Sagnir - 01.04.1981, Síða 89

87
"Kjarval málari." MorsunblagiS,
11.mars, 1920.
"Jóhs. Kjarval." Morgunblaðið,
18.mars, 1920.
"íslenska listsýningin í Höfn."
Alþýðublaðið, 14.apríl, 1920
"Styrkur til skálda og listamanna."
Morgunblaðið, 18.feb., 1921.
Stúdent: "Listamannastyrkurinn. "
Alþýðublaðið, 25.feb., 1921.
"Listasýningin." Vxsir,22.júní,'21.
Listvinur: "Listasýningin." Al-
þýðublaðið,25.júnf, 1921.
"Listamannastyrkurinn." Morgun-
blaðið, 25.feb., 1922.
Árdegisblað listamanna. l.jan., '25.
árdegisblað listamanna.13.jan., '25.
Jóhannes Sveinssnn Kjarval: "Listin
unga." Alþýðublaöið, 17.júlí, '26.
Guðbrandur Magnússon: "Jóhannes
Kjarval." Tíminn,22.des., 1928.
Guðbrandur Magnússon: "Kjarval og
málverkasýning hans." Tíminn,
20.feb., 1945.
****************************************
* *
* r r *
]A Islendingaslóffum ]
í Kaupmannahöfn |
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
-X-
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
#
*
*
*
*
*
*
*
■*
*
*
*
Um þessar götur
í þessum húsum
Við þessa tjörn
A þessu safni
A þessari krá
Undir þessum múr
Við þetta síki
A þessu hoteli
A þessu fortoi
Við þessar súlur
Undir þessum turni
A þessum bekk
Undir þessu tré
í þessum kirkjgarði
A þessum tröppum
A þessari brautarstöð
f þessu porti
A þessum Garði
Undir þessu tungli
A þessu torgi
Við þetta sund
A þessu horni
stend ég
og stari útí bláinn
öldum saman
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*■
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
óskar Árni óskarsson. *
*
*
„ *
****************************************
MigitT undir borffum
Ekki geyma íslendingar vínföng
þau eða bjðr, sem þeir kaupa af
löndum okkar, heldur fara þeir bæ
af bæ og heimsækja hverjir aðra
og drekka allt upp og án þess að
nokkuð sé fyrir það goldið. Sem
þeir drekka, syngja þeir um hetju-
dáðir forfeðra sinna. Ekki syngja
þeir eftir neinni vissri reglu eða
lagi, heldur hver með sínu nefi.
Ekki telst sæmandi, að neinn .
standi upp frá drykkjuborðum til
þess að kasta af sér vatni.
Verður þá heimasætan eða einhver
önnur kona að gæta borðsins og
taka eftir, ef einhver gefur henni
bendingu. Hún réttir þá að hinum
sama kopp undir borðið. Meðan
þetta fer fram, rýta hinir eins
og svín, svo að ekki heyrist,
hvað fram fer. Er hún hefur hellt
úr koppnum, þvær hún hann og býður
þeim, sem næst kennir sín, og er
sa talinn afglapi, sem andvígur
er þessu framferði.
(Dithmar Blefken, hollenskur,
kom hmgað 1563. Glöggt er
gests augað. bls. 39)