Læknablaðið - 15.12.1985, Qupperneq 68

} 91
I k M
Eiginlcikar: Lyfið er blanda af hýdróklórtíazíði og amflóríði, sem er kalíumsparandi efni.
Abcndingar: Þvagræsilyf, þegar hætta er á kalíumtapi. Bjúgur vegna hjarta- eða lifrar-
bilunar. Háþrýstingur.
Frábendingar: Þekkt ofnæmi fyrir amílóríði, tíazíðum eða öðrum súlfónamíðum. Lifrar-
og/eða nýrnabilun. Sjúklingar með há þvagsýru- eða kreatíningildi í blóði. Hyper-
kalaemia. Þungun og brjóstagjöf.
Aukaverkanir: Frá amilóríði: Elektrólýtatruflanir. Lystarleysi, ógleði, uppköst, hægða-
tregða, niðurgangur, munnþurrkur, þorsti. Frá tíaziðum: Elektrólýtatruflanir. Hækkun á
kalsíum- og þvagsýruþéttni í blóði. Húðútbrot. Æðabólgur, minnkað sykurþol. Sina-
dráttur og vöðvastirðleiki. Einstöku sinnum sjást áhrif á beinmerg.
Varúð: Amílóríð skilst út í gegnum nýrun. Sé nýrnastarfsemi skert, verður að fylgjast vel
með serumkreatínini (hætta er á, að amílóríð safnist fyrir). Einnig þarf að fylgjast með
kalíumgildi í blóði til að koma í veg fyrir hyperkalaemiu.
Milliverkanir: Forðast ber að gefa kalíum með lyfinu, þar sem slíkt getur valdið hyper-
kalaemiu. Meðferð með tetracýklíni samtímis Hýdramfl getur orsakað hækkun á ureagildi
í blóði. Hýdramfl dregur úr útskilnaði á litíum. Tíazíðlyf auka verkanir túbókúraríns.
Eiturverkanir: Amílórið: Sjúklingur verður ruglaður og sljór. Elektrólýtatruflanir (einkum
hyperkalaemia), acidosis, blóðþrýstingsfall, óþægingi frá meltingarfærum. Hýdróklórtíazið:
Eitranir sjaldgæfar. Einkenni: Elektrólýtatruflanir. Sjúklingur verður ruglaður og slappur,
fær vöðvaspasma og síðar krampa, e.t.v. kóma. Meðjerð: Magatæming, lyfjakol. Koma á
eðiilegu elektrólýta- og sýrujafnvægi. Symptomatisk meðferð.
Skammtastærðir handa fullorðnum: Við bjúg: 1—2 töflur Hýdramfl, eða 2—4 töflur
Hýdramfl míte á dag. Við háþrýstingi: lA—2 töflur Hýdramfl eða 1—1
Hýdramfl míte á dag.
Lyfíð er ekki ætlað börnum.
Pakkningar:
Hýdramíl töflur 50/5 mg 100 stk.
tt. , > -n nc/n r , nn , REYKJAVIKURVEGI78
Hýdramil mite toilur25/2.5 mg 100stk. 222hafnarfjörður