Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.12.1979, Blaðsíða 40

Læknablaðið - 01.12.1979, Blaðsíða 40
300 LÆKNABLAÐIÐ bætt mæðravernd væri undirstaða lækkunar á burðarmálsdauða. Þá minntist hann einnig á neyðarþjónustu Barnaspítala Hringsins og taldi þá starfsemi hafa aukið mjög öryggi og auk þess oft fækkað innlögnum. örn Smári Arnaldsson ræddi uppbyggingu heilsugæzlustöðva í Reykjavík. Taldi hann, að móta þyrfti ákveðnari stefnu í heilsugæslumál- um. Þá talaði hann einnig um reglugerðir fyrir sjúkrahús, sem ekki eru til og taldi hann, að setja þyrfti þær reglur sem fyrst. Vilhjálmur Rafnsson svaraði Auðólfi Gunn- arssyni og gagnrýni hans á bréfi FÍLÍS varð- andi heilsugæzlu og útskýrði starf og tilgang félagsins. Þá áréttaði hann einnig þær skoðan- ir, að heilsugæzlustöð væri starfsvettvangur heilsugæzlulækna og sérfræðingar ættu aðeins að starfa þar skv. tilvísunum. Gagnrýndi hann þá stefnu bamalækna að vilja einir fá að sjá um barnalækningar og sagði að heilsugæzla snerti önnur svið læknisfræðinnar og ekki væri hægt að klúfa það starf allt upp í sérgreinar. GuSmundur H. ÞórSarson svaraði ýmsum atriðum, sem fram komu í máli Auðólfs, svo sem um verkaskiptingu heilsugæzlulækna og sérfræðinga á heilsugæzlustöðvum. Talaði hann aðallega um mæðravernd i því sambandi og taldi heilsugæzlulækna geta séð um þá hlið mála. Haukur S. Magnússon sagði það skoðun sína, að sérfræðingar væru betur búnir til þess að sinna ýmsum vandamálum sjúklinga. En væri sérfræðingakerfið tekið upp, myndi heildar- yfirsýn yfir sjúklinginn tapast og heilsugæzlu- læknar yrðu aðeins eins konar flokkunaraðili. Þá talaði hann um neyðarvakt Barnaspítaia Hringsins og taldi, að heilsugæzlulæknar gætu að ýmsu leyti tekið hlutverk hennar að sér, en sagði, að vegna mikils starfsálags væri heirn- ilislæknum i Reykjavík um megn að taka slíkt að sér og væri tímabært að bæta starfsaðstöðu þeirra. Hann ræddi einnig framhaldsnám al- mennt og taldi að nóg væri af sérfræðingum, en hins vegar vantaði vel menntað fólk í heilsugæzluna. Hann taldi að ódýrara væri, að heimilslæknar önnuðust þjónustuna og benti á þá óánægju, sem væri með sérfræðingakerfið, t.d. í Sviþjóð. AuSólfur Gunnarsson svaraði framkominni gagnrýni. Þá ræddi hann tengsl heilsugæzlu- stöðva og fæðingarstofnana og að samvinna þyrfti að vera þarna á milli. Einnig benti hann á, að sjúklingur ætti að hafa rétt á að velja sér lækni. GuSmundur SigurSsson vakti athygli á til- lögum nefndar, sem skipuð var til að athuga leiðir til bættrar sérfræðiþjónustu við lands- byggðina. Þá talaði hann um markmið heilsu- verndar, sem í fyrsta lagi er fræðsla, í öðru lagi síun. Taldi hann m.a. ljósmæður og hjúkr- unarfræðinga í góðri aðstöðu til þess að fræða almenning. Þá benti hann á, að heimilislæknar hefðu rétt á að fylgja sínum sjúklingum eftir, t.d. i mæðravernd, og væri sá réttur m.a. til- kominn af þvi, að heimilislæknirinn hefði fylgt sjúklingnum eftir fyrir þungun og ætlaði sér að gera það eftir að meðgöngu lyki. Fengi læknirinn við þetta betri innsýn í líf sjúklings- ins. Skúli G. Johnsen taldi að óskýr greiðslu- ábyrgð hefði m.a. verið Þrándur í Götu heilsu- gæzlustöðva á höfuðborgarsvæðinu. Rakti hann stuttlega fyrirkomuiag heilsuverndar í Reykja- vik. Benti hann á, að mjög lítill hluti fjárveit- inga hefði farið til uppbyggingar heilsugæzlu í Reykjavík. Þá minntist hann einnig á ellimál, sagði þau vera í miklum ólestri og væri orsökin sú, að enginn einn aðili bæri ábyrgð á málefn- um aldraðra. Brynleifur Steingrímsson sagði að umræður á fundinum sýndu, að þetta efni hefði verið tímabært og svaraði síðan ýmsum atriðum og fyrirspurnum, sem komið höfðu fram í máli annarra ræðumanna. Átaldi hann síðan þann drátt, sem hefur orðið á því, að reglugerð fyrir Sjúkrahús Suðurlands tæki gildi. Taldi hann standa heilbrigðsmálum talsvert fyrir þrifum, hve óljóst væri oft, hverjir bæru ábyrgð á hinum ýmsu málum. Aukin verkaskipting á heilsugæzlustöðvum gerði starfsemi þeirra flóknari, og jafnvel yrði erfiðara fyrir sjúk- lingana að reka sín erindi þar. Páll SigurSsson sagði stefnu íslendinga í heilsugæzlumálum vera sambærilega við það, sem gerðist annars staðar. Væri megináherzla lögð á heilsugæzlu með fræðslu og forvarnar- starfi. Þá minntist hann á þá árekstra, sem orðið hafa milli sérfræðinga og heilsugæzlu- lækna. Taldi hann, að meginþáttur mæðra- og barnaeftirlits verði innan fárra ára í höndum heilsugæzlulækna. Þá ræddi hann einnig um fjármál og fjármögnun. Sagði hann það skoðun sína að leggja ætti niður sjúkratryggingar í því formi, sem nú er, og taka í þess stað upp fjárhagsáætlanir, sem Alþingi samþykkti og væri hluti fjárlaga. Þetta einfaldaði mjög sam- skipti ríkis og sveitarfélaga á þessum sviðum. Katrín Fjeldsted rakti fyrst stuttlega efni bréfs, sem formaður Félags íslenzkra lækna í Bretlandi sendi Féiagi íslenzkra lækna i Sví- þjóð. I þvi bréfi eru kynntar heimilislækningar í Bretlandi ,en það er blanda af heimilislækna- og sérfræðingakerfi, t.d. hefir heimilislæknir- inn ákveðið hlutverk í mæðraeftirliti. Taldi hún einnig, að hagsmunum sjúklings væri bet- ur borgið með því, að heimilislæknirinn væri ávallt hinn fasti punktur í heilsuverndinni. Einnig minntist hún á þann ágreining og tog- streitu, sem komið hefur upp milli hjúkrunar- fræðinga og lækna. Sagði hún, að læknar yrðu að læra að vinna með öðrum stéttum. I Bret- landi væri kjarni hugmyndar um heilsugæzlu svokallað „primary care team“ eða heilsu- gæzluteymi og þar byggðist heilsugæzluvinnan ekki eingögnu á læknum, eins og nafngiftin ber með sér. Ólafur Ólafsson rakti í stórum dráttum þrö- un sérfræðimenntunar og heimilislækninga, ræddi síðan um hlutverk heilsugæzlulækna og sérfræðinga og varaði við því, að þeir deildu innbyrðis um sjúklinga. Magnús L. Stefánsson rakti hvemig neyðar-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.