Læknablaðið - 15.09.1993, Blaðsíða 6

258
LÆKNABLAÐIÐ
Mynd lb. Flúóresín-œðamynd, sem sýnir flúoresín-leka
gegnum liíþekju auga fljótlega eftir að litarefninu hefur
verið dœlt í œð.
Mynd lc. Flúóresín-œðamynd nokkrum mínútum eftir að
litarefninu hefur verið dœlt í œð. Litarefnið tekur á sig
dœmigert reykjar- eða sveppmynstur.
töflu). Sjúklingum var fylgt mislangt eftir
(0-33 mánuði), að meðaltali í 8,6 rnánuði.
Reiknaður var út meðalaldur þeirra sem fengu
sjúkdóminn og nýgengi reiknað á hverja
100.000 íbúa á ári. Einnig var nýgengi reiknað
út á sama hátt fyrir karlmenn á aldrinum 20-
55 ára. T-próf stúdents var notað til að bera
saman sjónskerpu þegar sjónin var verst og
svo sex mánuðum eftir komu. Þá vai' kannað
hvort samhengi (simple regression) væri milli
sjóntaps og þess að fá sjúkdóminn aftur.
NIÐURSTÖÐUR
Alls fundust 16 tilfelli. Meðalaldur sjúklinga
var 40 ár (25-53 ára) og voru karhnenn í
miklum meirihluta (7:1). Einkenni voru fyrst
og fremst bjöguð eða skert sjón (hjá 14),
skuggi í miðju sjónsviði (hjá fimm), náttblinda
(hjá einum) og höfuðverkur (hjá tveimur).
Nýgengi reiknast 0,6/100.000/ár þegar allur
hópurinn var skoðaður, en þegar eingöngu er
litið á áhœttuhópinn, karlmenn á aldrinum 20-
55 ára, reiknast nýgengið 2,2/100.000/ár.
Sjónskerpan er verst snemma í sjúkdómnum,
en batnar síðan (tafla). Sjónskerpa er 0,68 að
meðaltali við fyrstu komu, verður verst 0,55
að meðaltali og batnar upp í 0,84 að meðaltali
eftir að sjúkdómskastinu lýkur. Marktækur
munur (p=0,017, t-próf stúdents) var á verstu
sjónskerpu og sjón sex mánuðum eftir komu.
Sjö sjúklingar fengu meðferð, fimm
leysimeðferð og tveir meðferð með
barksterum. Sjúkdómurinn tók sig upp aftur
hjá fjórum einstaklingum (25%) og var
marktækt samhengi milli slæmrar sjónar
í upphafi og þess að fá sjúkdóminn aftur
(simple regression, p=0,015).
UMRÆÐA
Nýgengitölurnar eru þær fyrstu sem birtast
nokkurs staðar um miðlæg vessandi
sjónulos. Þess skal þó getið, að ekki
var kannað sérstaklega, hvort einhverjir
sjúklingar kunni að hafa verið til eftirlits hjá
augnlæknum, án þess að koma til rannsóknar
á Landakotsspítala. Nokkur breytileiki er á
horfum sjúklinga með þennan sjúkdóm. Flestir
sleppa vel, en hluti sjúklinga hlýtur skaða af
sjúkdóntnum. Þannig er marktækt samhengi
milli þess að sjón sé léleg í upphafi sjúkdóms
og þess að fá sjúkdóminn aftur. Sömuleiðis
versnar sjónin við endurtekið sjónhimnulos
og þekkt er að taki sjúkdómurinn sig upp
aftur geti slíkt skilið eftir sig varanlegt, en
mismikið sjóntap (9,11).
Yngstu einstaklingarnir sem fengu sjúkdóminn
virtust heldur líklegri til að fá hann aftur.
Þannig voru þrír af fjórurn sem fengu
sjúkdóminn aftur í yngsta hluta hópsins,
tveir 31 árs og einn 25 ára. Hér var þó ekki
um marktækan mun að ræða (p= 0,06) enda
sjúklingarnir fáir.
Eldri rannsóknir benda til að í þrálátum
tilfellum stytti leysimeðferð þann tírna sem