Kjarninn - 15.05.2014, Blaðsíða 5

02/03 leiðari
mér spánskt fyrir sjónir í fyrsta skiptið þegar ég sá hana eitt
kvöldið í upphitunarþættinum Alla leið sem sýndur var á
RÚV í aðdraganda Eurovision-keppninnar. Þarna blasti við
mér sjón sem ég átti ekki að venjast, alskeggjuð kona í glæsi-
legum kjól, og ég vissi hreinlega ekki alveg hvað mér ætti
að finnast. Auðvitað hef ég oft séð karla í draggi, en skeggið
gerði útlit hennar þeim mun áhrifameira.
Nokkrum sekúndubrotum síðar áttaði ég mig á því að
mér ætti bara ekki að finnast neitt annað en að þetta væri
fullkomlega eðlilegt allt saman og í stakasta lagi og brosið
skreið fram.
Um leið gerði ég mér grein fyrir hvernig
staðalímyndir og hugmyndir um hlutverk
kynjanna hafa smeygt sér inn í höfuð kúpuna
og tekið sér bólfestu án þess að ég hafi
nokkru sinni boðið þeim að kíkja í kaffi.
Þessi auto-pilot stilling getur farið alveg
hrikalega í taugarnar á mér. Ég sem lít á
mig sem svo opinn og nútímalega þenkjandi
uppalanda.
Gleðin sem ég fann þegar ég uppgötvaði
hvað ég er ekki nógu víðsýnn heldur forpok-
aður breytist fljótlega í leiða. Ég varð leiður
yfir því að hafa látið Conchitu setja mig út af laginu. Ég
áttaði mig á því hvað það var fáránlegt, og satt best að segja
skammaðist ég mín.
Ég sat eins og þorri landsmanna límdur við sjónvarps-
skjáinn, ásamt fjölskyldunni, á milli þess sem ég stökk út
á svalir og kíkti á hamborgarana brenna á gasgrillinu. Við
skemmtum okkur konunglega saman yfir keppninni og
misjöfnu lögunum. Ekkert lag var frábært, nokkur lög voru
þokkaleg en flest þeirra hræðileg. Sviðsframkoma pólsku
stúlknanna varpaði hins vegar skugga á annars skemmtilega
kvöldstund, þar sem þær kepptust við að snara atkvæði
Evrópubúa í flegnum búningum með nektina að vopni. Ég
leyfi mér að efast stórlega um að þær hafi teiknað búningana
sína sjálfar.
„Þessi auto-pilot
stilling getur farið
alveg hrikalega í
taugarnar á mér.
Ég sem lít á mig
sem svo opinn og
nútímalega þenkj-
andi uppalanda.“