Læknablaðið - 15.11.1983, Qupperneq 15

LÆKNABLAÐIÐ
283
Leikamir
Hér fer nú á eftir leikpátturinn Leikarnir
Leikendur eru Vilborg Sveinbjarnardóttir
Wilson, Jörundur Guðmundsson, Harpa Árdal
og Páll S. Árdal.
Spyrill: En einu sinni spyrjum við »Hvað er
nýtt af nálinni?« í kvöld erum við svo heppin
að dr. Parkinson, sem hér er nú staddur á leið
til Ameríku, hefur boðist til að svara nokkrum
spurningum um Akínesísku leikana sem hann
vill láta taka við af Ólympíuleikunum.
Dr. Parkinson, hvers vegna viljið pér láta
fella niður Ólympíuleikana?
Dr. Parkinson: Höfuðástæðan er auðvitað
alheims-orkuskorturinn. Á Ólympíuleikum
keppast menn um, að vera sem sprettharð-
astir, reyna að hlaupa óravegu á sem stystum
tíma, stökkva hæð sína yfir pverslár og henda
sér sem allra lengst út í sandgryfjur. Allt petta
er að sjálfsögðu geysilega orkufrekt og setur
hið versta fordæmi, par eð sí og æ er nú brýnt
fyrir fólki um allan heim að spara sem mest
orku til pess að bjarga mannkyninu.
Spyrill: Petta er greinilega mikið vandamál,
sem pér bendið á, en hvernig geta nýju
Akínesísku leikarnir bætt úr pessum vanda?
Dr. Parkinson: Það fer vel á pví að nafnið er
grískt, eins og nafnið á Ólympíuleikunum. En
pað er líka pað eina, sem pessir leikar hafa
sameiginlegt. Því á Ólympíuleikunum eru allt
og allir á sífelldri hreyfingu. Menn skylmast,
stökkva, hlaupa og henda spjótum, kúlum og
kringlum. Aftur á móti miðast allt við hreyf-
ingarleysi á Akínesísku leikunum líkt og nafnið
bendir reyndar til.
Spyrill: Pað er alveg furðulegt að engum
skuli hafa dottið petta í hug fyrr.
Dr. Parkinson: Þetta er nú reyndar alls ekki
ný hugmynd, pótt menn séu nú fyrst að átta sig
á pví hvað hún er merkileg. Langa-langafi
minn uppgötvaði manngerð sem hefur alveg
sérstaka náttúru. Flestir menn eru sífellt á
einhverri hreyfingu, en manngerðin sem langa-
langafi fann, einkennist aftur á móti af nær pví
fullkomnu hreyfingarleysi. Ekkert er pessu
fólki pví eðlilegra en orkusparnaður. Það má
pví teljast öruggt að pessi manngerð sigri í
lífsbaráttu tegundanna, samkvæmt frægum
kenningum Darwins, pví engin lífvera hefur
lagað sig jafnvel að orkulausu umhverfi og
petta fólk.
Spyrill: Hvaða áhrif hefur petta á nýju
leikana?
Dr. Parkinson: Þetta fólk, sem ég er mjög
hreykinn af að menn hafa gefið nafnið Parkin-
sonar eða Parkinsonsfólk skírt í höfuðið á
langa-langafa, verður örugglega sigursælt á
Akínesísku leikunum.
Spyrill: Gætuð pér útskýrt petta svolítið
nánar? Ég er ekki alveg viss um að ég skilji
hvernig keppnin fer fram á pessum nýju
leikum.
Dr. Parkinson: Það undrar mig ekki, en sjáið
pér nú til. í stað pess að veita verðlaun fyrir
hreyfingu pá eru peir sigursælastir á okkar
leikum, sem lengst og með minnstri fyrirhöfn
geta staðist freistingar til athafna. Til dæmis er
fögrum ungmeyjum gefið pað hlutverk að
reyna að tæla keppendur til hreyfingar og er
sigurvegarinn sá, sem lengst getur staðist
pessa freistingu. í kvennakeppninni er hlut-
verkum kynjanna að sjálfsögðu snúið við.
Spyrill: Það er augljóst að petta Parkinsons-
fólk er bæði stórmerkilegt og aðdáunarvert,
en einhverja veikleika hlýtur pað að hafa.
Dr. Parkinson: Já, auðvitað. Öll höfum við
einhverja vankanta og Parkinsonsfólk er sér-
lega fíkið í ljósbláar, gular og fjólubláar pillur.
Áhrifin af pessum pillum orsakast af efni sem
dópa heitir eða lífódópa til að aðgreina lyfið
frá öðru dópi.
Spyrill: Hver en helsta hættan í að nota
petta dóp?
Dr. Parkinson: Hreyfing. Á pví er ekki
nokkur minnsti vafi. En par eð pessi hreyfing
er ekki undir stjórn viljans komin, pá er hún
miklu auðveldari og sóar ekki nærri pví eins
mikilli orku.
Spyrill: Ég er ekki viss um að ég skilji yður
rétt. Gætuð pér gert svolítið nánari grein fyrir
pví, hvað pér eigið við?
Dr. Parkinson: Tökum sem dæmi muninn á
pví að borða og melta. Át er síðasti hlekkurinn
í langri athafnakeðju, sem byrjar með pví að
skrifa innkaupalista, síðan eru innkaup gerð,
maturinn tilreiddur og eldaður, lagt á borð og
loks eftir allt petta umstang sest að snæðingi.
Ef við nú berum petta saman við meltinguna
pá er augljóst að hún er mun auðveldari og
parfnast miklu minna átaks. Þetta ætti að
nægja til pess að sýna hve miklu æskilegri
ósjálfráðar athafnir eru, en pær sem lúta
stjórn viljans.
Spyrill: Þér minntust á, að Ólympíuleikarnir
settu okkur slæmt fordæmi. Ég geri ráð fyrir