Kjarninn - 06.03.2014, Síða 97

03/03 kjaftæði
um krónur og aura og útgerð og landbúnað – en ekki bara
motherfokking menningu, samfélag og fegurð.
Skóflum peningum í skjóli myrkurs í eitthvert föndur
í kjördæmi okkar, opnum áburðarverksmiðju ríkisins,
ráðumst á fíkniefna vandann með því að efla tollaeftirlit,
ljúgum að kjósendum oft og mikið, gjörsamlega völtum yfir
alla þá sem ekki kusu okkur. Merkilegt hvað þessu liði finnst
gaman að láta eins og árið sé árið 1960. Það eina sem minnir
okkur á að svo sé ekki er sú staðreynd að þokki og mælska
eru mannkostir sem eru algjörlega horfnir
úr stétt stjórnmála manna. Það er eins og það
sé skilyrði fremur en annað í stjórnmálum
að koma illa fyrir og vera ótalandi.
Svona er fólkið sem stýrir landinu.
Og í hvert einasta skipti sem meðlimir
ríkisstjórnarinnar eru spurðir – hvernig
dettur ykkur þessi vitleysa í hug? – Þá er alltaf sama svarið –
Þið kusuð okkur.
snákar bíta
Dettur mér í hug dæmisaga. Hún er til í mörgum útgáfum
en ein finnst mér betri en aðrar. Gömul kona gengur fram
á deyjandi snák. Í góðmennsku sinni bjargar hún snáknum
og tekur hann heim til sín. Svo hjúkrar hún honum og nærir
hann aftur til lífs. Einn góðan veðurdaginn þegar konan er
að gefa snáknum að borða bítur snákurinn konuna. Hún spyr
hann.
Af hverju beistu mig, ég sem bjargaði lífi þínu? Og
snákurinn svarar.
Því ég er snákur og það vissirðu daginn sem þú bjargaðir
mér.
Kunnuglegt.
„Forseti landsins
keppist við að
sleikja upp illmenni
heimsins ...“