Nýtt S.O.S. - 01.08.1959, Qupperneq 13

Nýtt S O S 13
sinni skeyti: „Hress og heilbrigður. Allt í
lagi um borð. Hjartanlegar kveðjur.
Willy".
Loks rekur Buschmann stýrimaður
lestina: „Hef fengið skeytið. Mikil gleði.
Komum eftir 14 daga. Allt gengur vel.
Kær kveðja til drengjanna og allra í fjöl-
skyldunni. Þinn Gúnther.“
Úr þessum skeytasendingum má lesa, að
menn eru algerlega áhyggjulausir og telja
allt í góðu gengi. Mundi svo hafa verið,
ef skipstjórinn hefði raunverulega vitað,
að þeir voru að flýja fellibyl, sem óðum
nálgaðist?
Diebitsch heldur enn stefnunni í norð-
vestur. Og þar með helst þessi sorgarleik-
ur á hafinu. Um þetta segir svo í álitsgerð
sjóréttarins:
„Áframhaldandi stefna í norður hlaut
að verða til þess að minnka fjarlægðina
milli skipsins og óveðursvæðisins. Fyrr eða
síðar mátti búast við, að það tæki stefnu
til aust- norðausturs eða norðausturs. En
þá vaknar sú spurning, hvort þessi um-
ræddi fellibylur hafi ekki farið óvenjulega
leið? Var ekki ástæða til að halda, að stefn-
an yrði aust- suðaustur?
Þann 19. september hafði veðurstofan í
Washington tilkynnt, um klukkan 6, aust-
læga átt með 15 km. vindhraða. Aðrar
veðurstofur höfðu sent sömu veðurspá.
Þetta reyndist líka rétt. Samkvæmt þess-
um fregnum mátti gera ráð fyrir, að skip-
ið lenti í stormsvæðinu. Héldi fellibylur-
inn áfram þessari austlægu stefnu.
mundi stormhvelsmiðjan verða á 35,5
gráðu norður og 40,5 gráðu vestur þann
21. september, klukkan 7, en það var sá
staður, sem Pamir náði þann sama dag á
nákvæmlega sömu stundu.
Og enn segir svo í skýrslu sjóréttarins:
Þó haldið væri þessari stefnu, þá gátu
að vísu samt verið möguleikar á, að sleppa
við fellibylinn. Hann gat stefnt það norð-
arlega, að Pamir lenti ekki í honum. Það
mátti líka gera ráð fyrir, að liann mundi
breyta um stefnu, og skipið þá sleppa á
þann hátt.
Það er tæpasL á valdi sjódómsins að
skera úr um það, hvað hefði verið hyggi-
legast að gera eins og á stóð. Hins vegar
kemur mjög til álita, hvort ekki hefði ver-
ið réttara að beita upp í vindinn með
fáum seglum uppi, heldur en að freista
þess að komast undan fárviðrinu með
fullri ferð.
Fyrrverandi skipstjórar á seglskipum,
sem sæti áttu í sjóréttinum, hafa birt sam-
hljóða álit sitt á því, hvað þeir mundu
hafa gert í sams konar tilfelli, að Lehni-
berg skipstjóra undanteknum. Þeir segja,
að þeir hefðu að fengnum veðurfregnun-
um haldið norðlæga stefnu; ekki vegna
þess, að þeir hefðu talið öruggt, að þeim
heppnaðist að komast þannig á snið við
stormhvelið, heldur til þess að forðast það,
þar sem það fór í suðausturátt í 600 sjó-
mílna fjarlægð, og liraða ferðinni eins og
frekast væri kostur. Margt bendir til, að
talsmenn norðurstefnunnar hafi rétt fyrir
sér, því klukkan 12,35 er tilkynnt stefna
fel 1 ibylsins aust-suðaustur og um kl. 18
hefur vindhraðinn lækkað niður í 13
hnúta. Var þá allgott útlit fyrir, að heppn-
ast mundi að sleppa undan fellibylnum
með því að halda þessa stefnu. Hins vegar
kemur svo ný veðurspá klukkan sex þann
19. september, og kemur þá til kasta rétt-
arins að athuga, hvort hægt sé að finna
skynsamlega skýringu á því, hvers vegna
skipstjórinn á Parnir virðist ekki gefa þess-
ari nýju spá neinn gaum. Sannað þykir
við hlutlæga athugun, að rangt hafi verið
þá að velja þessa leið. Hins vegar virðist