætt.
REYKVÍKINGAR OG SLYSAVARÐ-
STOFAN
Starfshópur 2 fjallaði um sérfræðiþjón-
ustu á heilsugæzlustöðvunum og bendir
m. a. á að Reykvíkingar hafi ætíð skoðað
Slysavarðstofuna sem aðila til að leysa úr
margvíslegum vandamálum öðrum en slys-
um. Hópurinn telur að sérfræðingar vinni
varla fullt starf á heilsugæzlustöðvunum.
og verður því að leggja áherzlu á að sem
greiðastur aðgangur fáist við sérfræðinga.
Þá er álit hópsins að heilsugæzlustöðv-
arnar eigi að leita til rannsókna- og
röntgendeilda, en ekki leitast við að koma
þeirri þjónustu á fót hjá sér. Þá er meö-
höndlun slysa bezt borgið á einum stað í
borginni, eða á Slysavarðstofunni, þar sem
útbúnaður og sérhæft starfslið er fyrir
hendi. Eðlilegt er, að almenn tengsl á miili
heilsugæzlustöðva og sjúkrahúsa fari um
göngudeildir, svo að þjónustan við heilsu-
gæzlustöðvarnar verði sem bezt tryggð.
FJÖGUR GEÐHEILSUGÆZLUSVÆÐI?
Starfshópur 3 fjallaði um geðvernd,
áfengis- og fíknilyfjavarnir, kynsjúkdóma-
varnir, félagsráðgjöf, sálfræðiþjónustu,
heimahjúkrun og heimilisaðstoð. í ályktun
hópsins kemur fram, að komið hafi fram
hugmyndir um að skipta landinu í 4 geð-
heilsugæzlusvæði. Gert er ráð fyrir að
hver heilsugæzlustöð eigi aðgang að
ákveðinni geðdeild og starfslið hennar og
heilsugæzlustöðvar sé í nánum tengslum.
í þeim málum, sem starfshópurinn fjallaði
um, eiga heimilislæknar, hjúkrunarkonur
og félagsráðgjafar mikilvægustu hlutverki
að gegna, en sérfræðingar svo sem geð-
og taugasjúkdómalæknar og sálfræðingar
þurfa að vera í nánum tengslum við stöð-
ina.
Starfshópurinn er sammála um, að
heilsugæzlustöðvar muni tvímælalaust
bæta heilbrigðisþjónustu utan sjúkrahúsa
og stuðla að alhliða fjölskylduvernd, auk
þess sem þær stuðla að fjárhagslega hag-
kvæmari rekstri heilbrigðisþjónustunnar.
MÆÐRAVERND Á HEILSUGÆZLU-
STÖÐVUM
Starfshópur 4 er sammála um að mæðra-
vernd færist út í heilsugæzlustöðvarnar
jafnóðum og þær rísa upp. f ályktun varð-