Kjarninn - 06.03.2014, Blaðsíða 79

02/05 LífsstíLL
fjöll í byrjun aldarinnar í fatnaði sem í dag væri helst talinn
sérvisku legur götufatnaður og varla hentugur til fjallgangna,
s.s. lágum leðurskóm, hnébuxum og jakka. Í dag notar fólk
tiltekinn sér framleiddan fatnað og búnað til þess að gefa til
kynna að það tilheyri hópi þeirra sem fara til fjalla hvernig
sem viðrar og kalli ekki allt ömmu sína – nema náttúrulega
ömmu sína. Sumt er algerlega nauðsynlegt en annað er háð
tískusveiflum stundarinnar.
sérútbúinn til fjalla
Að sjálfsögðu er afskaplega þægilegt að halda til fjalla í vönd-
uðum leðurskóm og sérhönnuðum göngusokkum. Næst sér
er göngumaður í þunnum ullarnærfötum, langerma treyju
með uppháum kraga og þar utan yfir hæfilega þykkum jakka
úr flísefni, þunnum og léttum á
sumardegi en þykkum á vetrar-
degi, hugsan lega með þéttu ytra
lagi til að stöðva vindinn og
léttum göngubuxum úr þéttu
vindstöðvandi efni sem í senn
halda manni heitum en anda vel
og veita svita og hita út.
Ysta lagið er síðan buxur og
úlpa úr þriggja laga öndunarefni
sem ver göngumanninn gegn úrkomu en veitir heitu lofti út
og kemur þannig í veg fyrir að maður blotni af uppsöfnuðum
svita.
Í þurru veðri er þessi galli líklega í bakpokanum en
verður að teljast ómissandi því fár kann sig í góðu veðri
heiman að búa.
Göngumaður er með góða ullarhúfu, kannski með flíslagi
innan undir ullinni. Hann er með aðra léttari húfu í bak-
pokanum. Hann er með buff eða klút um hálsinn sem bregða
má fyrir vitin í skafrenningi eða kulda eða setja yfir húfuna
sem aukalag gegn vindi og kulda. Hann er með vandaða
ullar- eða flísvettlinga og líklega með sérstakar vind- og
vatnsþéttar lúffur í bakpokanum til að draga yfir hendur sér
„Í dag notar fólk tiltekinn sér-
framleiddan fatnað og búnað til þess
að gefa til kynna að það tilheyri hópi
þeirra sem fara til fjalla hvernig sem
viðrar og kalli ekki allt ömmu sína
– nema náttúrulega ömmu sína.“