Kjarninn - 15.05.2014, Blaðsíða 15

08/13 menntamál
k
jarninn hefur að undanförnu fjallað um skilyrði
íslensks háskólafólks til þátttöku í samfélags-
legri umræðu, en í ljós kemur að hluti háskóla-
manna veigrar sér við að taka þátt í umræðunni
vegna ótta við viðbrögð valdafólks. Kjarninn
leitaði til þriggja kvenna innan íslenska háskólasamfélagsins
sem hafa látið að sér kveða í opinberri umræðu á síðustu
árum og misserum og ræddi við þær um reynslu þeirra og
skilyrði íslensks háskólafólks til þátttöku í slíkri umræðu.
„Ég held að ég sé að upplagi enginn uppreisnarseggur en
náttúruverndarmál hafa alltaf brunnið á mér. Ég hef gengið
fram og tjáð mig þegar mér hefur fundist ég vera knúin til
þess. Ég hef reynt að gæta þess að gera það bara þar sem ég
hef þekkingu frá fyrstu hendi, þegar mér finnst mér bera
skylda til að leiðrétta rangfærslur sem hafa komið fram eða
slagsíða er á umræðunni og almenningur ekki upplýstur
með réttum hætti,“ segir Þóra Ellen Þórhallsdóttir, prófessor
í grasafræði við Háskóla Íslands, sem hefur mætt töluverðu
andstreymi eftir að hafa tjáð sig um náttúruverndar- og
virkjanamál.
Oft er sagt að háskólamenn hafi borgaralegar skyldur til
þátttöku í samfélagslegri umræðu. „Hluti af því að fara inn í
háskólasamfélagið er að hafa möguleika til að hafa áhrif með
einhverjum góðum hætti á samfélagið í heild, bæði í gegnum
nemendur og opinbera umræðu,“ segir Þóra Hallgrímsdóttir,
sem starfað hefur sem sérfræðingur við lagadeild Háskólans
í Reykjavík undanfarin þrjú ár og meðal annars ritað pistla
um lögfræðileg málefni í Kjarnann.
Þóra Ellen telur að vísindamenn sem búa yfir tiltekinni
þekkingu hafi siðferðilega skyldu til að stíga fram, sem
spretti meðal annars af því að flestir vísindamenn hafi
ákveðna ástríðu og virðingu gagnvart viðfangsefni sínu. „Svo
tel ég líka að við sem störfum í opinberum háskólum, rann-
sökum fyrir opinbera styrki, séum í raun og veru í vinnunni
á kostnað skattborgaranna, höfum líka upplýsingaskyldu
gagnvart almenningi,“ segir Þóra Ellen.
menntamál
Björn Gíslason