Kjarninn - 06.03.2014, Síða 91

02/05 tónList
neita að staðallinn er ansi hár en að sama skapi er hann líka
óskaplega einsleitur þar sem hugtakið „frábær söngvari“ að
mati Simon Cowell og félaga nær ekkert yfir neitt ofboðslega
flókna flóru listamanna.
Vitanlega á ekki hver sem er að komast í úrslit í svona
keppni því auðvitað eru sumir góðir og aðrir vondir. En
sagan á ekki að enda þar. Hér ætla ég því að tína til nokkra
listamenn sem hefðu aldrei komist lengra en í eineltisþætti
Idolsins, (þessa ofbeldisfullu undanþætti áður en hin eigin-
lega keppni hefst sem snúast
mestmegnis um að hlæja að lítil-
magnanum, laglausu fólki og sér-
stöku, og líma svo átakanlegustu
myndbrotin upp um alla veggi
internetsins þar sem við pössum
upp á að enginn fái nokkurn tímann að gleyma) en eru í dag
stórkostlega vel metið tónlistarfólk. Hvað ef eftirtaldir hefðu
farið í slíkan hæfileikaþátt, fengið höfnun og ákveðið að
enda ferilinn þar?
Til að hafa þetta spennandi ætla ég ekki að fara mjög
langt frá meginstraumnum og undanskil því tónlistarfólk
sem telst of langt úti á jaðrinum. Öfgametalsöngvarar,
rapparar og fleiri komast því ekki að, það væri hreinlega
efni í nýjan pistil. Og allt er þetta vitanlega eftir mínum
geðþótta.
patti smith
Það er frábært að byrja þetta á Patti Smith, þar sem það
ætti að vera mjög auðvelt að afgreiða hana hratt og
örugglega sem afleita söngkonu. Hún er varla nema
passlega lagviss, hefur dyntótta söngrödd sem hún
virðist ekki ráða alveg við og hálfbrestur oft ámátlega
og jafnvel skringilega. Ofan á það dritar hún svo orðunum
kæruleysislega frá sér eins og hún nenni alls ekki að vera
söngkona, hefur ljótan framburð og er í skásta falli þokka-
legur þorrablótsraulari.
„Hvað ef eftirtaldir hefðu farið í
slíkan hæfileikaþátt, fengið höfnun
og ákveðið að enda ferilinn þar?“
Patti Smith –
Because the Night