Kjarninn - 01.05.2014, Qupperneq 64

04/05 piStill
þess að brenna sig fyrst. Aðalatriðið er ekki að mistakast
aldrei, heldur að gera ekki sömu mistökin tvisvar.
...taka upplýstar ákvarðanir. Sjóðsstjórarnir eru flestir
víðsýnir og leita hugmynda að fjárfestingum víða. Sumir
þeirra eyða miklum tíma í lestur, aðrir í ferðalög, og allir
hlusta þeir með opnum hug á sjónarmið annarra. Þrátt fyrir
það láta þeir ekki nægja að treysta orðrómum og skvaldri,
heldur kanna öll gögn sem þeir koma höndum yfir til hlítar
og fylgja öguðu ákvarðanatökuferli áður en þeir ráðast í
meiriháttar fjárfestingar, þótt rannsóknaraðferðirnar kunni
að vera jafnmisjafnar og þær eru margar.
...skipta um skoðun. Það hljómar kannski þversagna-
kennt, en sjóðsstjórarnir virðast flestir auðmjúkir gagnvart
takmörkum þekkingar sinnar og getu, þrátt
fyrir að hafa verulegt sjálfstraust. Þess vegna
birtist sjálfstraustið ekki með þeim hætti að
þeir séu alltaf sannfærðir um að hafa rétt
fyrir sér, þrátt fyrir hið stífa ákvarðanatöku-
ferli og rannsóknarvinnu, heldur þvert á
móti í því að þeir óttast ekki að viðurkenna
þegar þeir hafa rangt fyrir sér og skipta
hratt um skoðun þegar nýjar upplýsingar
birtast þeim. Þannig eru þeir fljótir að kúpla
sig út úr misheppnuðum fjárfestingum og innleysa tap fljótt,
í stað þess að halda fast við sinn keip og horfa á tapið vaxa.
Þekkt tilvitnun í Keynes fjallar um einmitt þetta, en einhverju
sinni bar andstæðingur upp á hann að skoðanir hans á
hagstjórn sveifluðust eins og lauf í vindi. Keynes svaraði um
hæl: „Þegar staðreyndir málsins breytast, þá endurskoða ég
afstöðu mína. Hvað gerir þú, herra minn?“
...búa sig undir það versta. Ef til vill kemur á óvart hversu
meðvitaðir sjóðsstjórarnir eru um áhættu miðað við þá mynd
sem stundum er dregin upp af vogunarsjóðum. Þeir reiða sig
ekki einu sinni á hefðbundin áhættumatslíkön, því þeir telja
að þau vanmeti áhættu. Í stað þeirra spyrja þeir sig stöðugt
að því hvað geti farið úrskeiðis og gera ráð fyrir að allt fari
á versta veg – allt – og skipuleggja í þaula hvernig þeir gætu
„Merkilegast af
öllu var þó hver
sjóðsstjórinn
sjálfur var; enginn
annar en John
Maynard Keynes.“