Sagnir - 01.04.1980, Qupperneq 61

í sama tilgangi. Og breska stjórnin
leyfir sér að gefa þær skýringar
a^framíerði sínu, að markmið hennar
se að varðveita friðinn.
Þjóðviljinn spyr, hvers konar
frióur það sé, sem breska stjórnin
®ski. Er það "friður" handa jap-
önsku stjórninni til að leggja
undir sig mikinn hluta Kínaveldis,
"friður" handa Mússólíni til að
leggja undir sig Abbessíníu, "frið-
ur" handa fasistastjórnum ítalíu
°g Þýskalands til að vaða með heri
gegn spænska lýðveldinu?3
Þetta er skv. Þjóðviljanum sá
friður, sem breska stjornin sækist
eftir. Raunverulegur friður verður
aldrei tryggður nema með "sam-
eiginlegu öryggisbandalagi allra
lyðræðisríkja gegn hinum fasis-
tísku griðrofum."4 Helstu riki
lýðræðisins voru að mati Þjóð-
yiljans: Sovétríkin, Bandarikin,
bretland (þrátt fyrir "fasista-
klíkuna" sem réði ferðinni haustið
1938), Frakkland og Norðurlönd.
I9.maí 1938 var Þjöðvi1jinn með
bollaleggingar um varnarbandalag
Norðurlanda gegn nasismanum. Var
það nefnt mál málanna, fjöregg
norrænnar samvinnu, sjálfstæðis
og frelsis á Norðurlöndum.
Þjóðvi1jinn segir bresku stjórn
ina abyrga fyrir framtíð Tékkó-
slóvakíu, rétt eins og hún er sögð
ábyrg fyrir örlögum Spánar, Abbes
síníu, Mansjúríu og Austurríkis.
Ástæður til stefnu Breta eru ekki
skýrðar að svo komnu máli, nema að
því leyti að Astorarnir séu alls
ráðandi um utanríkismálin, en þeir
eigi ítök og frændur í Þýskalandi
og vilji því halda góðu sambandi
til þeirrar áttar.5
En hvaða kostur skyldi vera
fyrir hendi annar en undanláts-
semin við Hitler? Jú, það er sú
stefna, sem kommúnistaflokkar
allra landa og Sovétríkin hafa
lengi barist fyrir, "stefna bar-
áttunnar gegn fasismanum", banda-
lag allra lýðræðisríkja gegn hinum
fasistísku griðrofum eins og nefnt
er hér að ofan. Þjóðviljinn viður-
nchen,
ladier
september 1938. Talið frá vinstri: Neville Chamberlain
Hitler, Mussolini, Ciano greifi.
J t ■h 1 ír v
■It * ujM 1 1 ,’2j j