Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Blaðsíða 23

að þegar athugunin var gerð í júlílok 1940 mældist hún víðast 60—70
cm há, og í vatnsrásum og lægðum var hún víða um og yfir 100 cm.
10. Gulstarar-hálmgresis-engjarósar hverfi (C. Lyngbyei-Calamagrostis
neglecta-Comarum palustre soc.) (Tab. II. A—B 8—10).
Hverfi þetta hef ég einungis athugað í hálendi landsins eins og síð-
ast talið gróðurhverfi, og væri ef til vill réttast að telja það einungis
engjarósar-auðugt afbrigði þess. Samt er hverfi þetta tegundasnauðara
en gulstarar-hálmgresishverfið og engin tegund, sem finnst þar að stað-
aldri önnur en einkennistegundirnar þrjár, enda þótt hengistör (C. ra-
riflora), ljósastör (C. rostrata) og mýrastör (C. nigra) nái allmikilli tíðni
liver á sínum athugunarbletti. Hlutföll lífmyndanna eru lík og í áður-
töldu hverfi nema HH% er þó öllu hærra. Athugunarblettirnir eru á
sömu slóðum og undanfarandi hverfis, 8 í Nauthaga en 9—10 í Hvítár-
nesi. Staðhættir og lífsskilyrði því að mestu sömu og þar er lýst.
c. Ljósustararflói (Caricétum rostratae).
Þriðja megin gróðursveit íslenzka flóans er ljósustararflóinn eða
Caricéturn rostratae. Hann er þó hvergi nærri eins víðlendur eða út-
breiddur og brokflóinn. Mest er um hann í hinum lægri heiðalöndum
á milli 200 og 400 m, t. d. á sunnanverðum Kaldadal, Mosfellsheiði,
heiðunum suður af Húnavatnssýslu og á Fljótsheiði nyrðra. Þá eru
miklir flákar ljósustararflóa á Hrunamannaafrétti, og liggur hann þar
einna hæst á landinu í Miklumýrum.
Alls staðar þar sem ljósastör vex setur hún mjög svip á gróðurlend-
ið, enda þótt flötur hennar sé jafnvel minni en fylgitegunda hennar.
Veldur því bæði, að hún er hávöxnust planta í gróðursveitinni og eins
hinn sérkennilegi, blágræni litur hennar.
Staðhættir í ljósustararflóa eru um margt ólíkir brokflóanum.
Mestu munar á því, að landinu hallar venjulega lítils háttar, svo að
jarðvatnið staðnar ekki eins og í brokflóanum, þá er Ijósustararflóinn
að öllum jafnaði blautari, og mun hann aldrei þorna að ráði nokkurn
hluta sumars, nema í óvenjulegum þurrkum. Yfirborðið er stundum
smáþýft. Mosagróður er meiri hér en í brokflóanum og háplöntugróð-
urinn því gisnari, sjaldan myndast sinuflóki að ráði, og mun vatnið eiga
þátt í því. Að því er bezt verður séð tekur ljósustararflóinn litlum
breytingum, og mun því vera staðfastara gróðurlendi en brokflóinn.
TÍMARIT UM ÍSI.ENZKA GRASAFRÆflI - FlÓra 21