Kjarninn - 15.05.2014, Blaðsíða 77

63/63 kjaFtæði
hin. Hún tekur myndir í stofunni sinni og myllumerkir þær
húsinu sínu. Lifandi Margrét nennir lítið að taka til heima
hjá sér (nema rétt til að ryðja veginn fyrir myndatökur) og er
hljóðlát innan um fólk sem hún þekkir ekki. Í slökun er and-
litið alvarlegt og fær ólíklegustu menn til að segja eigand-
anum að brosa, sem færi internet-Margréti til að twitta um
#everydaysexism.
síbyljan
Tökum síðustu helgi sem dæmi. Á föstudagskvöld fór ég í
grillpartí. Ég stóð ekki við grillið, en smellti í mynd af mér
við grillið, með spaðann á lofti. Á laugardagskvöld héldum
við vinirnir búningajúrópartí. Af myndunum að dæma er ég
manna hressust í ofsalega fínum búning. Í alvörunni sat ég
sveitt við tölvuna í partíinu á meðan á keppninni stóð, klædd,
greidd og förðuð sem Silvía Nótt að passa mig að slá í gegn
á internetinu kastandi myllumerkjum hingað og þangað
í stað þess að kasta konfettí yfir vini mína. Upplýsinga-
flæðið frá hverjum og einum er líka orðið svo svakalegt. Ef
afkomendur mínir fara nú að kynna sér frumkvöðulinn og
langa langömmu sína Margréti Mokk finna þeir tæplega gull
í síbyljunni sem ég hef sent frá mér. Ég átti í engum vand-
ræðum með að finna frábærar myndir af og viðtöl við ömmu
mína á tímarit.is – „Margrét í Bangsa velur ungu og sexí
mennina“ (Pressan, 20. janúar 1994, blaðsíða B 19) er mögu-
lega það besta sem ég hef séð. Afkomendur mínir munu helst
finna statusa þar sem ég auglýsi eftir samferðafólki á KFC
rétt fyrir hádegi á laugardögum og sunnudögum en munu ef
til vill hoppa yfir fréttir um fyrsta og eina íslenska sirkusinn,
viðtöl um stórbrotin dansnámskeið og karaokepartí – og
missa algjörlega af þessu Kjaftæðisgulli hér.
Að lokum er gott að hafa í huga þegar skrollað er í
gegnum filterað líf sjálfs sín og annara: Hamingjan er úr
plasti ef hún er spiluð á fullu blasti.