Nýtt S.O.S. - 01.08.1959, Blaðsíða 23

Nýtt S O S 23
Þá hafði verið mikið sjávarrót. Lest-
hlerarnir voru þá komnir undir sjó, en
umbúnaður ekki haggast.
Þá hafði Haselbach síðasta hálftímann,
verið framá ásamt nokkrum skipsfélögum,
til þess að festa neðra brandaukaseglið,
sem hafði losnað. En þeir fengu ekkert
aðgert.
Hann kvaðst hafa sannfrétt eftir fél-
ögum sínum, að um klukkan níu hafi
Buscher, annar stýrimaður, spurt skip-
stjórann, hvort ekki væri rétt, að láta
önnur skip vita um hvernig komið væri,
en skipstjórinn hefði ekki talið þess þörf.
Á síðustu mínútunum fyrir slysið hafði
björgunarbátur sá, er hann seinna
lenti í, verið gerður sjóklár. Báturinn
hafði þá orðið fyrir harðhnjaski og fjögur
göt komið á hann. Neyðarsenditækið
(gulur kassi) hafði hann séð síðast standa
á smíðabekknunr.
Þá var skipt nokkrum vindlingabirgð-
um og menn reyktu. Koníaksflaska var
látin ganga milli manna.
Haselbach heldur, að margir hafi farizt
þegar siglutrén dýfðu sér í og skipinu
hvolfdi.
Björgunarbát nr. 2 hafði bráðlega
hvolft. En honum og félögum hans hafði
heppnast að koma honum á réttan kjöl.
Tuttugu og einn maður hafði uppruna-
lega verið í þessum bát, þeirra á meðal
Buscher, annar stýrimaður, og fyrsti vél-
stjóri. Báturinn var mjög nærri Pamir,
þá er skipið sökk, og gekk ekki sem bezt
að koma bátnum frá hinu sökkvandi skipi.
En þeir höfðu árar í bátnum og tókst
að róa bátnum frá Pamir.
Báðir vatnsdunkarnir töpuðust er bátn-
um hvolfdi. Tréskrúfurnar, sem dúnk-
arnir voru festir með , höfðu losnað smám
saman. Rekakkeri var komið fyrir, en það
kom ekki að tilætluðum notum. Hins-
vegar tókst nokkurn veginn að beina
bátnuni upp í með árunum fyrst í stað.
Buscher stýrimaður setti Haselbach og
Júrgen Schmitz sem stjórnendur björg-
unarbátsins. Þegar fyrsta skipsljósið sást
um nóttina, tóku þeir kassann með neyð-
armerkjunum og var reynt að skjóta svif-
blystun á loft, en það reyndist ógerlegt
vegna þess, að allt var gegnblautt orðið.
Næsta dag átti að kveikja á reykdufli,
er sást til ferða skipt í allmikilli fjarlægð,
en allt kom fyrir ekki, þau voru líka ó-
virk. Haselbach taldi ekki ólíklegt, að
þriðji báturinn hefði verið mannaður og
komizt eitthvað frá hinu sökkvandi skipi..
o O o
Og hver mundi nú hafa verið megin-
orsök þessa slyss?
Einn sjódómsmanna, Wesemann, fyr-
verandi skipstjóri, segir svo fyrir réttinunt:
1) Höfuðorsökin er stormhvelið, sem
skipið lenti í og, sem hefur skyndilega
breytt stefnu þvert á móti fenginni
áratuga reynzlu í svipuðum tilfellum.
Þar við bætist:
2) að sú leið, sem valin var, reyndist
ekki heppileg,
3) að kornfarmurinn í skipinu hefur
runnið til og orsakað hinn mikla og
hættulega hliðarhalla, og
4) að mikill sjór hefur komizt niður
í skipið.
Engin þessarra áðurnefndu orsaka
mundi að mínu áliti, ein út af fyrir sig
hafa ráðið niðurlögum skipsins. Það eru
þessar samverkandi orsakir allar, sem hafa
valdið því, að Pamir fórst.
Engir gagnaðilar í máli þessu eru lengur
í tölu lifenda. Samkvæmt lögum verður
því enginn sakfelldur í máli þessu.
Fyrir sjódóminum kom að sjálfsögðu