Nýtt S.O.S. - 01.08.1959, Blaðsíða 15

að vera í nánd, um hættuna. Diebitsch
sló undan. Ennþá lítur hann ekki svo á,
að aðvarleg hætta sé á ferðum. Enn eykst
veðurofsinn um allan helming, fellibylur
er brostinn á. í verstu stormhviðunum er
vindhraðinn 100 hnútar. 70 hnútar eru
sem næst 130 km. á klukkustund. Storm-
hvelsmiðjan er því um 60 sjómílur und-
an klukkan 12 á hádegi, eða í aðeins 111
km. fjarlægð. Og hann ber fljótt til aust-
urs.
Pamir tók nú að hallast meira og meira
á bakborða og það hefur dregið ískyggilega
úr ferð skipsins.
Eitt seglið af öðrum tætist af ránum
og slettist niður. En ekki sér óttamerki á
neinum manni. Sú fregn kemst á kreik
meðal nokkurra skipverja, sem standa
skjólborðsmegin, að loftvögin fari stígandi.
Stígandi loftvog vekur vonir um, að fár-
viðrið muni lægja innan tíðar.
Milli klukkan 12,30 og 13,30 fer hvert
seglið af öðru í tætlur. Veðrið er svo fer-
legt, að því fá’ engin orð lýst. Þetta er eng-
inn venjulegur hvirfilvindur. Þetta er sér-
legt fyrirbæri af veðri að \ era. Pamir rétt-
ir sig ofurlítið við, en allt of lítið.
Klukkan 14,01 sendir Pamir fyrsta
neyðarkallið, en klukkan 13,36 hafði ver-
ið send tilkynning um, að ástandið væri
orðið mjög alvarlegt. Sún tilkynning hljóð-
aði svo: „Seglskipið Pamir er á reki segla-
vana í ofsalegu áfrviðri. Staða: 35,57°
norður, 40,20° vestur. Nærstödd skip eru
beðan að koma á staðinn.“
Um klukkan 14,18 sendir Pamir þriðja
neyðarkallið (annað kaT var sent kl. 14,04)
en vegna truflana mun það ekki hafa
heyrzt. Ekki var minnzt á þetta neyðar-
skeyti í dagbókum þeirra skipa, er reyndu
að veita aðstoð, en það heyrðist liins veg-
ar glöggt í Horncap í 600 sjómílna fjar-
lægð.
Um klukkan 14,42 tekur „President
Taylor“ á móti skeyti, sem lionum var
sent frá Pamir: „Gjörið svo vel að veita
mér hjálp. Við bíðum.“ (Af þessu skeyti
má ráða, að Diebitsch hefur að vísu talið
ástandið hættulegt, en ekki vonlaust, því
annars væru orðin „við bíðum" óskiljan-
leg).
Pamir er í loftskeytasambandi við fjög-
ur skip til klukkan 14,50. Fram að þeim
tíma hefur skipstjórinn beðið skipin að
vera við öllu búin.
1 Klukkan 14,27 sendir Pamir meira að
segja svohljóðandi skeyti til „Crystal Bell“:
„Þér getið haldið ferðinni áfram. Þurfum
ekki á aðstoð yðar að halda. Þökk fyrir.“
En klukkan 14,52, eða aðeins tíu mín-
útum seinna, sendi Pamir svohljóðandi
skeyti til „President Taylor“: „Gjörið svo
vel að koma til okkar tafarlaust! Skip-
stjóri.“
Svo skjótt hefur brugðið til liins verra
um borð í Pamir, að skipstjórinn, sem ver-
ið hafði helzt til bjartsýnn, var nú orðinn
mjög áhyggjufullur. Tveim mínútum
seinna sendi Pamir enn annað SOS-kall.
„Komið sem skjótast til hjálpar. Yfir-
vofandi hætta á, að þýzka seglskipið Pamir
sökkvi þá og þegar. Skipstjóri.“
Allur heimurinn fær þegar vitneskju
um, hvað er að ske. Öll skip á nálægum
slóðum hraða sér móts við Pamir. Amer-
íkumenn fara af stað í sjóbjörgunarflugvél
um. í Þýzkalandi, ættlandi hinna 86
manna í sjávarháska, er þessi stórfrétt birt
í öllum bliiðum landsins og útvarpið seg-
ir jafnóðum frá því, sem gerist.
Klukkan 14,57, aðeins þrem minútum
eftir að síðasta neyðarkall var sent, send-
ir Siemers loftskeytamaður nýtt loftskeyti: